ภาษามลายูปัตตานี
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษามลายูปัตตานี หรือ ภาษามลายูปตานี (มลายูปัตตานี: บาซอ 'นายู 'ตานิง; มลายู: Bahasa Melayu Patani, อักษรยาวี: بهاس ملايو فطاني) หรือนิยมเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า ภาษายาวี (มลายูปัตตานี: บาซอ ยาวี, บอซอ ยาวี, อักษรยาวี: بهاس جاوي) เป็นภาษากลุ่มออสโตรนีเซียนที่พูดโดยชาวไทยเชื้อสายมลายูในจังหวัดปัตตานี จังหวัดนราธิวาส จังหวัดยะลา รวมทั้งในอำเภอนาทวี อำเภอจะนะ อำเภอเทพา และอำเภอสะบ้าย้อย ทางทิศตะวันออกของจังหวัดสงขลา (ไม่รวมจังหวัดสตูล)
ภาษามลายูปัตตานี | |
---|---|
บาซอ 'นายู 'ตานิง แกแจะ 'นายู بهاس ملايو ڤطاني | |
ออกเสียง | /baˈsɔ ˈnːaju ˈtːaniŋ/ |
ประเทศที่มีการพูด | ไทย, มาเลเซีย |
ภูมิภาค | ประเทศไทย: จังหวัดปัตตานี, จังหวัดนราธิวาส, จังหวัดยะลา, จังหวัดสงขลา (อำเภอสะบ้าย้อย, อำเภอจะนะ, อำเภอนาทวี, อำเภอเทพา), กรุงเทพมหานคร (เขตมีนบุรี, เขตคลองสามวา, เขตหนองจอก) ประเทศมาเลเซีย: รัฐกลันตัน เมอราโปะฮ์ รัฐปะหัง เบอซุตและเซอตียู รัฐตรังกานู อำเภอบาลิง ซิก และปาดังเตอรัป รัฐเกอดะฮ์ อำเภอฮูลูเปรัก (เปิงกาลันฮูลูและกริก) รัฐเปรัก |
ชาติพันธุ์ | มลายูปัตตานี มลายูบางกอก มลายูกลันตัน มลายูบาลิง มลายูกริก มลายูรามัน |
จำนวนผู้พูด | 3 ล้านคนในประเทศไทย (2549)[1] 2 ล้านคนในประเทศมาเลเซีย[ต้องการอ้างอิง] |
ตระกูลภาษา | ออสโตรนีเซียน
|
ระบบการเขียน | อักษรยาวี, อักษรไทย, อักษรรูมี |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | mfa |
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด |
ในประเทศไทยมีประชากรที่พูดภาษานี้มากกว่า 1 ล้านคน ภาษานี้ใกล้เคียงมากกับภาษามลายูถิ่นในรัฐกลันตันและในอำเภอฮูลูเปรัก รัฐเปรัก ประเทศมาเลเซีย ซึ่งเป็นภาษาถิ่นที่แตกต่างจากส่วนที่เหลือของประเทศมาเลเซีย บางครั้งก็มีการเรียกรวมกันเป็นภาษาเดียวกันว่า ภาษามลายูกลันตัน-ปัตตานี (มลายูปัตตานี: บาซอ 'นายู กือลาแต-'ตานิง; กลันตัน: Baso nayu Kelate-Taning)