จังหวัดคย็องซังใต้

จังหวัดคย็องซังใต้ เป็นจังหวัดที่อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศเกาหลีใต้ โดยมีเมืองเอกตั้งอยู่ที่ชังว็อน โดยประกอบด้วยมหานครหลักและท่าเรือปูซาน โดยมีวัดแฮอินซาที่เป็นมรดกโลกของยูเนสโก โดยเป็นวัดแบบพุทธ ซึ่งเป็นที่อยู่ของ พระไตรปิฎกแห่งชาติเกาหลี ทำให้ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้เป็นจำนวนมาก มีโรงงานประกอบรถยนต์และปิโตรเคมีขนาดใหญ่ตั้งเรียงรายอยู่ทางภาคใต้ของจังหวัดขยายจากเมืองอุลซัน ไปสู่ปูซาน ชังว็อน และชินจู

จังหวัดคย็องซังใต้ 경상남도
จังหวัด
การถอดเสียงภาษาเกาหลี
• ฮันกึล	경상남도
• ฮันจา	慶尙南道
• แมกคูน-ไรซ์ชาวเออร์	Kyŏngsang-namdo
• อักษรโรมันปรับปรุง	Gyeongsangnam-do
ธง Logo
พิกัด: 35°15′N 128°15′E
ประเทศ	เกาหลีใต้
ภูมิภาค	ย็องนัม
เมืองหลวง	ชางวอน
จำนวนเขตการปกครอง	8 นคร, 10 อำเภอ
การปกครอง
• ผู้ว่าราชการ	คิม คย็อง-ซู (พรรคประชาธิปไตย)
พื้นที่
• ทั้งหมด	10,533 ตร.กม. (4,067 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	อันดับที่ 4
ประชากร  (ธันวาคม ค.ศ. 2018)
• ทั้งหมด	3,447,687 คน
• อันดับ	อันดับที่ 2
• ความหนาแน่น	327.86 คน/ตร.กม. (849.2 คน/ตร.ไมล์)
สัญลักษณ์ประจำจังหวัด
• ดอกไม้	กุหลาบ
• ต้นไม้	Zelkova
• สัตว์ปีก	นกยางโทนใหญ่
รหัส ISO 3166	KR-48
ภาษาถิ่น	คย็องซัง
เว็บไซต์	gsnd.net

ประวัติ

ก่อนปี พ.ศ. 2438 พื้นที่ที่เป็นจังหวัดคย็องซังใต้ในปัจจุบันเคยเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดคย็องซัง หนึ่งในแปดจังหวัดของเกาหลีในสมัยราชวงศ์โชซ็อน ในปี พ.ศ. 2438 ทางใต้ของจังหวัดคย็องซังได้ถูกแทนที่โดยเขตชินจูในทางด้านทิศตะวันตกและทงแน ในทางตะวันออก ต่อมาในปี 2439 ทั้งสองเขตนี้ก็ยุบรวมกันเป็นจังหวัดคย็องซังใต้

แต่เดิมเมืองเอกของจังหวัดตั้งอยู่ที่ชินจู ต่อจากนั้นก็ย้ายไปปูซานในปี พ.ศ. 2468 ในปี พ.ศ. 2488 จังหวัดคย็องซังใต้กลายเป็นส่วนหนึ่งของเกาหลีใต้ ต่อมาในปี 2506 ปูซานก็ได้แยกออกจากจังหวัดคย็องซังใต้ ไปเป็นนครที่ปกครองโดยตรง (ชิกฮัล-ชี) และในปี พ.ศ. 2526 ก็ได้ย้ายเมืองเอกจากปูซานไปชังว็อน

ในปี พ.ศ. 2538 ปูซานได้มีฐานะเป็น มหานคร (ควังย็อก-ชี) และอุลซัน ก็ได้แยกออกจากจังหวัดคย็องซังใต้ ไปเป็นมหานครในปี พ.ศ. 2541

ภูมิศาสตร์

จังหวัดนี้เป็นส่วนหนึ่งของภูมิภาคย็องนัม มีพรมแดนติดกับทะเลญี่ปุ่น (ทะเลตะวันออก) ในทางทิศตะวันออก และติดกันจังหวัดคย็องซังเหนือในทิศเหนือ ส่วนทางด้านทิศตะวันตกติดกับจังหวัดช็อลลาเหนือ และในทางทิศใต้ติดกับช่องแคบเกาหลี และในจังหวัดนี้มีแม่น้ำสายใหญ่คือแม่น้ำนักดงและแม่น้ำสาขา

ทรัพยากร

บริเวณสามเหลี่ยมที่ราบแม่น้ำนักดงรอบๆกิมแฮถือเป็นยุ้งฉางที่สำคัญมากที่สุดแห่งหนึ่งของเกาหลีใต้ ผลิตผลทางการเกษตรจากจังหวัดคย็องซังใต้ ประกอบไปด้วยข้าว ถั่ว มันฝรั่ง และข้าวบาร์เลย์ พื้นที่นี้มีชื่อเสียงเรื่องฝ้าย งา และผลไม้ ซึ่งเจริญเติบโตตามบรืเวณชายฝั่งทางภาคใต้ ผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับทะเลเป็นที่ดึงดูดอย่างมาก และจังหวัดนี้ก็เป็นหนึ่งในผู้นำด้านการประมงของประเทศ

เมืองสำคัญ

เมืองชังว็อน

เมืองใหญ่ที่สุดในภูมิภาคนี้ได้แก่ปูซานและอุลซัน ซึ่งเป็นเขตปกครองพิเศษในระดับจังหวัด เป็น มหานคร โดยแยกออกจากจังหวัดคย็องซังใต้ นอกเหนือจากเมืองเอกชังว็อนแล้ว ก็ยังมีเมืองสำคัญอื่น ๆ อีก เช่น คิมแฮและชินจู

สถานที่น่าสนใจ

ย็องนัมรูในเมืองมิลยัง จังหวัดคย็องซังใต้ ซึ่งศาลาเป็นแบบสมัยราชวงศ์โชซ็อน

จังหวัดคย็องซังใต้เป็นที่ตั้งของวัดแฮอินซาวัดแบบพุทธ ซึ่งมีพระไตรปิฎกแห่งชาติเกาหลีอยู่ ทำให้ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้อย่างมาก โดยตั้งอยู่อุทยานแห่งชาติรอบ ๆ ชีรีซัน (1,915 เมตร) ตรงบริเวณติดกับจังหวัดช็อลลาเหนือ โดยวัดเริ่มสร้างครั้งแรกในปี พ.ศ. 1345

จังหวัดพี่น้อง

• จังหวัดยะมะงุชิ, ญี่ปุ่น (26 กรกฎาคม พ.ศ. 2530)
• รัฐแมริแลนด์, สหรัฐอเมริกา (18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2534)
• มณฑลซานตง, สาธารณรัฐประชาชนจีน (8 กันยายน พ.ศ. 2537)
• จังหวัดชะวาตะวันออก, อินโดนีเซีย (9 พฤษภาคม พ.ศ. 2539)
• จังหวัดด่งนาย, เวียดนาม (1 กันยายน พ.ศ. 2539)
• ดินแดนฮาบารอฟสค์, รัสเซีย (14 กันยายน พ.ศ. 2539)
• รัฐฮาลิสโก, เม็กซิโก (10 มีนาคม พ.ศ. 2540)
• จังหวัดลากูนา, ฟิลิปปินส์ (15 เมษายน พ.ศ. 2540)
• มณฑลปอมอร์สกีแย, โปแลนด์ (22 เมษายน พ.ศ. 2540)
• เฟเจอร์, ฮังการี (24 เมษายน พ.ศ. 2540)

อ้างอิง

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ จังหวัดคย็องซังใต้
• เว็บไซต์จังหวัดคย็องซังใต้ (ภาษาอังกฤษ) เก็บถาวร 2008-09-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน