การบุกครองไทยของญี่ปุ่น

การบุกครองไทยของญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 日本軍のタイ進駐; โรมาจิ: Nihongun no Tai shinchū) เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2484 เป็นการสู้รบระหว่างราชอาณาจักรไทยกับจักรวรรดิญี่ปุ่น ในระยะเวลานานประมาณนึง การสู้รบที่ดุเดือดที่เกิดขึ้นในภาคใต้และภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย โดยกินเวลากว่า 6 ชั่วโมงก่อนที่จะสิ้นสุดด้วยการประกาศให้ไทยเป็นทางผ่านของประเทศญี่ปุ่นในที่สุด^[1] แต่บางจุดที่คำสั่งส่งถึงช้าก็ยังสู้รบกันจนถึง วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ.2484 เช่น กองบินน้อยที่ 5 ประจวบคีรีขันธ์ หรือ จุดอื่นๆ แต่ไม่ถึงวันที่ 9 เช่น สงขลา ปัตตานี เป็นต้นซึ่งในเหตุการณ์นี้ ทหาร ตำรวจ^[2]ยุวชนทหาร และ ประชาชนไทย ได้สู้กับญี่ปุ่นอย่างถวายชีวิต และ ถวายหัว จากนั้น ไทยและญี่ปุ่นได้ลงนามเป็นพันธมิตรกันเมื่อวันที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2485 ที่พระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม ทำให้ประเทศไทยกลายเป็นส่วนหนึ่งของพันธมิตรอักษะจนกระทั่งสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง

การบุกครองไทยของญี่ปุ่น
ส่วนหนึ่งของ สงครามแปซิฟิก, สงครามโลกครั้งที่สอง
พื้นที่ยกพลขึ้นบกและเคลื่อนทัพสู่ประเทศไทย ในวันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2484 (ค.ศ. 1941)
วันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2484 สถานที่ ประเทศไทย ผล ยุติการสู้รบ ไทยลงนามสงบศึกกับญี่ปุ่น ไทยประกาศยอมให้ญี่ปุ่นเดินทัพผ่านประเทศ
คู่สงคราม
ไทย	ญี่ปุ่น
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
แปลก พิบูลสงคราม	โชจิโร อีดะ โทโมยูกิ ยามาชิตะ โนบูตาเกะ คนโด
กำลัง
กองทัพบก กองพันทหารราบที่ 38 กองพันทหารราบที่ 39 กองพันทหารปืนใหญ่ที่ 14 กองพันทหารปืนใหญ่ที่ 15 กองพาหนะ มณฑลทหารบกที่ 1 กองพันทหารสื่อสารที่ 6 กองพันทหารปืนใหญ่ที่ 13 กองพันทหารราบที่ 41 กองพันทหารราบที่ 42 หน่วยขึ้นตรงกรมทหารราบที่ 4 กองทัพเรือ กองพันนาวิกโยธินที่ 1 กองพันนาวิกโยธินที่ 2 เรือหลวงแม่กลอง เรือหลวงท่าจีน เรือหลวงระยอง เรือหลวงตราด เรือหลวงสุราษฎร์ เรือหลวงปัตตานี เรือหลวงบางระจัน เรือหลวงพงัน กองทัพอากาศ กองบินน้อยที่ 5 ประจวบคีรีขันธ์ กองบินที่ 56 สงขลา กองบินใหญ่ผสมภาคใต้ กองบินที่ 43 วัฒนานคร	กองทัพที่ 15 กองทัพที่ 25 กองเรือที่ 2

ภูมิหลัง

วงไพบูลย์ร่วมแห่งมหาเอเชียบูรพา

ที่มาของการรุกรานไทยของญี่ปุ่นนั้นสามารถสืบย้อนไปถึงหลักการของฮักโก อิชิอุ ซึ่งดำเนินการโดย ทานะกะ ชิยากุ ในช่วงกลางถึงปลายทศวรรษ 1800^[3] ทานะกะถือหลักการปกครองของจักรพรรดิญี่ปุ่นได้ถูกกำหนดโดยเทพเจ้าพระอาทิตย์ (เทพเจ้าของญี่ปุ่น) ให้ญี่ปุ่นมีสิทธิที่จะปกครองและรวมทวีปเอเชียเป็นหนึ่งเดียว โดยใช้หลักการนี้ในการปลดปล่อยเอเชียจากการล่าอาณานิคมและขับไล่ชาติตะวันออกไป และสร้างญี่ปุ่นให้เป็นผู้นำอิทธิพลในเอเชียแทน^[4]

ในปี พ.ศ. 2483 แนวคิดนี้ได้รับการสนับสนุนโดยนายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น ฟูมิมาโระ โคโนเอะ ซึ่งพยายามสร้างวงไพบูลย์ร่วมแห่งมหาเอเชียบูรพาของจักรวรรดิญี่ปุ่น รวมถึง แมนจูกัว ประเทศจีน และบางส่วนของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตามการโฆษณาชวนเชื่อของจักรวรรดิ สิ่งนี้จะสถาปนาระเบียบระหว่างประเทศใหม่ที่แสวงหา "ความเจริญรุ่งเรืองร่วมกัน" สำหรับประเทศในเอเชียซึ่งจะแบ่งปันความเจริญรุ่งเรืองและสันติภาพ ปราศจากลัทธิล่าอาณานิคมของตะวันตกและการครอบงำภายใต้ร่มธงของญี่ปุ่นที่มีเมตตากรุณา^[5]

วัฒนธรรมนิยม

• ยุวชนทหาร เปิดเทอมไปรบ
• ไทยถีบ

หนังสือเพิ่มเติม

• Thavenot, A. F. (1942). "Thailand and the Japanese Invasion". Journal of The Royal Central Asian Society. 29 (2): 111–19.

อ้างอิง

1. Brecher & Wilkenfeld 1997, p. 407. sfn error: no target: CITEREFBrecherWilkenfeld1997 (help)
2. Bhangsbha, Sorasan (2000). สงครามมืด วันญี่ปุ่นบุกไทย. Samnakphim Sārakhadī. ISBN 978-974-8212-29-6.
3. James L. McClain, Japan: A Modern History p 470 ISBN 0-393-04156-5
4. John Toland, The Rising Sun: The Decline and Fall of the Japanese Empire 1936-1945 p 447 Random House New York 1970
5. Iriye, Akira. (1999). Pearl Harbor and the coming of the Pacific War: a Brief History with Documents and Essays, p. 6.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Thailand and the Second World War
• Japanese Order of Battle
• Thai Order of battle