ชาวแอเมอไรต์

"แอเมอไรต์" เปลี่ยนทางมาที่นี่ สำหรับภาษา ดูที่ ภาษาแอเมอไรต์

แอเมอไรต์ (อังกฤษ: Amorite; ซูเมอร์: 𒈥𒌅, อักษรโรมัน: MAR.TU; แอกแคด: 𒀀𒈬𒊒𒌝 Amurrūm หรือ 𒋾𒀉𒉡𒌝/𒊎 Tidnum; ฮีบรู: אֱמוֹרִי, อักษรโรมัน: 'Ĕmōrī; กรีกโบราณ: Ἀμορραῖοι) เป็นกลุ่มชนดั้งเดิมที่พูดภาษาในกลุ่มภาษาเซมิติกจากลิแวนต์ ซึ่งปกครองพื้นที่ส่วนใหญ่ของเมโสโปเตเมียตอนใต้ตั้งแต่ศตวรรษที่ 21 ก่อนคริสต์ศักราช จนถึงปลายศตวรรษที่ 17 ก่อนคริสต์ศักราช ซึ่งพวกเขาก่อตั้งนครรัฐสำคัญหลายแห่ง เช่น อีซิน, ลาร์ซา และบาบิโลน จนกลายเป็นจักรวรรดิบาบิโลนเก่าในเวลาต่อมา ศัพท์ Amurru ในข้อความภาษาแอกแคดและซูเมอร์สื่อถึงชาวแอเมอไรต์, เทพประจำเมือง และอาณาจักร ในคัมภีร์ไบเบิลกล่าวถึงพวกแอเมอไรต์ว่าเป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ในคานาอันทั้งก่อนและหลังการพิชิตดินแดนโดยโยชูวา^[1]

แผ่นดินเหนียวที่มีอักษรรูปลิ่มจากอาณาจักรแอเมอไรต์แห่งมารี ครึ่งแรกของสหัสวรรษที่ 2 ก่อนคริสต์ศักราช

อ้างอิง

1. van Seters, John, "The Terms ‘Amorite’ and ‘Hittite’ in the Old Testament", Vetus Testamentum, vol. 22, no. 1, pp. 64–81, 1972

แหล่งข้อมูลอื่น