เสวาคราม
From Wikipedia, the free encyclopedia
เสวาคราม (อักษรโรมัน: Sevagram, แปลว่า: “เมืองแห่งการบริการรับใช้”) เป็นเมืองในรัฐมหาราษฏระ ประเทศอินเดีย ซึ่งเป็นที่ตั้งของอาศรมของมหาตมา คานธี และที่อยู่อาศัยของคานธีนับตั้งแต่ปี 1936 จนเสียชีวิตในปี 1948[1] อาศรมที่เสวาครามมีคสามสำคัญมากในฐานะที่พำนักของคานธี รองลงมาจากสาพรมตีอาศรม[2]
เสวาคราม | |
---|---|
เมือง | |
อาทินิวาส ที่พำนักแรกของมหาตมา คานธี ที่อาศรมเสวาคราม | |
พิกัด: 20°44′10″N 78°39′45″E | |
ประเทศ | อินเดีย |
รัฐ | มหาราษฏระ |
อำเภอ | วรรธ |
ประชากร (2011) | |
• ทั้งหมด | 8,000 คน |
เขตเวลา | UTC+5:30 (IST) |
PIN | 442 102 |
รหัสโทรศัพท์ | 91 7152 |
ทะเบียนพาหนะ | MH-32 |
เว็บไซต์ | maharashtra |
ชื่อเดิมของเสาวครามคือ เสคาว (Segaon) เดิมทีเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ตั้งอยู่ห่างไป 8 กิโลเมตรจากนครวรรธ มหาตมา คานธี ได้ตั้งอาศรมขึ้นในบริเวณชายขอบของหมู่บ้าน[3] โดยมี เสฐ ชนมลาล พชัช แห่งวรรธ ผู้เป็นศิษย์ของคานธี เป็นผู้จัดสรรที่เดินขนาด 1.2 ตารางกิโลเมตรให้กับคานธีในการสร้างอาศรม [4]
เมื่อครั้งคานธีเริ่มต้นการเดินขบวนเกลือบาทยาตรในปี 1930 จากสาพรมตีอาศรมไปยังนครอัห์มดาบาดเพื่อทำสัตยาเคราะห์เกลือ เขาตัดสินใจจะไม่เดินทางกลับไปยังสาพรมตีอาศรม จนกว่าอินเดียจะได้รับเอกราช หลังถูกปล่อยจากการจำคุกนานกว่าสองปีจากการทำสัตยาเคราะห์เกลือ คานธีเดินทางไปทั่วอินเดีย และตัดสินใจเลือกหมู่บ้านหนึ่งในอินเดียตอนกลางเพื่อใช้เป็นศูนย์กลางการทำงานของเขส[5] คานธีเดินทางเยือนวรรธในปี 1934 ด้วยคำเชิญของศิษย์ ชนมลาล พชัช และพักอยู่ที่บ้านบังกะโลของพชัชหลังหนึ่ง[6] ในนครวรรธ สลับกับที่อาศรมอีกแห่ง[7]
ในเดือนเมษายน 1936 คานธีได้ตั้งที่พำนักของตนขี้นในหมู่บ้านที่ในเวลานั้นชื่อ เสคาว (Segaon)[8] ในชนบทของวรรธ เขาเปลี่ยนชื่อหมู่บ้านนี้ใหม่เป็น เสวาคราม อันแปลว่า “สถานที่แห่งการบริการรับใช้” บ้านที่สร้างขึ้นที่นี่มีลักษณะเป็นบ้านแบบชาวบ้านทั่วไปในท้องถิ่น[9] ต่อมาที่พำนักขอวเขาและศิษย์ค่อน ๆ พัฒนาขึ้นมาเป็นอาศรมของคานธี คานธีอาศัยอยู่ที่นี่กระทั่งเสียชีวิตในปี 1948