อาดอลฟ์ ตีแยร์

มารี โฌแซ็ฟ หลุยส์ อาดอลฟ์ ตีแยร์ (/tiˈɛər/ tee-AIR, ภาษาฝรั่งเศส: [maʁi ʒɔzɛf lwi adɔlf tjɛʁ]; 15 เมษายน ค.ศ. 1797 – 3 กันยายน ค.ศ. 1877) เป็นรัฐบุรุษและนักประวัติศาสตร์ชาวฝรั่งเศส เขาเป็นประธานาธิบดีที่มาจากการเลือกตั้งคนที่สองของฝรั่งเศส และเป็นประธานาธิบดีคนแรกแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่สาม

อาดอลฟ์ ตีแยร์
ภาพถ่ายโดย นาดาร์ ในทศวรรษที่ 1870
ประธานาธิบดีฝรั่งเศส
ดำรงตำแหน่ง 31 สิงหาคม 1871 – 24 พฤษภาคม 1873
นายกรัฐมนตรี	ฌูลส์ ดูโฟร์
ก่อนหน้า	นโปเลียนที่ 3 (ในนามจักรพรรดิฝรั่งเศส)
ถัดไป	ปาทริส เดอ มัก-มาอง
นายกรัฐมนตรีฝรั่งเศส
ดำรงตำแหน่ง 1 มีนาคม 1840 – 29 ตุลาคม 1840
กษัตริย์	หลุยส์-ฟีลิปที่ 1
ก่อนหน้า	ฌ็อง-เดอ-ดีเยอ ซูลต์
ถัดไป	ฌ็อง-เดอ-ดีเยอ ซูลต์
ดำรงตำแหน่ง 22 กุมภาพันธ์ 1836 – 6 กันยายน 1836
กษัตริย์	หลุยส์-ฟีลิปที่ 1
ก่อนหน้า	วิกตอร์ ดุกเดอเบรยที่ 3
ถัดไป	หลุยส์ กงต์ มอเล
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศ
ดำรงตำแหน่ง 1 มีนาคม 1840 – 29 ตุลาคม 1840
ก่อนหน้า	ฌ็อง-เดอ-ดีเยอ ซูลต์
ถัดไป	ฟร็องซัว กีโซ
ดำรงตำแหน่ง 22 กุมภาพันธ์ 1836 – 6 กันยายน 1836
ก่อนหน้า	วิกตอร์ ดุกเดอเบรยที่ 3
ถัดไป	หลุยส์ กงต์ มอเล
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	มารี โฌแซ็ฟ หลุยส์ อาดอลฟ์ ตีแยร์ 15 เมษายน ค.ศ. 1797(1797-04-15) มาร์แซย์ ฝรั่งเศส
เสียชีวิต	3 กันยายน ค.ศ. 1877(1877-09-03) (80 ปี) แซ็ง-แฌร์แม็ง-อ็อง-แล ฝรั่งเศส
ที่ไว้ศพ	สุสานแปร์ ลาแชส
พรรคการเมือง	พรรคปรปักษ์ (1831–1836) พรรคขบวนการ (1836–1848) บัญชาภาคี (1848–1852) พรรคที่สาม (1852–1870) อิสระ (1870–1873) สาธารณรัฐ-กลาง (1873–1877)
ลายมือชื่อ

ตีแยร์เป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญในการปฏิวัติเดือนกรกฎาคม เมื่อปี ค.ศ. 1830 ซึ่งเป็นการล้มล้างระบอบการปกครองภายใต้กษัตริย์ชาร์ลที่ 10 และเป็นการขึ้นเสวยราชสมบัติของกษัตริย์หลุยส์-ฟีลิปที่ 1 ที่มีแนวคิดเสรีนิยมมากกว่า และการปฏิวัติฝรั่งเศส ค.ศ. 1848 ซึ่งเป็นการล้มล้างการปกครองราชาธิปไตยของราชวงศ์บูร์บง และการจัดตั้งสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่สอง เขาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีในช่วงระหว่างปี ค.ศ. 1836 และ ค.ศ. 1840 ผลงานที่สำคัญของเขาคือการก่อสร้างอาร์กเดอทรียงฟ์เดอเลตวลให้แล้วเสร็จ และการนำพระศพของจักรพรรดินโปเลียนจากเกาะเซนต์เฮเลนากลับคืนสู่ฝรั่งเศส เขาเป็นแกนนำฝ่ายตรงข้ามของหลุยส์-นโปเลียน โบนาปาร์ต (ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐที่สองในช่วงปี ค.ศ. 1848 จนถึง ค.ศ. 1852 และเป็นผู้ปกครองฝรั่งเศสในฐานะจักรพรรดินโปเลียนที่ 3 ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1852 จนถึง ค.ศ. 1871) ในช่วงที่นโปเลียนที่ 3 ยึดอำนาจรัฐบาลตนเองนั้น ตีแยร์ถูกจับกุมและถูกเนรเทศออกจากฝรั่งเศสในระยะเวลาหนึ่ง จากนั้นเขาก็กลับมาและกลายเป็นฝ่ายตรงข้ามของรัฐบาล

ภายหลังจากความปราชัยของฝรั่งเศสในสงครามฝรั่งเศส-ปรัสเซีย เขาได้รับเลือกให้เป็นผู้บริหารระดับสูงของรัฐบาลฝรั่งเศสชุดใหม่ และเป็นตัวแทนเจรจากับปรัสเซียเพื่อยุติสงคราม เมื่อกลุ่มกบฏคอมมูนปารีสยึดอำนาจในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1871 ตีแยร์ได้ออกคำสั่งให้กองทัพปราบปราม เมื่อเขามีอายุได้เจ็ดสิบสี่ปี เขาได้รับการเสนอชื่อให้เป็นประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐโดยสมัชชาแห่งชาติฝรั่งเศสในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1871 ผลงานที่สำคัญที่สุดของเขาในฐานะประธานาธิบดีคือการทำให้ทหารเยอรมันออกจากดินแดนส่วนใหญ่ของฝรั่งเศสได้เร็วกว่ากำหนดสองปี จากความขัดแย้งของฝ่ายค้านนิยมราชาธิปไตยในสมัชชาฝรั่งเศสและฝ่ายซ้ายนิยมสาธารณรัฐ ทำให้เขาประกาศลาออกจากตำแหน่งเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1873 และถูกสืบทอดตำแหน่งประธานาธิบดีโดยปาทริส เดอ มัก-มาอง และเขาถึงแก่อสัญกรรมในปี ค.ศ. 1877

ตัวเขายังเคยเป็นนักประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงอีกด้วย เขาได้เขียนหนังสือประวัติศาสตร์เล่มแรกเกี่ยวกับการปฏิวัติฝรั่งเศสประมาณ 10 เล่ม ซึ่งตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1823–1827 นักประวัติศาสตร์ โรเบิร์ต ทอมส์ กล่าวว่า "เป็นการกระทำทางการเมืองที่กล้าหาญในระหว่างการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บง...และมันเป็นส่วนหนึ่งของการยกระดับทางปัญญาของพวกเสรีนิยมเพื่อต่อต้านการปฏิวัติของพวกคลั่งเจ้า"^[1] เขายังเขียนหนังสืออีกยี่สิบเล่ม โดยเกี่ยวกับประวัติของคณะกงสุลและจักรวรรดิของนโปเลียน โบนาปาร์ต (Histoire du Consulat et de l'Empire) ในปี ค.ศ. 1834 เขาได้รับการคัดเลือกให้เข้าสู่อากาเดมีฟร็องแซซอีกด้วย

อ้างอิง

1. Robert Tombs, "Making the Revolution History: Adolphe Thiers, 1823-73," in Historicizing the French Revolution (2008): 79-95 at p. 80.