แอลทีวี เอ-7 คอร์แซร์ 2

เอ-7 คอร์แซร์ 2 (อังกฤษ: A-7 Corsair II) เป็นเครื่องบินโจมตีขนาดเบาบนเรือบรรทุกเครื่องบินที่เริ่มเข้ามาแทนที่เอ-4 สกายฮอว์คของกองทัพเรือสหรัฐและเข้ารวมรบในสงครามเวียดนาม คอร์แซร์ถูกใช้โดยกองทัพอากาศสหรัฐเช่นเดียวกับกองกำลังรักษาดินแดนทางอากาศ เพื่อเข้าแทนที่เอ-1 สกายไรเดอร์ เอฟ-100 ซูเปอร์เซเบอร์ และเอฟ-105 ธันเดอร์ชิฟ คอร์แซร์ยังถูกใช้โดยกรีซในทศวรรษที่ 1970 และโปรตุเกสและไทยในทศวรรษที่ 1980 โครงสร้างของเอ-7 มีพื้นฐานมาจากเอฟ-8 ครูเซเดอร์ที่ผลิตโดยวูท มันเป็นหนึ่งในเครื่องบินรบรุ่นแรกๆ ที่มีหน้าจอแบบฮัด (head-up display) ระบบนำร่อง และเครื่องยนต์เทอร์โบแฟน

เอ-7 คอร์แซร์ 2
ข้อมูลทั่วไป
บทบาท	เครื่องบินโจมตี
ชาติกำเนิด	สหรัฐอเมริกา
บริษัทผู้ผลิต	ลิง-เทมโค-วูท
ผู้ใช้งานหลัก	กองทัพเรือสหรัฐ กองทัพอากาศสหรัฐ กองทัพอากาศโปรตุเกส กองทัพอากาศกรีก ราชนาวีไทย
จำนวนที่ผลิต	1,569
ประวัติ
เริ่มใช้งาน	กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2510
เที่ยวบินแรก	26 กันยายน พ.ศ. 2508
ปลดประจำการ	พ.ศ. 2534 (กองทัพอากาศสหรัฐ) พ.ศ. 2542 (กองทัพอากาศโปรตุเกส)
พัฒนาจาก	เอฟ-8 ครูเซเดอร์

รายละเอียด เอ-7 คอร์แซร์ 2

• ผู้สร้าง:บริษัทแอลทีวี แอโรสเปส (สหรัฐอเมริกา)
• ประเภท:เจ๊ตขับไล่ยุทธวีธี ประจำเรือบรรทุกอากาศยาน
• เครื่องยนต์:เทอร์โบแฟน อัลลิสัน ทีเอฟ 41-เอ-2 (รอลส์-รอยซ์ อาร์บี 168-62 สเปย์) ให้แรงขับ 6804 กิโลกรัม ไม่มีสันดาปท้าย 1 เครื่อง
• กางปีก:11.8 เมตร
• ยาว:14.06 เมตร
• สูง:4.9 เมตร
• พื้นที่ปีก:34.83 ตารางเมตร
• น้ำหนักเปล่า: 7,969 กิโลกรัม
• น้ำหนักวิ่งขั้นสูง: กว่า 19,050 กิโลกรัม ทางดิ่ง และ 12,690 กิโลกรัม เมื่อวิ่งขึ้นระยะสั้น
• อัตราเร็วขั้นสูง: 0.92 มัค ที่ระดับน้ำทะเลเมื่อไม่ติดอาวุธ และ 0.87 มัค ที่ระดับน้ำทะเลเมื่อบรรทุกลูกระเบิดขนาด 250 ปอนด์ 12 ลูก
• รัศมีทำการรบ: 825 กิโลเมตร เมื่อบินสูง-ต่ำ-สูง ด้วยความเร็วเฉลี่ย 856 กิโลเมตร/ชั่วโมง และ บรรจุลูกระเบิดขนาด 250 ปอนด์ 12 ลูก
• พิสัยบินไกลสุด: 4,465 กิโลเมตร เมื่อบรรจุเชื้อเพลิงเต็มที่
• อาวุธ:ปืนใหญ่อากาศ เอ็ม 61 เอ วัลแคน ขนาด 20 มม พร้อมกระสุน 1,000 นัด ที่ใต้ลำตัวส่วนหัวด้านซ้าย มีอัตรายิงเร็ว 4,000-5,000 นัด/นาที
  • อาวุธปล่อยอากาศสู่อากาศ AIM-9 Sidewinder 2 ลูก
  • อาวุธปลอ่ยอากาศสู่พื้น
  • จรวด
  • ลูกระเบิด
  • ถังเชื้อเพลิงอะไหล่
  • รวมเป็นน้ำหนักสูงถึง 9,072 กิโลกรัม ที่ใต้ลำตัว 2 ตำบล และ ใต้ปีก ข้างละ 3 ตำบล

^[1]

อ้างอิง

1. อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522