ประเทศเซาตูแมอีปริงซีป

สาธารณรัฐประชาธิปไตย
เซาตูแมอีปริงซีป
สาธารณรัฐประชาธิปไตย; เซาตูแมอีปริงซีป; República Democrática de; São Tomé e Príncipe (โปรตุเกส)
	ธงชาติ ตราแผ่นดิน
	คำขวัญ: "Unidade, Disciplina, Trabalho" (โปรตุเกส); "เอกภาพ, ระเบียบวินัย, แรงงาน"
	เพลงชาติ: อิงดึเป็งเด็งซียาตูตัล; ความเป็นอิสรภาพทั้งมวล;
	ที่ตั้งของ ประเทศเซาตูแมอีปริงซีป (น้ำเงินเข้ม) – ในแอฟริกา (ฟ้า & เทาเข้ม); – ในสหภาพแอฟริกา (ฟ้า)
เมืองหลวง; และเมืองใหญ่สุด	เซาตูแม; 0°20′N 6°44′E
ภาษาราชการ	โปรตุเกส
	Forro; Angolar; Principense;
ศาสนา	82.2% คริสต์; 12.6% ไม่มี; 2.9% ศาสนาพื้นเมือง; 2.3% อื่น ๆ;
การปกครอง	รัฐเดี่ยว ระบบกึ่งประธานาธิบดี สาธารณรัฐ
• ประธานาธิบดี	การ์ลุช วีลา นอวา
• นายกรัฐมนตรี	ปาตรีซึ ตรูวูวาดา
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
เอกราช
• จากโปรตุเกส	12 กรกฎาคม ค.ศ. 1975
พื้นที่
• รวม	1,001 ตารางกิโลเมตร (386 ตารางไมล์) (อันดับที่ 171)
• แหล่งน้ำ (%)	น้อยมาก
ประชากร
• พ.ศ. 2560 ประมาณ	199,910 (อันดับที่ 186)
• สำมะโนประชากร 2012	178,739
• ความหนาแน่น	199.7 ต่อตารางกิโลเมตร (517.2 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 69)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	2017 (ประมาณ)
• รวม	685 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
• ต่อหัว	3,220 ดอลลาร์สหรัฐ
จีดีพี (ราคาตลาด)	2017 (ประมาณ)
• รวม	355 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
• ต่อหัว	1,668 ดอลลาร์สหรัฐ
จีนี (2017)	56.3; สูง
เอชดีไอ (2019)	0.625; ปานกลาง · อันดับที่ 135
สกุลเงิน	โดบรา (STN)
เขตเวลา	UTC (เวลามาตรฐานกรีนิช)
ขับรถด้าน	ขวา
รหัสโทรศัพท์	+239
รหัส ISO 3166	ST
โดเมนบนสุด	.st

เซาตูแมอีปริงซีป^[8] หรือ เซาตูเมและปรินซีปี^[8] (โปรตุเกส: São Tomé e Príncipe, ออกเสียง: [sɐ̃w̃ tuˈmɛ i ˈpɾĩsɨpɨ]) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐประชาธิปไตยเซาตูแมอีปริงซีป หรือ สาธารณรัฐประชาธิปไตยเซาตูเมและปรินซีปี (โปรตุเกส: República Democrática de São Tomé e Príncipe) เป็นประเทศหมู่เกาะเล็ก ๆ ในอ่าวกินี ประกอบด้วยเกาะสำคัญ 2 เกาะ คือ เกาะเซาตูแมและเกาะปริงซีป ซึ่งอยู่ห่างกันประมาณ 140 กิโลเมตร (87 ไมล์) และตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งกาบองไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 250 และ 225 กิโลเมตร (155 และ 140 ไมล์) ตามลำดับ เกาะทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของแนวภูเขาไฟที่ดับแล้ว มีประชากร 201,800 คน (ประมาณทางการ ค.ศ. 2018)^[9]^[4]

1°N 7°E

ข้อมูลเบื้องต้น สาธารณรัฐประชาธิปไตยเซาตูแมอีปริงซีป República Democrática deSão Tomé e Príncipe (โปรตุเกส), เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด ...

ปิด

เกาะเซาตูแมซึ่งมีขนาดใหญ่กว่านั้น ตั้งอยู่เกือบตรงกับบริเวณที่เส้นศูนย์สูตรพาดผ่าน และตั้งชื่อตามนักบุญทอมัส (Saint Thomas) เนื่องจากนักสำรวจชาวโปรตุเกสได้ค้นพบเกาะนี้ในวันนักบุญทอมัส (St. Thomas's Day) พอดี

การแบ่งเขตการปกครอง

ประเทศเซาตูแมอีปริงซีปแบ่งออกเป็น 2 จังหวัด (provinces) คือ

1.	จังหวัดปริงซีป	(ซังตูอังตอนียู)
2.	จังหวัดเซาตูแม	(เซาตูแม)

แต่ละจังหวัดยังแบ่งออกเป็นเขต รวม 7 เขต (districts) โดยจังหวัดปริงซีปมี 1 เขต ส่วนจังหวัดเซาตูแมมี 6 เขต ได้แก่

1.	เขตอากวากรังดือ	(เซาตูแม)
2.	เขตกังตากาลู	(ซังตานา)
3.	เขตเกาแว	(เซาฌูเอาดุชอังกูลารึช)
4.	เขตเล็งบา	(แนวึช)
5.	เขตลูบาตา	(กวาดาลูปือ)
6.	เขตแม-ซอ	(ตริงดาดือ)
7.	เขตปาแก	(ซังตูอังตอนียู)

ชื่อเมืองหลักของแต่ละเขตการปกครองอยู่ในวงเล็บ

อ้างอิง

[1]
"Religions in Sao Tome and Principe | PEW-GRF". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-04. สืบค้นเมื่อ 2021-12-12.
[2]
Octávio Amorim Neto; Marina Costa Lobo (2010). "Between Constitutional Diffusion and Local Politics: Semi-Presidentialism in Portuguese-Speaking Countries". Social Science Research Network. SSRN 1644026. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
[3]
"Ministério Dos Negócios Estrangeiros e Comunidades da República Democrática de São Tomé e Príncipe". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-03-08. สืบค้นเมื่อ 2017-11-10. {{cite web}}: ระบุ |accessdate= และ |access-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archivedate= และ |archive-date= มากกว่าหนึ่งรายการ (help); ระบุ |archiveurl= และ |archive-url= มากกว่าหนึ่งรายการ (help)
[4]
"การประเมินประชากรโลก พ.ศ. 2560". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. สืบค้นเมื่อ 10 September 2017.
[5]
"São Tomé and Príncipe". International Monetary Fund. สืบค้นเมื่อ 2013-04-17.
[6]
"GINI index coefficient". CIA Factbook. สืบค้นเมื่อ 17 July 2021.
[7]
Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.
[8]
"ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
[9]
Instituto Nacional de Estadística de São Tomé e Príncipe, as at 13 May 2018.

บรรณานุกรม

Seibert, Gerhard (2006). Comrades, Clients, and Cousins: Colonialism, Socialism, and Democratization in São Tomé and Príncipe. Leiden: Brill. ISBN 9789004147362.

Seibert, Gerhard (2013). "São Tomé & Príncipe: The First Plantation Economy in the Tropics". ใน Law, Robin; Strickrodt, Silke; Schwarz, Suzanne (บ.ก.). Commercial Agriculture, the Slave Trade and Slavery in Atlantic Africa. Woodbridge, Suffolk: James Currey. ISBN 9781847011367.

Vogt, John L. (1973). "The Early Sao Tome-Principe Slave Trade with Mina, 1500-1540". The International Journal of African Historical Studies. 6 (3): 453–467. doi:10.2307/216611. JSTOR 216611.

อ่านเพิ่ม

Chabal, Patrick (ed.) 2002. A history of postcolonial Lusophone Africa. London: C. Hurst. ISBN 1-85065-589-8 – Overview of the decolonization of Portugal's African colonies, and a chapter specifically about São Tomé and Príncipe's experience since the 1970s.
Eyzaguirre, Pablo B. "The independence of São Tomé e Príncipe and agrarian reform." Journal of Modern African Studies 27.4 (1989): 671–678.
Frynas, Jędrzej George, Geoffrey Wood, and Ricardo MS Soares de Oliveira. "Business and politics in São Tomé e Príncipe: from cocoa monoculture to petro‐state." African Affairs 102.406 (2003): 51–80. online
Hodges, Tony, and Malyn Dudley Dunn Newitt. São Tomé and Príncipe: from plantation colony to microstate (Westview Press, 1988).
Keese, Alexander. "Forced labour in the 'Gorgulho Years': Understanding reform and repression in Rural São Tomé e Príncipe, 1945–1953." Itinerario 38.1 (2014): 103–124.
Tomás, Gil, et al. "The peopling of Sao Tome (Gulf of Guinea): origins of slave settlers and admixture with the Portuguese." Human biology 74.3 (2002): 397–411.
Weszkalnys, Gisa. "Hope & oil: expectations in São Tomé e Príncipe." Review of African Political Economy 35.117 (2008): 473–482. online^{[ลิงก์เสีย]}