เอฟไอเอ็ม-92 สติงเจอร์ เป็นอาวุธปล่อยผิวพื้นสู่อากาศ (SAM) นำวิถีด้วยอินฟราเรด ติดตั้งบนพาหนะภาคพื้นดิน บุคคลประทับบ่ายิง หรือบางกรณีสามารถติดตั้งกับเฮลิคอปเตอร์ได้ (AAM) พัฒนาโดยสหรัฐอเมริกาและเข้าประจำการในกองทัพบกสหรัฐในปี ค.ศ. 1981 และในอีก 29 ประเทศทั่วโลก มีสถิติบันทึกว่าสามารถทำลายอากาศยานได้ 270 ลำ[1]
| Stinger | |
|---|---|
 นาวิกโยธินสหรัฐใช้งานเอฟไอเอ็ม-92 สติงเจอร์ (ค.ศ. 1984). | |
| ชนิด | อาวุธปล่อยผิวพื้นสู่อากาศบุคคลแบบประทับบ่ายิง |
| แหล่งกำเนิด |  สหรัฐอเมริกา |
| บทบาท | |
| ประจำการ | 1981–ปัจจุบัน |
| ผู้ใช้งาน | ดูที่ ผู้ใช้งาน |
| สงคราม | สงครามหมู่เกาะฟอล์กแลนด์, สงครามโซเวียตในอัฟกานิสถาน, สงครามกลางเมืองอังโกลา, สงครามคาร์กิล, สงครามยูโกสลาเวีย, การจู่โจมเกรนาดา |
| ประวัติการผลิต | |
| ผู้ออกแบบ | เจอเนอรัลไดนามิกส์ |
| ช่วงการออกแบบ | ค.ศ. 1967 |
| บริษัทผู้ผลิต | เรเธียน |
| มูลค่า | 38,000 US$ |
| ช่วงการผลิต | ค.ศ. 1978 |
| แบบอื่น | เอฟไอเอ็ม-92เอ, เอฟไอเอ็ม-92บี, เอฟไอเอ็ม-92ซี, เอฟไอเอ็ม-92ดี, เอฟไอเอ็ม-92จี |
| ข้อมูลจำเพาะ (เอฟไอเอ็ม-92 สติงเกอร์) | |
| มวล | 15.2 กก. |
| ความยาว | 1.52 ม. |
| เส้นผ่าศูนย์กลาง | 70 มม. |
| ลูกเรือ | 1 |
| ระยะหวังผล | 8 กิโลเมตร (5.0 ไมล์) (FIM-92C Stinger-RMP Block II) |
| น้ำหนักหัวรบ | 3 kg |
| เครื่องยนต์ | มอเตอร์จรวดแข็ง |
ระบบนำวิถี | อินฟราเรด |
ฐานยิง | บุคคลประทับบ่ายิง, เอ็ม6 ลายน์แบ็คเกอร์, ยูโรคอปเตอร์ ไทเกอร์, เอเอ็น/ทีดับบลิวคิว-1 อเวนเจอร์, เอ็มคิว-1 พรีเดเตอร์, เอเอช-64 อาพาชี่ |
สติงเจอร์ผลิตโดยเรเธียน และได้รับสิทธิบัตรผลิตในเยอรมนีโดยอีเอดีเอส ปัจจุบันถูกผลิตขึ้นกว่า 70,000 กระบอก ถูกจัดให้อยู่ในประเภทของระบบป้องกันภัยทางอากาศแบบประทับบ่ายิง (MANPADS)
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
