รัฐสมาชิกเนโท
รัฐที่เป็นสมาชิกขององค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ / From Wikipedia, the free encyclopedia
รัฐสมาชิกเนโท (อังกฤษ: member states of NATO) คือพันธมิตรทางทหารระหว่างประเทศที่ประกอบไปด้วย 32 รัฐสมาชิกจากยุโรปและอเมริกาเหนือ ก่อตั้งขึ้นจากการลงนามในสนธิสัญญาแอตแลนติกเหนือเมื่อวันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2492 มาตรา 5 ของสนธิสัญญาระบุว่าหากเกิดการโจมตีด้วยอาวุธเกิดขึ้นกับรัฐสมาชิกรัฐใดรัฐหนึ่ง จะถือว่าเป็นการโจมตีรัฐสมาชิกทั้งหมด และสมาชิกอื่น ๆ จะต้องส่งกองทัพไปช่วยเหลือสมาชิกที่ถูกโจมตีหากจำเป็น[1] มาตรา 6 ของสนธิสัญญาได้จำกัดขอบเขตของมาตรา 5 ไว้ที่เฉพาะหมู่เกาะทางตอนเหนือของทรอปิกออฟแคนเซอร์ แผ่นดินหลักของอเมริกาเหนือและยุโรป ทั่วทั้งตุรกี และแอลจีเรียของฝรั่งเศส ซึ่งข้อสุดท้ายยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ ดังนั้น หากเกิดการโจมตีฮาวาย ปวยร์โตรีโก เฟรนช์เกียนา หมู่เกาะฟอล์กแลนด์ เซวตา หรือเมลียา รวมถึงสถานที่อื่น ๆ จะไม่เป็นการกระตุ้นให้เกิดการตอบสนองตามมาตรา 5
จากทั้งหมด 31 ประเทศสมาชิก มี 29 ประเทศอยู่ในยุโรป และ 2 ประเทศอยู่ในอเมริกาเหนือ ระหว่าง พ.ศ. 2537–2540 มีการเปิดกว้างมากขึ้นสำหรับความร่วมมือระดับภูมิภาคระหว่างเนโทกับประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งรวมไปถึงหุ้นส่วนเพื่อสันติภาพ การหารือเมดิเตอร์เรเนียน และคณะมนตรีหุ้นส่วนยูโร-แอตแลนติก
สมาชิกทุกชาติมีกำลังทางทหาร ยกเว้นไอซ์แลนด์ซึ่งไม่มีกองทัพตามแบบปกติ (แต่มีหน่วยยามฝั่งและหน่วยปฏิบัติการพลเรือนเล็ก ๆ สำหรับปฏิบัติการของเนโท) ในขณะที่มี 3 ชาติสมาชิกของเนโทเป็นรัฐที่มีอาวุธนิวเคลียร์ คือ ฝรั่งเศส สหรัฐ และสหราชอาณาจักร โดยเนโทมีรัฐสมาชิกที่ร่วมกันก่อตั้งดั้งเดิม 12 รัฐ มีรัฐเข้าร่วมเพิ่มเติมอีก 3 รัฐในช่วง พ.ศ. 2495–2498 อีกรัฐเข้าร่วมใน พ.ศ. 2525 หลังจากสิ้นสุดสงครามเย็น เนโทมีสมาชิกเพิ่มอีก 15 รัฐสมาชิกในช่วง พ.ศ. 2542–2566[2]
ปัจจุบันเนโทแสดงความประสงค์ที่จะรับจอร์เจีย บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา และยูเครน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของนโยบายเปิดกว้างสำหรับการขยายตัว[3]