ภาษาลีกูเรีย

ภาษาลีกูเรีย/ภาษาเจนัว
	ligure/zeneize
ออกเสียง	[ˈliɡyre]/[zeˈnejze]
ประเทศที่มีการพูด	อิตาลี, โมนาโก, ฝรั่งเศส
ภูมิภาค	อิตาลี; • แคว้นลีกูเรีย; • ภาคใต้ของแคว้นปีเยมอนเต; • ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของแคว้นลอมบาร์เดีย; • ภาคตะวันตกของแคว้นเอมีเลีย-โรมัญญา; • ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของแคว้นซาร์ดิเนีย; ฝรั่งเศส; • ภาคตะวันออกเฉียงใต้ของแคว้นพรอว็องซาลป์โกตดาซูร์; • ภาคใต้ของแคว้นคอร์ซิกา
จำนวนผู้พูด	500,000 คน (2545)
ตระกูลภาษา	อินโด-ยูโรเปียน อิตาลิก โรมานซ์ โรมานซ์ตะวันตก โรมานซ์กอล แกลโล-อิตาลิก ภาษาลีกูเรีย/ภาษาเจนัว; ; ; ; ; ;
รูปแบบก่อนหน้า	ภาษาละตินเก่า ภาษาละตินคลาสสิก ภาษาละตินสามัญ ภาษาลีกูเรีย/ภาษาเจนัว; ; ;
ภาษาถิ่น	เจนัว โมนาโก อินเตเมลีโย ลาบรีก
รหัสภาษา
ISO 639-3	lij
Linguasphere	51-AAA-oh & 51-AAA-og
	แผนที่ภาษาลีกูเรีย
	บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด

ภาษาลีกูเรีย (ลีกูเรีย: ligure) หรือ ภาษาเจนัว (ลีกูเรีย: zeneize)^[2] เป็นภาษากลุ่มแกลโล-อิตาลิกภาษาหนึ่งที่ใช้กันเป็นหลักในดินแดนของสาธารณรัฐเจนัวในอดีต ซึ่งปัจจุบันประกอบด้วยแคว้นลีกูเรียทางภาคเหนือของประเทศอิตาลี, บางส่วนของพื้นที่ชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนของประเทศฝรั่งเศส, ประเทศโมนาโก (ซึ่งเรียกว่า ภาษาถิ่นโมนาโก), หมู่บ้านบอนีฟาซีโยบนเกาะคอร์ซิกา รวมทั้งในหมู่บ้านคาร์โลฟอร์เตบนเกาะซันปีเยโตรและหมู่บ้านคาลาเซตตาบนเกาะซันตันตีโยโคนอกชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะซาร์ดิเนีย ภาษาลีกูเรียเป็นส่วนหนึ่งของแนวต่อเนื่องภาษาถิ่นแกลโล-อิตาลิกและโรมานซ์ตะวันตก แม้ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มแกลโล-อิตาลิก แต่ก็มีลักษณะหลายประการของภาษาในกลุ่มอิตาลี-แดลเมเชียทางภาคกลางและภาคใต้ของประเทศอิตาลี ภาษาลีกูเรียถิ่นเจนัวซึ่งพูดกันในเจนัว เมืองหลักของแคว้นลีกูเรีย เป็นภาษาถิ่นที่มีเกียรติภูมิและมาตรฐานทางภาษามีพื้นฐานมาจากภาษาถิ่นนี้