Loading AI tools
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แหล่งคริสเตียนลับในภูมิภาคนางาซากิ (ญี่ปุ่น: 長崎と天草地方の潜伏キリシタン関連遺産) เป็นแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรมของประเทศญี่ปุ่น ประกอบด้วยสถานที่ 12 แห่ง ที่ตั้งอยู่ในจังหวัดนางาซากิและคูมาโมโตะเกี่ยวกับ คากูเระคิริชิตัง และศาสนาคริสต์ในญี่ปุ่น มีอายุตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 ถึง 19 ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงยุคของการห้ามศรัทธาของคริสเตียนตลอดจนการฟื้นฟูชุมชนคริสเตียนหลังจากการยกเลิกการห้ามอย่างเป็นทางการใน ค.ศ. 1873
| แหล่งคริสเตียนลับในภูมิภาคนางาซากิ * | |
|---|---|
 แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
 อาสนวิหารโออูระ | |
| ประเทศ |  ญี่ปุ่น |
| ประเภท | มรดกทางวัฒนธรรม |
| เกณฑ์พิจารณา | (iii) |
| อ้างอิง | 1495 |
| ประวัติการขึ้นทะเบียน | |
| ขึ้นทะเบียน | 2561 (คณะกรรมการสมัยที่ 42) |
| * ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก | |
ศาสนาคริสต์เผยแพรสู่ญี่ปุ่นครั้งแรกใน ค.ศ. 1549 กับการมาของมิชชันนารีเยซูอิตฟรันซิสโก ฆาบิเอร์ ความเชื่อใหม่นี้ชนะใจผองชนเป็นจำนวนมากรวมไปถึงไดเมียวจำนวนหนึ่ง อย่างไรก็ตามผู้ปกครองประเทศกีดกันและปราบปรามผู้ที่นับถือศาสนาคริสต์โดยเฉพาะในช่วงสองศตวรรษของการประกาศปิดประเทศ กระทั่งญี่ปุ่นต้องเผชิญกับการมาถึงของมหาอำนาจตะวันตกและการเปิดประเทศ ตลอดจนการฟื้นฟูเมจิในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 ที่กิจกรรมเผยแผ่ศาสนาและชาวคริสต์ที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกอย่างลับ ๆ กลับมาปรากฎตัวขึ้นอีกครั้ง
แหล่งคริสเตียนลับในภูมิภาคนางาซากิ ของญี่ปุ่นได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 42 เมื่อ 2561 ที่เมืองมานามา ประเทศบาห์เรน ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังต่อไปนี้
| ชื่อ | ก่อตั้ง | ที่ตั้ง | วัสดุ | หมายเหตุ | ภาพ |
|---|---|---|---|---|---|
| อาสนวิหารโออูระ (ญี่ปุ่น: 大浦天主堂)[1] | 1864 | นางาซากิ | อิฐ | สมบัติแห่งชาติ |  |
| โบสถ์คูโรชิมะ (ญี่ปุ่น: 黒島天主堂)[2] | 1902 | ซาเซโบะ (จังหวัดนางาซากิ) | อิฐ | ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ |  |
| อดีตโบสถ์โงริง (ญี่ปุ่น: 旧五輪教会堂)[3] | 1881 | โกโต (จังหวัดนางาซากิ) | ไม้ | ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ |  |
| โบสถ์คาชิรางาชิมะ (ญี่ปุ่น: 頭ヶ島天主堂)[4] | 1919 | ชิงกามิโงโต (จังหวัดนางาซากิ) | หิน | ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ |  |
| โบสถ์ทาบิระ (ญี่ปุ่น: 田平天主堂)[5] | 1917/8 | ฮิราโดะ (จังหวัดนางาซากิ) | อิฐ |  | |
| โบสถ์ชิตสึ (ญี่ปุ่น: 出津教会) | 1882 | นางาซากิ | อิฐ | ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ |  |
| โบสถ์โอโนะ (ญี่ปุ่น: 大野教会堂)[6] | 1893 | นางาซากิ | หิน | ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ |  |
| อดีตโบสถ์โนคูบิ (ญี่ปุ่น: 旧野首教会) | 1908 | โอจิกะ (จังหวัดนางาซากิ) | อิฐ |  | |
| โบสถ์เองามิ (ญี่ปุ่น: Egami Church; โรมาจิ: 江上天主堂) [7] | 1917/8 | โกโต (จังหวัดนางาซากิ) | ไม้ | ทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ |  |
| ซากปราสาทฮาระ (ญี่ปุ่น: 原城跡)[8] | มินามิชิมาบาระ (จังหวัดนางาซากิ) | แหล่งประวัติศาสตร์ |  | ||
| ซากปราสาทฮิโนเอะ (ญี่ปุ่น: 日野江城跡)[9] | มินามิชิมาบาระ (จังหวัดนางาซากิ) |  | |||
| สถานที่ศักดิ์สิทธิ์และชุมชนบนเกาะฮิราโดะ (ญี่ปุ่น: 平戸島の聖地と集落) | ฮิราโดะ (จังหวัดนางาซากิ) | ภูมิทัศน์วัฒนธรรมที่สำคัญ |  | ||
| ชุมชนซาคิตสึแห่งอามากูซะ (ญี่ปุ่น: 天草の﨑津集落) | อามากูซะ (จังหวัดคูมาโมโตะ) | ภูมิทัศน์วัฒนธรรมที่สำคัญ |  | ||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
