ภาษากะเหรี่ยงสะกอ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษากะเหรี่ยงสะกอ (S'gaw Karen) หรือ ภาษากะเหรี่ยงขาว หรือ ภาษาปกาเกอะญอ เป็นภาษาของชาวกะเหรี่ยงสะกอ มีผู้พูดทั้งหมด 1,584,700 คน พบในพม่า 1,284,700 คน (พ.ศ. 2526) ในลุ่มแม่น้ำอิระวดี ในไทยพบ 300,000 คน (พ.ศ. 2530) ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน เชียงใหม่ และเชียงราย ใกล้แนวชายแดนพม่า ผู้พูดส่วนใหญ่นับถือความเชื่อดั้งเดิมหรือศาสนาคริสต์จัดอยู่ในตระกูลภาษาจีน-ทิเบต ภาษากลุ่มทิเบต-พม่า สาขากะเหรี่ยง สาขาย่อยสะกอ-บไฆ เรียงประโยคแบบประธาน-กริยา-กรรม
ข้อมูลเบื้องต้น ภาษากะเหรี่ยงสะกอ, ออกเสียง ...
ภาษากะเหรี่ยงสะกอ | |
---|---|
ကညီကျိာ်, K'nyaw | |
ออกเสียง | แม่แบบ:IPA-ksw |
ประเทศที่มีการพูด | พม่า, ไทย |
ภูมิภาค | รัฐกะเหรี่ยง ประเทศพม่า ภาคเหนือและภาคตะวันตกของประเทศไทย หมู่เกาะอันดามันและนิโคบาร์ ประเทศอินเดีย |
ชาติพันธุ์ | ชาวกะเหรี่ยง |
จำนวนผู้พูด | 3 ล้านคน (2014)[1] |
ตระกูลภาษา | |
ระบบการเขียน | อักษรพม่า อักษรกะเหรี่ยง อักษรละติน อักษรเบรลล์กะเหรี่ยง |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาทางการ | พม่า (แม่แบบ:Country data Kayin State) |
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน | ไทย |
รหัสภาษา | |
ISO 639-2 | kar |
ISO 639-3 | ksw – รหัสรวม รหัสเอกเทศ: ksw – S'gawjkp – Pakujkm – Mopwawea – Wewaw |
กลุ่มภาษากะเหรี่ยง | |
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด |
ปิด