รายชื่อหน่วยสหพันธ์ของประเทศบราซิลเรียงตามดัชนีการพัฒนามนุษย์
From Wikipedia, the free encyclopedia
นำเสนอโดยโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (UNDP) ในปี พ.ศ. 2533 ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (เอชดีไอ) เป็นสถิติประกอบของดัชนีการศึกษา รายได้ และอายุขัยที่คำนวณเพื่อวัดการพัฒนาทางสังคมและเศรษฐกิจภายในประเทศ[1][2] ประกอบด้วยตัวเลขระหว่าง 0 ถึง 1 ซึ่งประกอบด้วยระดับการพัฒนามนุษย์ห้าระดับ ได้แก่ ต่ำมาก, ต่ำ, ปานกลาง, สูง, และสูงมาก[lower-alpha 1] ซึ่งการพัฒนานั้นจะถือว่าสูงขึ้นเมื่อเข้าใกล้ที่ 1[3] ตามรายงานดัชนีการพัฒนามนุษย์ซึ่งตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2558 ซึ่งเป็นข้อมูลจากปี พ.ศ. 2557 บราซิลอยู่ในอันดับที่ 75 จาก 188 ประเทศทั่วโลก โดยมีค่าดัชนีการพัฒนามนุษย์เท่ากับ 0.755[4][5] โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติได้เน้นย้ำถึง "ความก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว" ของประเทศบราซิลในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา โดยมีดัชนีการพัฒนามนุษย์ตั้งแต่การพัฒนาต่ำ (0.590) ในปี พ.ศ. 2533 ไปถึงการพัฒนาปานกลาง (0.669) ในปี พ.ศ. 2543 และในที่สุดก็บรรลุระดับการพัฒนาสูง (0.726) ในปี พ.ศ. 2553[6][7][8]
เพื่อที่จะนำมุมมองดัชนีการพัฒนามนุษย์ไปสู่ระดับชาติ โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติยังได้จัดทำรายงานการพัฒนามนุษย์แห่งชาติของประเทศบราซิลขึ้นในปี พ.ศ. 2541 ซึ่งคำนวณดัชนีการพัฒนามนุษย์ของเฟเดอรัลดิสตริกต์ และรัฐต่าง ๆ ทั้งหมดโดยอ้างอิงจากข้อมูลที่ได้จากการสำรวจสำมะโนประชากรที่จัดทำโดยสถาบันภูมิศาสตร์และสถิติแห่งบราซิล (IBGE)[9][10] โดยเปิดตัวในปี พ.ศ. 2556 โดยร่วมมือกับสถาบันวิจัยเศรษฐกิจประยุกต์ของประเทศบราซิล (IPEA) และ มูลนิธิ João Pinheiro (FJP) ฉบับล่าสุดของรายงานการพัฒนามนุษย์แห่งชาติของประเทศบราซิลนั้นแสดงให้เห็นว่าดัชนีการพัฒนามนุษย์เฉลี่ยของรัฐต่าง ๆ เพิ่มขึ้นที่ 47.5% จาก พ.ศ. 2534 − 2553[11][12]
นับตั้งแต่เริ่มต้นจัดทำชุดสถิติในปี พ.ศ. 2534 เขตเฟเดอรัลดิสตริกต์ ซึ่งมีเมืองหลวงของประเทศบราซิลคือกรุงบราซิเลียมีดัชนีการพัฒนามนุษย์สูงสุดในบรรดา 27 รัฐของบราซิล โดยเป็นรัฐและเขตสหพันธ์เดียวที่มีดัชนีการพัฒนามนุษย์ที่สูงมาก ตามตัวเลขของปี พ.ศ. 2553 และยังติดอันดับต้น ๆ ในทุกเขตปกครองที่ได้เรียบเรียงดัชนีการพัฒนามนุษย์ ยกเว้นด้านอายุขัย โดยเมื่อในปี พ.ศ. 2534 ได้ถูกแซงหน้าโดยรัฐซังตากาตารีนา ในขณะเดียวกัน รัฐอาลาโกวัชได้มีดัชนีการพัฒนามนุษย์ต่ำที่สุดนับตั้งแต่ พ.ศ. 2543 โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เนื่องจากระบบการศึกษาที่ไม่ดี รัฐโตกังจิงช์ มีการเพิ่มขึ้นของดัชนีการพัฒนามนุษย์ที่มากและเร็วที่สุด (0.330) ตั้งแต่ พ.ศ. 2534 − 2553 ในขณะที่รัฐรีโอเดจาเนโรมีการเพิ่มขึ้นของดัชนีการพัฒนามนุษย์ที่น้อยที่สุด (0.188) ตามรายงานของโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ รัฐของภูมิภาคทางเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือมีตัวชี้วัดที่ต่ำที่สุด โดยเทศบาลของประเทศบราซิลส่วนมากมีดัชนีการพัฒนามนุษย์ในระดับต่ำหรือปานกลาง ในขณะที่ในภาคใต้ของประเทศบราซิล มากกว่า 65% ของเทศบาลมีดัชนีการพัฒนามนุษย์ในระดับสูง[13][14]