จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภาษาอีสาน[3] หรือ ภาษาลาวอีสาน[4] หรือ ภาษาไทยถิ่นตะวันออกเฉียงเหนือ หรือที่นิยมกล่าวถึงในเอกสารราชการไทยว่า ภาษาไทยถิ่นอีสาน[5] เป็นการพัฒนาในท้องถิ่นของภาษาลาวในประเทศไทย ผู้พูดในท้องถิ่นยังคงคิดว่าเป็นภาษาลาว[6] รัฐบาลไทยยอมรับภาษานี้เป็นสำเนียงภาษาไทย ทั้งชาวไทยและลาวมีความเข้าใจร่วมกันยาก เพราะแม้ว่าจะมีคำร่วมเชื้อสายในพจนานุกรมกว่าร้อยละ 80 ทั้งลาวและอีสานมีระดับเสียงวรรณยุกต์ที่ต่างกันมากและมักใช้คำจากภาษาไทย จึงทำให้เกิดการขัดขวางความเข้าใจระหว่างกันโดยไม่มีการเปิดรับก่อน[7]
 | บทความนี้อาจต้องเขียนใหม่ทั้งหมดเพื่อให้เป็นไปตามมาตรฐานคุณภาพของวิกิพีเดีย หรือกำลังดำเนินการอยู่ เนื่องจากขาดข้อมูลสำคัญในหลายประเด็น คุณช่วยเราได้ หน้าอภิปรายอาจมีข้อเสนอแนะ |
| ภาษาไทยถิ่นอีสาน | |
|---|---|
| ภาษาไทยถิ่นอีสาน, ลาว, (ไม่ทางการ) | |
 | |
| ประเทศที่มีการพูด | ประเทศไทย ประเทศลาว ประเทศพม่า ประเทศกัมพูชา |
| ภูมิภาค | ภาคอีสาน (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) ในพื้นที่ใกล้เคียงและกรุงเทพมหานคร |
| ชาติพันธุ์ | คนอีสาน (ไทลาว). ภาษาที่สองหรือสามของชนกลุ่มน้อยหลายกลุ่มในภาคอีสาน |
| จำนวนผู้พูด | 13-16 ล้านคน (2005)[1] 22 ล้านคน (2013) (L1 และ L2)[1][2] |
| ตระกูลภาษา | ขร้า-ไท
|
| ระบบการเขียน | ไทน้อย อักษรธรรมลาว (อดีต, ศาสนา) อักษรไทย |
| สถานภาพทางการ | |
| ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน | ไทย |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | tts |
ในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมา ทางนักวิชาการไทยในมหาวิทยาลัยในภาคอีสานได้ดำเนินงานวิจัยเกี่ยวกับภาษานี้ โดยบางส่วนได้เริ่มมีผลในการช่วยรักษาภาษาที่กำลังหายไป อุปถัมภ์ด้วยการเติบโตในด้านการรับรู้และชื่นชมวัฒนธรรม, วรรณกรรม และประวัติศาสตร์ท้องถิ่น[8][7]
ภาษานี้แบ่งออกเป็น 6 สำเนียงใหญ่ คือ
ส่วนภาษาเขียนในอดีตใช้อักษรธรรมล้านช้าง หรือตัวธรรม สำหรับบันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับธรรมะ หรือพระพุทธศาสนา และเขียนด้วยอักษรไทน้อย หรือตัวลาวเดิม (เป็นอักษรลาวล้านช้างโบราณมีความแตกต่างกับอักษรลาวในประเทศลาวในปัจจุบันเล็กน้อย) สำหรับเรื่องราวทางโลก อักษรลาวล้านช้าง (ตัวลาวหรืออักษรไทน้อย) มีพยัญชนะ 20 เสียง สระเดี่ยว 18 เสียง สระประสม 2-3 เสียงพยัญชนะภาษาอีสานในการเขียนและออกเสียงบางตัวก็มีต่างจากภาษาไทยกลาง เช่น ช เป็น ซ , ฉ เป็น ส , ย เป็น ญ และในบางพื้นที่ก็ออกเสียง ก เป็น จ , ด เป็น ล , ข เป็น ห และไม่มีเสียงควบกล้ำสระเอือแต่จะใช้สระเอียแทน ในปัจจุบันนิยมใช้ อักษรไทยสำหรับเขียนบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ทั้งในทางโลกและทางธรรม เนื่องจากผู้คนส่วนใหญ่ไม่สามารถอ่านตัวอักษรธรรมและอักษรลาวออก แต่ความนิยมในการเขียนบันทึกเป็นภาษาถิ่นไม่ค่อยได้รับความนิยมนัก โดยส่วนใหญ่ภาษาเขียนในท้องถิ่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยจะใช้อักษรไทยและบันทึกเป็นภาษาไทยกลางเป็นหลักแทน
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
