รีชาร์ที่ 2 ดยุกแห่งนอร์ม็องดี

รีชาร์ที่ 2 (อังกฤษ: Richard II) หรือ ผู้ดีงาม (อังกฤษ: The Good, ฝรั่งเศส: Le Bon) เป็นบุตรชายคนโตและทายาทของรีชาร์ที่ 1 แห่งนอร์ม็องดี กับกุนนอรา^[1][2] เขาเป็นขุนนางนอร์มันของตระกูลนอร์ม็องดี เป็นปู่ของพระเจ้าวิลเลียมผู้พิชิต

ริชาร์ดที่ 2
ริชาร์ดผู้ดีงาม หนึ่งในรูปปั้นหกดยุคแห่งนอร์ม็องดีที่จตุรัสเมืองฟาเลส
ดยุกแห่งนอร์ม็องดี
เกิด	ไม่ทราบ, นอร์ม็องดี
เสียชีวิต	28 สิงหาคม ค.ศ. 1026, นอร์ม็องดี
บิดา	ริชาร์ดที่ 1 ดยุคแห่งนอร์ม็องดี
มารดา	กุนนอรา
ภรรยา	จูดิธแห่งบริตทานี ป็อปปาแห่งอ็องแวร์มู
บุตร/ธิดา	รีชาร์ที่ 3 ดยุกแห่งนอร์ม็องดี รอแบร์ที่ 1 ดยุกแห่งนอร์ม็องดี อาเดลาอีด เคาน์เตสแห่งบูร์กอญ เอเลนอร์ เคาน์เตสแห่งฟลานเดอร์ส์ โมแฌร์ อาร์ชบิชอปแห่งรูอ็อง วิลเลียม เคานต์แห่งทาลู
ขุนนางฝรั่งเศส - กษัตริย์ฝรั่งเศส - ประวัติศาสตร์ฝรั่งเศส

ชีวิต

รีชาร์สืบทอดต่อจากบิดาเป็นดยุกแห่งนอร์ม็องดีในปี ค.ศ. 996^[1] ในช่วงที่ยังเป็นวัยเยาว์ ห้าปีแรกของการครองตำแหน่ง (ทำให้สันนิษฐากันว่าเขาเกิดในปี ค.ศ. 980) ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินของเขาคือเคานต์โรดูล์ฟแห่งอิฟรี ผู้เป็นอา ที่กุมอำนาจและปราบปรามการก่อกบฏของชาวนาในต้นรัชสมัยของริชาร์ด^[3]

ริชาร์ดสนใจในศาสนาอย่างสุดซึ้งและพบว่าตนเองมีหลายอย่างที่เหมือนกับพระเจ้ารอแบร์ที่ 2 แห่งฝรั่งเศส ที่เขาให้ความช่วยเหลือทางทหารในการต่อกรกับดัชชีเบอร์กันดี ^[3]เขาทำการแต่งงานเพื่อสานสัมพันธไมตรีกับบริตทานีด้วยการแต่งน้องสาว อาไวส์ กับจูฟเฟรย์ที่ 1 ดยุคแห่งบริตทานี ส่วนตัวเขาเองแต่งงานกับน้องสาวของจูฟเฟรย์ จูดิธแห่งบริตทานี^[3]

ในปี ค.ศ. 1000 – 1001 ริชาร์ดขับไล่ชาวอังกฤษ นำโดยพระเจ้าเอเธลเรดที่ 2 แห่งอังกฤษ ที่โจมตีคาบสมุทรโคต็องแต็ง^[4] เอเธลเรดมีคำสั่งให้จับตัวริชาร์ดกลับไปอังกฤษ^[5] แต่ชาวอังกฤษไม่ได้เตรียมตัวมารับมือการตอบโต้อันรวดเร็วของอัศวินนอร์มัน จึงพ่ายแพ้ที่สมรภูมิแวล-เดอ-แซร์^[6]

รีชาร์พยายามพัฒนาความสัมพันธ์กับอังกฤษด้วยการแต่งน้องสาว เอ็มมาแห่งนอร์ม็องดี กับพระเจ้าเอเธลเรด^[4] การแต่งงานครั้งนี้มีความสำคัญเนื่องจากทำให้หลานชายของเขา วิลเลียมผู้พิชิต ใช้อ้างสิทธิ์ในบัลลังก์อังกฤษ^[7] ความสัมพันธ์ที่พัฒนาขึ้นเป็นประโยชน์ต่อเอเธลเรดในปี ค.ศ. 1013 เมื่อพระเจ้าสเวนเคราส้อมบุกอังกฤษ เอ็มมากับสองพระโอรส เอ็ดเวิร์ดกับอัลเฟรด หนีมานอร์ม็องดี ไม่นานหลังจากนั้นสามีของเธอ พระเจ้าเอเธลเรด ก็ตามมา^[7] หลังการสิ้นพระชนม์ในเวลาต่อมาของพระเจ้าเอเธลเรด พระเจ้าคนุตแห่งอังกฤษบีบบังคับเอ็มมาให้แต่งงานกับตน ขณะที่ริชาร์ดถูกสถานการณ์บังคับให้ยอมรับกษัตริย์คนใหม่เนื่องจากน้องสาวของเขาได้เป็นพระราชินีอีกครั้ง^[4]

รีชาร์ที่ 2 ตายเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม ค.ศ. 1026^[1] บุตรชายคนโตของเขา รีชาร์ ขึ้นเป็นดยุคคนใหม่

การสมรสและบุตร

ริชาร์ดแต่งงานครั้งแรกกับจูดิธ บุตรสาวของโคนองที่ 1 แห่งบริตทานี^[8][9] ทั้งคู่มีทายาทด้วยกัน ดังนี้

• รีชาร์ (ค.ศ. 997/1001) ดยุกแห่งนอร์ม็องดี^[1]
• รอแบร์ต์ (ค.ศ. 1000) ดยุกแห่งนอร์ม็องดี^[1]
• อลิซแห่งนอร์ม็องดี (ค.ศ. 1003/1005) แต่งงานกับเรอโนที่ 1 เคานต์แห่งบูร์กอญ^[1]
• กีโยม (ค.ศ. 1007/1009) นักพรตที่อารามเฟก็อง ตาย ค.ศ. 1025 ฝังที่เฟคอมป์แอบบีย์^[1][10]
• เอเลนอร์ (ค.ศ. 1011/1013) แต่งงานกับบาลด์วินที่ 4 เคานต์แห่งฟลานเดอร์ส์
• มาทิลดา (ค.ศ. 1013/1015) แม่ชีที่เฟคอมป์ ตาย ค.ศ. 1033 ตายตั้งแต่ยังสาวและไม่ได้แต่งงาน^[11]

เขาแต่งงานครั้งที่สองกับป็อปปาแห่งอ็องแวร์มู ทั้งคู่มีทายาทด้วยกัน ดังนี้

• โมแฌร์ (ค.ศ. 1019) อาร์ชบิชอปแห่งรูอ็อง
• กีโยม (ค.ศ. 1020/1025) เคานต์แห่งอาร์คส์

อ้างอิง

1. Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 79
2. The Normans in Europe, ed. & trans. Elisabeth van Houts (Manchester University Press, 2000), pp. 56-7
3. François Neveux, A Brief History of The Normans (Constable and Robinson, 2008) p. 74
4. François Neveux, A Brief History of The Normans (Constable and Robinson, 2008) pp. 94-5
5. Eleanor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Power, 840-1066(University of California Press, Berkeley, 1988), p. 132
6. David Crouch, The Normans: The History of a Dynasty (Hambledon Continuum, 2007), p. 34
7. David C. Douglas, William the Conqueror (University of California Press,1964), p. 160
8. Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), Tafel 75
9. David C. Douglas, William The Conqueror (University of California Press, Berkeley & Los Angeles, 1964), p. 15, n. 5
10. Cassandra Potts, Monastic Revival and Regional Identity in Early Normandy, (The Boydell Press, 1997), 27.
11. David C. Douglas, William The Conqueror (University of California Press, Berkeley & Los Angeles, 1964), p. 31