เยื่อเพีย
From Wikipedia, the free encyclopedia
เยื่อหุ้มสมองชั้นใน หรือ เยื่อเพีย (อังกฤษ: pia mater; มาจากภาษาละตินซึ่งแปลมาจากภาษาอาหรับอีกที แปลว่า "มารดาที่อ่อนโยน") เป็นชั้นเยื่อหุ้มสมองและไขสันหลังที่อยู่ในสุด
ข้อมูลเบื้องต้น เยื่อเพีย หรือ เยื่อหุ้มสมองชั้นใน (Pia mater), ตัวระบุ ...
เยื่อเพีย หรือ เยื่อหุ้มสมองชั้นใน (Pia mater) | |
---|---|
![]() แผนภาพแสดงภาพตัดขวางของไขสันหลังและเยื่อหุ้ม (ที่ขอบ เยื่อดูราแทนด้วยเส้นสีดำ, เยื่ออะแร็กนอยด์แทนด้วยเส้นสีน้ำเงิน และเยื่อเพียแทนด้วยเส้นสีแดง) | |
![]() | |
ตัวระบุ | |
MeSH | D010841 |
TA98 | A14.1.01.301 |
TA2 | 5405 |
FMA | 9590 |
อภิธานศัพท์กายวิภาคศาสตร์ |
ปิด
เยื่อเพียมีลักษณะบาง คล้ายกับตาข่าย หุ้มอยู่บนผิวทั้งหมดของสมอง และคลุมแนบไปบนร่องของคอร์เท็กซ์ของสมอง และมีส่วนเชื่อมกับอีเพนไดมา (ependyma) ซึ่งบุรอบโพรงสมองเพื่อสร้างเป็นคอรอยด์ เพล็กซัส (choroid plexus) ซึ่งทำหน้าที่ในการผลิตน้ำหล่อสมองไขสันหลัง (cerebrospinal fluid)
ในไขสันหลัง เยื่อเพียจะติดกับเยื่อดูรา (dura mater) โดยโครงสร้างที่เรียกว่า เดนติคูลาร์ ลิกาเมนท์ (denticular ligaments) ผ่านเยื่ออะแร็กนอยด์ (arachnoid membrane)
เยื่อเพียเจริญมาจากเซลล์นิวรัล เครสท์ (neural crest)