ชุมนุมแห่งชาติ (ฝรั่งเศส)

พรรคชุมนุมแห่งชาติ (ฝรั่งเศส: Rassemblement national, RN) หรือชื่อเดิมพรรคว่า แนวร่วมแห่งชาติ (ฝรั่งเศส: Front national, FN) จนกระทั้งปี ค.ศ. 2018 เป็นพรรคการเมืองฝรั่งเศสที่มีจุดยืนทางฝ่ายขวาจัดและที่มีอุดมการณ์ทางชาตินิยมและประชานิยม ก่อตั้งเมื่อวันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 1972 โดยฌ็อง-มารี เลอ แปนและอดีตทหารจากวัฟเฟิน-เอ็สเอ็ส ปีแยร์ บูสเกต์

ชุมนุมแห่งชาติ Rassemblement National
ชื่อย่อ	RN
ผู้ก่อตั้ง	ฌ็อง-มารี เลอ แปน[1] ปีแยร์ บูสเกต์[2][3]
ประธาน	ฌอร์ดัน บาร์เดลลา
หัวหน้าพรรคฝ่ายสมัชชาแห่งชาติ[a]	มารีน เลอ แปน
ก่อตั้ง	5 ตุลาคม ค.ศ. 1972
ที่ทำการ	114 bis rue Michel-Ange 75016 Paris
ฝ่ายเยาวชน	ชุมนุมเยาวชนแห่งชาติ (Rassemblement national de la jeunesse)
สมาชิกภาพ  (ปี ค.ศ. 2024)	100,000 (อ้างสิทธิ์)[4]
อุดมการณ์	ชาตินิยมฝรั่งเศส[5] ประชานิยมฝ่ายขวา[6]
จุดยืน	ขวาจัด
กลุ่มระดับชาติ	ราซ็องเบลอม็องต์เบลอมารีน (ค.ศ. 2012–2017)
กลุ่มระดับรัฐสภายุโรป	ดูรายชื่อ ผู้รักชาติเพื่อยุโรป (ค.ศ. 2024–ปัจจุบัน) อัตลักษณ์และประชาธิปไตย (ค.ศ. 2019–2024) ยุโรปของประชาชาติและเสรีภาพ (ค.ศ. 2015–2019) อัตลักษณ์, ประเพณี, อำนาจอธิปไตย (ค.ศ. 2007) กลุ่มอิสระทางเทคนิค (ค.ศ. 1999–2001) ฝ่ายขวาของยุโรป (ค.ศ. 1984–1994)
สี	สีน้ำเงินกรมท่า   สีแดง สีอื่นตามธรรมเนียม[7] :   สีดำ   สีเทา   สีน้ำตาล
สมัชชาแห่งชาติ	116 / 577
วุฒิสภา	3 / 348
รัฐสภายุโรป	30 / 81
สมาชิกสภาแคว้น	242 / 1,758
สมาชิกสภาจังหวัด	26 / 4,108
เว็บไซต์
rassemblementnational.fr
การเมืองฝรั่งเศส รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง

ประวัติสัญลักษณ์พรรค

แนวร่วมแห่งชาติ

• 
  สัญลักษณ์แรกของพรรค ใช้ระหว่างปี ค.ศ. 1972–1977
• 
  สัญลักษณ์ระหว่างปี ค.ศ. 2012–2018

ชุมนุมแห่งชาติ

• 
  สัญลักษณ์ใช้ระหว่างปีค.ศ. 2018–ปัจจุบัน

เชิงอรรถ

1. ชื่ออย่างเป็นทางการคือ "ประธานกลุ่ม"

อ้างอิง

1. Gatehouse, Gabriel (5 December 2015). "Vive la difference – has France's Front National changed?". BBC News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 July 2018. สืบค้นเมื่อ 21 June 2018.
2. Corbet, Sylvie (3 July 2024). "Renowned Nazi hunter in France advises Jews to choose far right over far left in elections". AP News. The Associated Press. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 July 2024. สืบค้นเมื่อ 8 July 2024.
3. Kirby, Paul (30 June 2024). "The rise and rise of France's far right". BBC News. BBC. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 July 2024. สืบค้นเมื่อ 8 July 2024.
4. "Le RN affirmé avoir 100,000 adhérents". 1 July 2024.
5. • Jens Rydgren (2008). "France: The Front National, Ethnonationalism and Populism". Twenty-First Century Populism. Link.springer.com. pp. 166–180. doi:10.1057/9780230592100_11. ISBN 978-1-349-28476-4.
   • "'The nation state is back': Front National's Marine Le Pen rides on global mood". The Guardian. 18 September 2016.
   • "Marine Le Pen says sanctions on Russia are not working". The Economist.
6. • "Depuis 2011, le FN est devenu "protectionniste au sens large"". Liberation. 21 April 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 September 2015. สืบค้นเมื่อ 9 August 2014.
   • Taylor, Adam (8 January 2015). "French far-right leader seeks to reintroduce death penalty after Charlie Hebdo attack". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 July 2015. สืบค้นเมื่อ 31 March 2015.
7. Garnier, Christophe-Cécil (7 December 2015). "Quelle doit être la couleur du Front national sur les cartes électorales?" (ภาษาฝรั่งเศส). Slate. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 June 2018. สืบค้นเมื่อ 6 May 2018.