ราชวงศ์หมิงใต้

ราชวงศ์หมิงใต้ (จีน: 南明; พินอิน: Nán Míng), หรือชื่ออย่างเป็นทางการ ต้าหมิง (จีน: 大明; พินอิน: Dà Míng) เป็นราชวงศ์ของรัฐตกค้างที่ปกครองโดยราชสกุลจูในภาคใต้ของจีน ถัดจากราชวงศ์หมิงที่ล่มสลายในปี ค.ศ. 1644 ราชวงศ์หมิงสิ้นสุดลงเมื่อกองกำลังราชวงศ์ชุ่นนำโดยหลี่ จื้อเฉิงเข้ายึดกรุงปักกิ่งและจักรพรรดิฉงเจิน จักรพรรดิองค์สุดท้ายปลงพระชนม์พระองค์เอง จากนั้นนายพลราชวงศ์หมิง อู๋ ซานกุ้ยได้เปิดประตูช่องทางด่านชานไห่ในส่วนตะวันออกของกำแพงเมืองจีนให้กองทัพแปดกองธงที่มีความหลากหลายทางเชื้อชาติ หวังว่าจะใช้มันเพื่อทำลายล้างกองกำลังราชวงศ์ชุน ผู้ภักดีของราชวงศ์หมิงหนีไปที่หนานจิงที่ซึ่งพวกเขาเชิญจู โหย่วซงขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิหงกวง ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของราชวงศ์หมิงใต้ ระบอบการปกครองของหนานจิงดำเนินไปจนถึงปี ค.ศ. 1645 เมื่อกองกำลังของราชวงศ์ชิงยึดหนานจิงได้ และเมื่อถึงเวลานั้น จู โหย่วซงก็ถูกประหารชีวิต ผู้สืบทอดพระองค์ต่อๆ มายังคงขึ้นครองราชย์ในเมืองต่างๆ ทางตอนใต้ของจีน แม้ว่าราชวงศ์ชิงจะถือว่าพวกเขาเป็นผู้อ้างสิทธิ์^[3]

ต้าหมิง 大明
ค.ศ. 1644–1662 หรือ 1683 [1][2]
เขตการปกครองต่างๆ ในสมัยราชวงศ์หมิงใต้
สถานะ	รัฐตกค้างของราชวงศ์หมิง
การปกครอง	ราชาธิปไตย
จักรพรรดิ
• ค.ศ. 1644–1645	จักรพรรดิหงกวง
• ค.ศ. 1645–1646	จักรพรรดิหลงอู่
• ค.ศ. 1646–1647	จักรพรรดิเฉาอู่
• ค.ศ. 1646–1662	จักรพรรดิหย่งลี่
ประวัติศาสตร์
• หลี่ จื้อเฉิง บุกกรุงปักกิ่ง และจุดเริ่มต้นของการพิชิตหมิงของชิง	ค.ศ. 1644
• การขึ้นครองราชย์ของจักรพรรดิหงกวงในหนานจิง	ค.ศ. 1644
• การสวรรคตของจักรพรรดิหย่งลี่ ผู้ปกครองพระองค์สุดท้ายของราชวงศ์หมิง	ค.ศ. 1662
ก่อนหน้า ถัดไป ราชวงศ์หมิง ราชวงศ์ชิง อาณาจักรตงหนิง
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	สาธารณรัฐประชาชนจีน สาธารณรัฐจีน พม่า

อ้างอิง

1. Xing Hang (2017), "The Zheng state on Taiwan", Conflict and commerce in maritime East Asia: The zheng family and the shaping of the modern world, c.1620-1720, Cambridge University Press, p. 146-175, ISBN 978-1-107-12184-3.
2. Tonio Andrade, Xing Hang (2016), "Koxinga and his maritime kingdom", Sea Rovers, Silver, and Samurai: Maritime East Asia in Global History, 1550–1700, University of Hawaii Press, pp. 348–350.
3. See The Oxford History of Historical Writing: 1400–1800 (2011) by Jose Rabasa, p. 37.