Loading AI tools
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
N1 (จาก Raketa-nositel, "จรวดบรรทุก"), หรือ Н1 (จาก Ракета-носитель) ในภาษารัสเซีย[4] เป็น super heavy-lift launch vehicle มีจุดมุ่งหมายเพื่อขนส่งน้ำหนักบรรทุกไปเกินกว่าวงโคจรต่ำของโลก. N1 ของโซเวียตเป็นคู่เหมือนกับจรวด แซตเทิร์น 5 ของอเมริกันและมีจุดประสงค์ที่จะทำให้มนุษย์สามารถเดินทางไปยังดวงจันทร์ของโลกและไกลกว่านั้น[5] โดยเริ่มมีการวิจัยตั้งแต่ปี 1959[6] ส่วนแรกของมันยังคงเป็นส่วนของจรวดที่มีพละกำลังมากที่สุดเท่าที่เคยสร้างมา[7] แต่ว่าจรวด N1 ทั้งหมดสี่ลำที่เคยถูกปล่อยนั้น ส่วนแรกได้ทำงานล้มเหลว
บทความนี้ต้องการการจัดหน้า จัดหมวดหมู่ ใส่ลิงก์ภายใน หรือเก็บกวาดเนื้อหา ให้มีคุณภาพดีขึ้น คุณสามารถปรับปรุงแก้ไขบทความนี้ได้ และนำป้ายออก พิจารณาใช้ป้ายข้อความอื่นเพื่อชี้ชัดข้อบกพร่อง |
หน้าที่ | จรวดขนส่งมนุษย์สู่ดวงจันทร์ |
---|---|
ผู้ผลิต | OKB-1 |
ประเทศ | สหภาพโซเวียต |
ขนาด | |
สูง | 105.3 เมตร (345 ฟุต)*[1] |
เส้นผ่านศูนย์กลาง | 17.0 เมตร (55.8 ฟุต)*[2] |
มวล | 2,750,000 กิโลกรัม (6,060,000 ปอนด์) |
ท่อน | 5 |
ความจุ | |
น้ำหนักบรรทุกสู่ LEO | |
มวล | 95,000 kg (209,000 lb)[3] |
น้ำหนักบรรทุกสู่ TLI | |
มวล | 23,500 kg (51,800 lb) |
ประวัติการบิน | |
สถานะ | ล้มเหลว, ยกเลิก |
จุดส่งตัว | LC-110, บัยโกเงอร์ |
จำนวนเที่ยวบิน | 4 |
สำเร็จ | 0 |
ล้มเหลว | 4 |
เที่ยวบินแรก | 21 กุมภาพันธ์ 1969 |
เที่ยวบินสุดท้าย | 23 พฤศจิกายน 1972 |
ท่อนแรก – บล็อก A | |
เส้นผ่านศูนย์กลาง | 17.0 m (55.8 ft) |
เครื่องยนต์ | 30 NK-15 |
แรงส่ง | 45,400 kN (10,200,000 lbf) |
แรงดลจำเพาะ | 330 second (3.2 กิโลเมตรต่อวินาที) |
ระยะเวลาการเผาไหม้ | 125 s |
เชื้อเพลิง | RP-1/LOX |
ท่อนที่สอง – บล็อก B | |
เครื่องยนต์ | 8 NK-15V |
แรงส่ง | 14,040 kN (3,160,000 lbf) |
แรงดลจำเพาะ | 346 second (3.39 กิโลเมตรต่อวินาที) |
ระยะเวลาการเผาไหม้ | 120 s |
เชื้อเพลิง | RP-1/LOX |
ท่อนที่สาม – บล็อก V | |
เครื่องยนต์ | 4 NK-21 |
แรงส่ง | 1,610 kN (360,000 lbf) |
แรงดลจำเพาะ | 353 second (3.46 กิโลเมตรต่อวินาที) |
ระยะเวลาการเผาไหม้ | 370 s |
เชื้อเพลิง | RP-1/LOX |
ท่อนที่สี่ (N1/L3) – บล็อก G (เดินทางออกจากโลก) | |
เครื่องยนต์ | 1 NK-19 |
แรงส่ง | 446 kN (100,000 lbf) |
แรงดลจำเพาะ | 353 second (3.46 กิโลเมตรต่อวินาที) |
ระยะเวลาการเผาไหม้ | 443 s |
เชื้อเพลิง | RP-1/LOX |
N1-L3 ถูกออกแบบมาเพื่อแข่งขันกับโครงการอะพอลโล ของสหรัฐอเมริกาเพื่อลงจอดบนดวงจันทร์โดยใช้วิธีการนัดพบในวงโคจรดวงจันทร์ที่คล้ายกัน N1 พื้นฐานมีสามส่วนซึ่งจะบรรทุก L3 กับนักบินอวกาศสองคนขึ้นสู่วงโคจรโลกต่ำของโลก L3 มีส่วนหนึ่งที่ใช้สำหรับการจุดระเบิดเพื่อตั้งวงโคจรสู่ดวงจันทร์ อีกส่วนใช้สำหรับการแก้ไขวงโคจรระหว่างทาง การเข้าสู่วงโคจรดวงจันทร์ และใช้ในการลดความสูงลงสู่ดวงจันทร์ในช่วงแรก ยานลงจอดอวกาศนักบินเดียว Lk และยานโคจรดวงจันทร์นักบินคู่ Soyuz 7K-LOK จะกลับสู่โลก
N1-L3 ได้รับงบประมาณต่ำและรีบเร่งในเริ่มต้นพัฒนาตั้งแต่เดือนตุลาคม 1965 เกือบสี่ปีหลังจาก แซตเทิร์น 5 โครงการนี้หยุดชะงักจากการเสียชีวิตของหัวหน้านักออกแบบของเซียร์เกย์ โคโรเลฟในปี 1966 ความพยายามในยิงจรวด N1 ทั้งสี่ครั้งล้มเหลว ด้วยความพยายามครั้งที่สองส่งผลให้ยานพาหนะกระแทกกลับเข้าสู่แท่นยิงจรวดไม่นานหลังจากการปล่อยตัวและส่งผลให้เกิดหนึ่งในการระเบิดที่ไม่ใช่นิวเคลียร์ที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ โครงการ N1 ถูกระงับในปี 1974 และยกเลิกอย่างเป็นทางการในปี 1976 รายละเอียดทั้งหมดของโครงการของโซเวียตเพื่อส่งมนุษย์ไปดวงจันทร์ ถูกเก็บเป็นความลับจนกระทั่งสหภาพโซเวียตใกล้จะล่มสลายในปี 1989[8]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.