ฟัง

ดูเพิ่ม: ฟั่ง, ฟิง, ฟุ้ง, ฟูง, และ ฟ้ง

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ฟงง

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *vaŋᴬ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼᩢ᩠ᨦ (ฟัง), ภาษาลาว ຟັງ (ฟัง), ภาษาไทลื้อ ᦝᧂ (ฟัง), ภาษาไทดำ ꪡꪰꪉ (ฟัง), ภาษาไทขาว ꪡꪰꪉ, ภาษาไทใหญ่ ၽင်း (ผั๊ง) หรือ ၾင်း (ฝั๊ง), ภาษาไทใต้คง ᥜᥒᥰ (ฝั๊ง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฟัง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fang
	ราชบัณฑิตยสภา	fang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/faŋ˧/(สัมผัส)

คำกริยา

ฟัง (คำอาการนาม การฟัง)

1. (สกรรม) ตั้งใจสดับ, คอยรับเสียงด้วยหู, ได้ยิน
2. (สกรรม) เชื่อ, ทำตามถ้อยคำ

   ให้ฟังคำสั่งผู้บังคับบัญชา

คำประสม

• เชื่อฟัง
• สดับตรับฟัง

 

คำแปลภาษาอื่น

คอยรับเสียงด้วยหู

เขิน: ᨼᩢ᩠ᨦ (ฟัง), ᨳᩬ᩵ᨾ (ถอ่ม) คำเมือง: ᨼᩢ᩠ᨦ (nod) (ฟัง) จีน: จีนกลาง: 聽／听 (zh), 听／听 (zh) (tīng), 聆／聆 (zh) (línɡ) ดัตช์: luisteren (nl) (เลออึสเตอเรอน์) ไทดำ: ꪡꪷꪉ (blt) (ฟํง) ไทใหญ่: ထွမ်ႇ (shn) (ถ่อ̂ม), ငိၼ်း (shn) (งิ๊น) ลาว: ຟັງ (lo) (ฟัง), ໄດ້ຍິນ (lo) (ได้ยิน) อังกฤษ: listen (en) (ลิซึน), hear (en) (เฮียร์)

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /faŋ˧˧/

คำกริยา

ฟัง (คำอาการนาม ก๋ารฟัง หรือ ก๋านฟัง)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨼᩢ᩠ᨦ (ฟัง)