จักรวรรดิเอธิโอเปีย

จักรวรรดิเอธิโอเปีย หรือที่รู้จักกันในประวัติศาสตร์ในชื่อ อะบิสซิเนีย เป็นจักรวรรดิที่ตั้งอยู่ในเขตประเทศเอธิโอเปียและเอริเทรียในปัจจุบัน ในช่วงที่รุ่งเรืองสูงสุดนั้นอาณาเขตของจักรวรรดิได้แผ่ขยายไปถึงอียิปต์ตอนใต้ ซูดานภาคตะวันออก เยเมน และซาอุดิอาระเบียภาคตะวันตก และดำรงอยู่ในหลายหลายลักษณะนับตั้งแต่การสถาปนาเมื่อราว 980 ปี ก่อน ค.ศ. จนกระสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1974 ด้วยการรัฐประหารล้มล้างระบอบราชาธิปไตย กล่าวได้ว่ารัฐแห่งนี้เป็นรัฐที่ดำรงอยู่มาอย่างต่อเนื่องยาวนานที่สุดในโลก ^[2][3] และเป็นชาติแอฟริกาเพียงชาติเดียวที่สามารถดำรงเอกราชและอธิปไตยของตนเองได้ในยุคแห่งการล่าอาณานิคมในแอฟริกาโดยชาติตะวันตกระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 19

จักรวรรดิเอธิโอเปีย መንግሥተ፡ኢትዮጵያ Mangista Ityop'p'ya
1270–1974
ธงชาติ (ค.ศ. 1897–1974) ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: ኢትዮጵያ ታበፅዕ እደዊሃ ሃበ አግዚአብሐር Ityopia tabetsih edewiha habe Igziabiher "เอธิโอเปียยื่นมือของนางออกทูลพระเจ้า" (สดุดี 68:31)
เพลงชาติ: ኢትዮጵያ ሆይ อิทโยปิยา ฮอย เดส ยิบิลิช[1] "เอธิโอเปีย จงมีความสุข" (1930–1974)
อาณาเขตของจักรวรรดิเอธิโอเปียในปี 1952
อาณาเขตของจักรวรรดิเอธิโอเปียในสมัยของ สมเด็จพระจักรพรรดิเมเนลิกที่ 2 (สีส้มเข้ม) เทียบกับอาณาเขตของเอธิโอเปียในปัจจุบัน (สีส้มอ่อน)
สถานะ	สมบูรณาญาสิทธิราชย์
เมืองหลวง	มีราชธานีหลายแห่ง อาดดิสอาบาบา (แห่งสุดท้าย)
ศาสนา	ศาสนจักรเอธิโอเปียออร์ทอดอกซ์
การปกครอง	สมบูรณาญาสิทธิราชย์
จักรพรรดิ
• 1270-1285	เยคุโน แอมลัก (องค์แรก)
• 1930-1974	เฮลี เซลาสซีที่ 1 (องค์สุดท้าย)
นายกรัฐมนตรี
• 1942–1957	Makonnen Endelkachew
• 1974	Mikael Imru
ยุคประวัติศาสตร์	แอฟริกา
• ก่อตั้ง	1270
• การยึดครองของอิตาลี	1936-1941
• เป็นที่ยอมรับของสหประชาชาติ	13 พฤศจิกายน 1945
• รัฐประหาร	12 กันยายน 1974
• ระบอบจักรพรรดิถูกล้มเลิก	21 มีนาคม 1975
ก่อนหน้า ถัดไป ราชอาณาจักรอักซุม เดร์ก
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	เอธิโอเปีย เอริเทรีย

การเมืองการปกครอง

เมื่อระบบศักดินากลายเป็นหลักการสำคัญในจักรวรรดิเอธิโอเปีย ระบบนี้ได้พัฒนาเป็นระบบเผด็จการที่มีความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมในรูปแบบสถาบัน เมื่อที่ดินกลายเป็นสินค้าหลัก การได้มาซึ่งที่ดินก็กลายเป็นแรงผลักดันหลักที่อยู่เบื้องหลังลัทธิจักรวรรดินิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่รัชสมัยของเมเลนิกที่ 2 เป็นต้นมา

ส่วนหนึ่งของความพยายามในการปรับปรุงให้ทันสมัยของจักรพรรดิเฮลี เซลาสซี ระบอบการปกครองแบบราชาธิปไตยแบบดั้งเดิมได้รับการปฏิรูปผ่านการแนะนำของรัฐธรรมนูญปี 1931 และ 1955 ซึ่งนำเสนอระบบรัฐสภาแบบรวมที่มีสองสภานิติบัญญัติ: สภาวุฒิสภา (Yeheggue Mewossegna Meker Beth) และสภาผู้แทนราษฎร (เยเฮกเก เมเมรียา เมเคอร์เบธ). ภายใต้รัฐธรรมนูญ 1956 มาตรา 56 ห้ามมิให้ผู้ใดเป็นสมาชิกของทั้งสองสภาพร้อม ๆ กัน ซึ่งจะประชุมกันในตอนเริ่มต้นหรือตอนสิ้นสุดของแต่ละสมัย ^[4][5]

ในโครงสร้างรัฐสภา สภาผู้แทนราษฎรประกอบด้วยสมาชิก 250 คนที่ได้รับการเลือกตั้งทุก ๆ สี่ปี ในขณะที่วุฒิสภาประกอบด้วยผู้แทนครึ่งหนึ่ง (125 คน) และได้รับการแต่งตั้งจากจักรพรรดิทุก ๆ หกปี

ดูเพิ่ม