ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป รุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี

	ถ้วยรางวัลของทีมผู้ชนะฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป รุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี
ก่อตั้ง	1989
ภูมิภาค	ยุโรป (ยูฟ่า)
จำนวนทีม	55 (รอบคัดเลือก); 16 (รอบสุดท้าย)
ทีมชนะเลิศปัจจุบัน	อังกฤษ (3 สมัย)
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด	อิตาลี; สเปน; (ทีมละ 5 สมัย)
เว็บไซต์	เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ
	ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป รุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี 2023

ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป รุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี (อังกฤษ: UEFA European Under-21 Championship) เป็นการแข่งขันฟุตบอลทีมชาติเพื่อหาทีมผู้ชนะในระดับทวีปยุโรปในรุ่นอายุต่ำกว่า 21 ปี จัดการแข่งขันโดยยูฟ่าทุก 2 ปี โดยทีมที่ผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศในการแข่งขันที่เกิดขึ้นก่อนกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 1 ปี จะได้สิทธิ์แข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน ในปีถัดมา

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ข้อมูลเบื้องต้น ก่อตั้ง, ภูมิภาค ...

ปิด

อิตาลีและสเปน เป็นทีมที่ชนะเลิศการแข่งขันมากที่สุด ซึ่งสเปนยังคงเป็นทีมผู้ชนะ ณ ปัจจุบัน หลังจากชนะเลิศการแข่งขันในปี ค.ศ. 2019 ที่ผ่านมา จากการเอาชนะเยอรมนี ในรอบชิงชนะเลิศ 2–1

ตั้งแต่ปี 1967 ถึง 1970 ยูฟ่าได้จัดตั้งการแข่งขันประเภทผู้เล่นอายุต่ำกว่า 23 ปีขึ้นครั้งแรกในระดับยุโรปมีชื่อว่า Under-23 Challenge Cup ในปี ค.ศ. 1970 ได้เปลี่ยนชื่อเป็นฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป รุ่นอายุไม่เกิน 23 ปี และมีจำนวนทีมที่มากขึ้นและใช้รูปแบบนี้จนถึงปี 1976 จึงเปลี่ยนรูปแบบการแข่งขันเป็นระดับรุ่นอายุไม่เกิน 21 ปีและเริ่มต้นครั้งแรกในปี 1978 และคงรูปแบบนี้นับแต่นั้นมา โดยในรอบคัดเลือกผู้เล่นทุกคนจะต้องเกิดในหรือหลัง 21 ปีก่อนหน้า เช่น การแข่งขันรอบคัดเลือกของการแข่งขันในปี 2019 ซึ่งเริ่มต้นแข่งขันในปี 2017 ผู้เล่นทุกคนจะต่องเกิดในหรือหลังปี ค.ศ. 1996 แต่ในรอบสุดท้ายซึ่งจะแข่งขันในอีก 2 ปีข้างหน้านับจากรอบคัดเลือก ก็จะใช้กฎที่ทุกคนต้องเกิดในหรือหลังปี ค.ศ. 1996 เช่นกัน ฉะนั้นผู้เล่นจึงสามารถมีอายุมากกว่า 21 ปีได้ในการแข่งขันรอบสุดท้ายแต่จะไม่เกิน 23 ปี

แต่เดิมนั้น การแข่งขันจะมีการลงเล่นในเดือน พฤษภาคม–มิถุนายน ก่อนการแข่งขันฟุตบอลโลกและฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปของทีมชุดใหญ่ แต่ได้เปลี่ยนแปลงไปนับจากที่การแข่งขันถูกย้ายไปแข่งขันในปีคี่

การแข่งขันนี้ถือว่าเป็นก้าวสำคัญสู่ทีมชุดใหญ่ ซึ่งมีนักเตะที่คว้าแชมป์กับทีมชุดใหญ่มากมายเคยผ่านแข่งขันในรายการนี้ เช่น เมซุท เออซิล กลาส-ยัน ฮึนเตอลาร์ มานูเอ็ล น็อยเออร์ ผู้ชนะการแข่งขันฟุตบอลโลก 2014, ฌูอัน กัดดาบิลา การ์เลส ปูยอล ชาบี ผู้ชนะการแข่งขันฟุตบอลโลก 2010 เป็นต้น

ในการแข่งขันในปีก่อนหน้าและในปี 1992 ในรอบคัดเลือกได้มีเข้าร่วมทั้งหมด 33 ทีมจะถูกแบ่งออกเป็น 8 กลุ่ม กลุ่มละ 4 ทีมและจะมี 1 กลุ่มที่มี 5 ทีมทีมที่มีลำดับดีที่สุดจะผ่านเข้าสู่การแข่งขันในรอบสุดท้าย โดยในรอบสุดท้ายจะลงเล่นในรูปแบบแพ้คัดออก 2 นัด เหย้า–เยือน จนหาทีมชนะเลิศได้

การแข่งขันในปี 1994 ได้มีเจ้าภาพของการแข่งขันรอบสุดท้ายขึ้นเป็นครั้งแรกนั่นคือ ประเทศฝรั่งเศส ซึ่งจะเป็นเจ้าภาพในการแข่งขันที่เหลือจากรอบรองชนะเลิศเป็นต้นไป เท่านั้น และมีการแข่งขันเพียงนัดเดียวไม่มีเหย้า–เยือน แต่ในรอบก่อนรองชนะเลิศยังคงใช้กฎกติกาเดิมของปีก่อนหน้า

การแข่งขันในปี 1998 ในรอบคัดเลือก ได้มีการคัดเลือกโดยมีกลุ่มมากถึง 9 กลุ่มเนื่องจากการมีทีมเข้าร่วมถึง 46 ทีม โดยทีมแชมป์กลุ่มทั้งหมดที่มีคะแนนดีที่สุด 7 ทีมจะผ่านเข้ารอบสุดท้ายโดยอัตโนมัติ ขณะที่ทีมแชมป์กลุ่มที่มีคะแนนต่ำที่สุด 2 ทีม จะไปแข่งขันกันในรูปแบบเหย้า–เยือน เพื่อหาผู้ชนะเข้าสู่รอบสุดท้าย โดยในรอบสุดท้าย การแข่งขันที่เหลือจากรอบรองชนะเลิศเป็นต้นไป ได้ถูกจัดขึ้นใน ประเทศโรมาเนีย ซึ่ง โรมาเนีย ก็ได้เป็นหนึ่งในแปดที่ผ่านเข้ารอบด้วย

การแข่งขันในปี 2000 ยังคงใช้ 9 กลุ่มในการคัดเลือกซึ่งมี 47 ทีมเข้าร่วม โดยทีมที่เป็นแชมป์กลุ่ม 9 ทีมและรองแชมป์กลุ่มที่มีคะแนนมากที่สุด 7 ทีม จะไปแข่งขันกันเพื่อหา 8 ทีมเข้าสู่รอบสุดท้าย โดยในรอบสุดท้าย สโลวาเกีย ได้รับเลือกให้เป็นเจ้าภาพการแข่งขันในทุกนัด การแข่งขันในรอบแบ่งกลุ่มจึงมีการแข่งขันเพียงนัดเดียวซึ่งทีมที่เป็นแชมป์กลุ่มของทั้ง 2 กลุ่มจะผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศและทีมที่เป็นรองแชมป์กลุ่มจะผ่านเข้าสู่รอบชิงที่สาม โดยโครงสร้างการแข่งขันในปี 2002 ที่สวิตเซอร์แลนด์เป็นเจ้าภาพ ยังคงเหมือนกันแต่ได้มีการเพิ่มการแข่งขันในรอบรองชนะเลิศเข้ามา ซึ่งจะนำแชมป์และรองแชมป์กลุ่มมาแข่งขันเพื่อหาทีมเข้าสู่รอบชิงที่สาม และรอบชิงชนะเลิศ

การแข่งขันในปี 2004 มีการใช้กลุ่มสิบกลุ่มสำหรับการคัดเลือก โดยทีมแชมป์กลุ่ม 10 ทีม และรองแชมป์กลุ่มที่มีคะแนนมากที่สุด 6 ทีมจะเข้าไปลงเล่นพบกันเพื่อหาผู้ชนะ 8 ทีมเข้าสู่รอบสุดท้าย โดยเยอรมนีเป็นเจ้าภาพในปีนั้น, การแข่งขันในปี 2006 ได้เปลี่ยนรูปแบบเหลือ 8 กลุ่มโดยแชมป์และรองแชมป์กลุ่มรวม 16 ทีมจะไปแข่งขันพบกัน โดยโปรตุเกสเป็นเจ้าภาพการแข่งขันในรอบสุดท้ายในปีนี้

นับจากนั้น การแข่งขันได้ย้ายไปแข่งขันในปีคี่ การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเนื่องจากทีมชุดใหญ่ของหลายประเทศมักเลือกที่จะส่งเสริมผู้เล่นจากทีมอายุต่ำกว่า 21 ปี ขึ่นสู่ทีมเนื่องจากการแข่งขันของพวกเขามีมาก การแข่งขันที่เลื่อนออกไปทำให้ผู้เล่นมีเวลามากขึ้นกับการพัฒนาตัวเองกับทีมอายุต่ำกว่า 21 ปีแทนที่จะได้รับการลงเล่นในทีมชุดใหญ่ซึ่งเร็วเกินไปและจบลงด้วยการเป็นตัวสำรองของผู้เล่นทีมชุดใหญ่

โดยรอบคัดเลือกของการแข่งขันในปี 2007 จัดขึ้นก่อนการแข่งขันรอบสุดท้ายของปี 2006 โดยมี 52 ประเทศเข้าร่วม รอบคัดเลือกเริ่มต้นด้วยการแข่งขันของทีมชาติที่มีอันดับต่ำที่สุด 16 อันดับ เพื่อนำ 8 ทีมเข้าสู่รอบแบ่งกลุ่มกับอีก 34 ทีม ซึ่งแบ่งออกเป็น 14 กลุ่มกลุ่มละ 3 ทีม ผู้ชนะทั้ง 14 กลุ่มถูกจับคู่เพื่อลงเล่นพบกับแบบเหย้า–เยือน เพื่อตัดสินคัดเลือก 7 ทีมเข้ารอบสุดท้ายพร้อมกับเจ้าภาพ, ในช่วงปี 2009–2015 มีการใช้สิบกลุ่มสำหรับการคัดเลือก โดยแชมป์กลุ่ม และรองแชมป์กลุ่มที่ดีที่สุด 4 ทีมจะเข้าไปแขงขันพบกัน 2 นัดเหย้า–เยือน เพื่อหา 7 ทีมเข้ารอบสุดท้ายพร้อมกับเจ้าภาพ

การแข่งขันในปี 2017 ยูฟ่าได้เพิ่มจำนวนทีมในรอบสุดท้ายเป็น 12 ทีม^[1] และในวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2019 คณะกรรมการบริหารของยูฟ่าได้มีมติเพิ่มจำนวนผู้เข้าร่วมในรอบสุดท้ายเป็น 16 ทีมตัังแต่ปี 2021 และมีเจ้าภาพ 2 ประเทศเป็นครั้งแรก^[2]

รุ่นอายุไม่เกิน 23 ปี

ข้อมูลเพิ่มเติม ปี, เจ้าภาพ ...

ปี	เจ้าภาพ	รอบชิงชนะเลิศ			ผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ	จำนวนทีม (ในวงเล็บหมายถึงจำนวนในรอบคัดเลือก)
ปี	เจ้าภาพ	ชนะเลิศ	คะแนน	รองชนะเลิศ	ผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ	จำนวนทีม (ในวงเล็บหมายถึงจำนวนในรอบคัดเลือก)
1972	ลงเลนแบบ เหย้า–เยือน	เชโกสโลวาเกีย	2–2 / 3–1 รวมผลสองนัด 5–3	สหภาพโซเวียต	บัลแกเรีย และ กรีซ	8 (23)
1974	ลงเลนแบบ เหย้า–เยือน	ฮังการี	2–3 / 4–0 รวมผลสองนัด 6–3	เยอรมนีตะวันออก	โปแลนด์ และ สหภาพโซเวียต	8 (21)
1976	ลงเลนแบบ เหย้า–เยือน	สหภาพโซเวียต	1–1 / 2–1 รวมผลสองนัด 3–2	ฮังการี	เนเธอร์แลนด์ และ ยูโกสลาเวีย	8 (23)

ปิด

รุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี

ข้อมูลเพิ่มเติม ปี, เจ้าภาพ ...

ปี	เจ้าภาพ	รอบชิงชนะเลิศ			ผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ (และนัดชิงที่สาม)			จำนวนทีม (ในวงเล็บหมายถึงจำนวนในรอบคัดเลือก)
ปี	เจ้าภาพ	ชนะเลิศ	คะแนน	รองชนะเลิศ	ผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ (และนัดชิงที่สาม)			จำนวนทีม (ในวงเล็บหมายถึงจำนวนในรอบคัดเลือก)
1978	ลงเล่นแบบ เหย้า–เยือน	ยูโกสลาเวีย	1–0 / 4–4 รวมผลสองนัด 5–4	เยอรมนีตะวันออก	บัลแกเรีย และ อังกฤษ			8 (24)
1980	ลงเล่นแบบ เหย้า–เยือน	สหภาพโซเวียต	0–0 / 1–0 รวมผลสองนัด 1–0	เยอรมนีตะวันออก	อังกฤษ และ ยูโกสลาเวีย			8 (25)
1982	ลงเล่นแบบ เหย้า–เยือน	อังกฤษ	3–1 / 2–3 รวมผลสองนัด 5–4	เยอรมนีตะวันตก	สกอตแลนด์ และ สหภาพโซเวียต			8 (26)
1984	ลงเล่นแบบ เหย้า–เยือน	อังกฤษ	1–0 / 2–0 รวมผลสองนัด 3–0	สเปน	อิตาลี และ ยูโกสลาเวีย			8 (30)
1986	ลงเล่นแบบ เหย้า–เยือน	สเปน	1–2 / 2–1 รวมผลสองนัด 3–3	อิตาลี	อังกฤษ และ ฮังการี			8 (29)
1988	ลงเล่นแบบ เหย้า–เยือน	ฝรั่งเศส	0–0 / 3–0 รวมผลสองนัด 3–0	กรีซ	อังกฤษ และ เนเธอร์แลนด์			8 (30)
1990	ลงเล่นแบบ เหย้า–เยือน	สหภาพโซเวียต	4–2 / 3–1 รวมผลสองนัด 7–3	ยูโกสลาเวีย	อิตาลี และ สวีเดน			8 (30)
1992	ลงเล่นแบบ เหย้า–เยือน	อิตาลี	2–0 / 0–1 รวมผลสองนัด 2–1	สวีเดน	เดนมาร์ก และ สกอตแลนด์			8 (32)
1994	ฝรั่งเศส	อิตาลี	1–0 (ต่อเวลา)	โปรตุเกส	สเปน	2–1	ฝรั่งเศส	8 (32)
1996	สเปน	อิตาลี	1–1 4–2 (ดวลลูกโทษ)	สเปน	ฝรั่งเศส	1–0	สกอตแลนด์	8 (44)
1998	โรมาเนีย	สเปน	1–0	กรีซ	นอร์เวย์	2–0	เนเธอร์แลนด์	8 (46)
2000	สโลวาเกีย	อิตาลี	2–1	เช็กเกีย	สเปน	1–0	สโลวาเกีย	8 (47)
2002	สวิตเซอร์แลนด์	เช็กเกีย	0–0 3–1 (ดวลลูกโทษ)	ฝรั่งเศส	อิตาลี และ สวิตเซอร์แลนด์			8 (47)
2004	เยอรมนี	อิตาลี	3–0	เซอร์เบียและมอนเตเนโกร	โปรตุเกส	3–2 (ต่อเวลา)	สวีเดน	8 (48)
2006	โปรตุเกส	เนเธอร์แลนด์	3–0	ยูเครน	ฝรั่งเศส และะ เซอร์เบียและมอนเตเนโกร			8 (51)
2007	เนเธอร์แลนด์	เนเธอร์แลนด์	4–1	เซอร์เบีย	เบลเยียม และ อังกฤษ			8 (51)
2009	สวีเดน	เยอรมนี	4–0	อังกฤษ	อิตาลี และ สวีเดน			8 (52)
2011	เดนมาร์ก	สเปน	2–0	สวิตเซอร์แลนด์	เบลารุส	1–0	เช็กเกีย	8 (53)
2013	อิสราเอล	สเปน	4–2	อิตาลี	เนเธอร์แลนด์ และ นอร์เวย์			8 (53)
2015	เช็กเกีย	สวีเดน	0–0 4–3 (ดวลลูกโทษ)	โปรตุเกส	เดนมาร์ก และ เยอรมนี			8 (53)
2017	โปแลนด์	เยอรมนี	1–0	สเปน	อังกฤษ และ อิตาลี			12 (53)
2019	อิตาลี	สเปน	2–1	เยอรมนี	ฝรั่งเศส และ โรมาเนีย			12 (55)
2021	ฮังการี สโลวีเนีย	เยอรมนี	1–0	โปรตุเกส	เนเธอร์แลนด์ และ สเปน			16 (55)
2023	โรมาเนีย จอร์เจีย	อังกฤษ	1–0	สเปน	อิสราเอล และ ยูเครน			16 (54)
2025	สโลวาเกีย							16 (53)

ปิด

ผลการแข่งขันในแต่ละประเทศ

เฉพาะการแแข่งขันในระดับรุ่นอายุไม่เกิน 21 ปี เท่านั้น^[3]^[4]

ข้อมูลเพิ่มเติม ทีม, ชนะเลิศ ...

ทีม	ชนะเลิศ	รองชนะเลิศ	ลำดับที่สาม	ลำดับที่สี่	ผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ	รวม (อยู๋ใน 4 อันดับแรก)
สเปน	5 (1986, 1998, 2011, 2013, 2019)	4 (1984, 1996), 2017, 2023)	2		1	11
อิตาลี	5 (1992, 1994, 1996, 2000, 2004)	2 (1986, 2013)			5	12
เยอรมนี^{[lower-alpha 1]}	3 (2009, 2017, 2021)	2 (1982, 2019)			1	6
อังกฤษ	3 (1982, 1984, 2023)	1 (2009)			6	9
เนเธอร์แลนด์	2 (2006, 2007)			1	3	6
สหภาพโซเวียต	2 (1980, 1990)				1	3
ฝรั่งเศส	1 (1988)	1 (2002)	1	1	2	6
สวีเดน	1 (2015)	1 (1992)		1	2	5
เช็กเกีย	1 (2002)	1 (2000)		1		3
ยูโกสลาเวีย	1 (1978)	1 (1990)			2	4
โปรตุเกส		3 (1994, 2015, 2021)	1			3
เซอร์เบีย		2 (2004, 2007)			1	3
เยอรมนีตะวันออก		2 (1978, 1980)				2
กรีซ		2 (1988, 1998)				2
สวิตเซอร์แลนด์		1 (2011)			1	2
ยูเครน		1 (2006)				1
นอร์เวย์			1		1	2
เบลารุส			1			1
สกอตแลนด์				1	2	3
สโลวาเกีย				1		1
เดนมาร์ก					2	2
เบลเยียม					1	1
บัลแกเรีย					1	1
ฮังการี					1	1
โรมาเนีย					1	1
รวม	23	23	6	6	34	92

ปิด

รวมการแข่งขันของเยอรมนีตะวันตก

ผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำการแข่งขัน

ตั้งแต่ปี 2013 ผู้เล่นของการแข่งขันจะได้รับการคัดเลือกโดยทีมงานด้านเทคนิคของยูฟ่า เพื่อหานักเตะยอดเยี่ยมประจำการแข่งขันเพียงคนเดียว^[5]

ข้อมูลเพิ่มเติม ปี, ผู้ได้รับรางวัล ...

ปี	ผู้ได้รับรางวัล	อ้างอิง
อิสราเอล 2013	เตียโก อัลกันตารา	^[6]
สาธารณรัฐเช็ก 2015	วีลียัม การ์วัลยู	^[7]
โปแลนด์ 2017	ดานิ เซบาโยส	^[8]
อิตาลีและซานมาริโน 2019	ฟาเบียน รูอิซ	^[9]
ฮังการีและสโลวีเนีย 2021	ฟาบิอู วิเอยรา	^[10]
โรมาเนียและจอร์เจีย 2023	แอนโทนี กอร์ดอน	^[11]

ปิด

รองเท้าทองคำ

อาดิดาส รางวัลรองเท้าทองคำ จะมอบให้กับผู้เล่นที่ทำประตูมากที่สุดในการแข่งขันมาตั้งแต่ปี 2000 นับตั้งแต่ในปี 2013 ได้มีการมอบรางวัล รองเท้าเงิน และ รองเท้าทองแดง ให้กับผู้ทำประตูสูงสุดอันดับสองและสามในการแข่งขันตามลำดับ

ข้อมูลเพิ่มเติม การแข่งขัน, รองเท้าทองคำ ...

การแข่งขัน	รองเท้าทองคำ	ประตู	รองเท้าเงิน	ประตู	รองเท้าทองแดง	ประตู	อ้างอิง
สโลวาเกีย 2000	อันเดรอา ปีร์โล	3					^[12]
สวิตเซอร์แลนด์ 2002	มัสซีโม มักกาโรเน	3					^[12]
เยอรมนี 2004	อัลแบร์โต จิลาร์ดิโน	4					^[12]
โปรตุเกส 2006	กลาส-ยัน ฮึนเตอลาร์	4					^[12]
เนเธอร์แลนด์ 2007	มัสซิโอ ริกเจอร์	4					^[12]
สวีเดน 2009	มาร์คัส เบิร์ก	7					^[12]
เดนมาร์ก 2011	อาเดรียน	5					^[12]
อิสราเอล 2013	อัลบาโร โมราตา	4	เตียโก	3	อิสโก	3	^[13]
สาธารณรัฐเช็ก 2015	ยาน คลิเมนท์	3	เควิน ฟ็อลลันท์	2	จอห์น กุยเดตติ	2	^[12]
โปแลนด์ 2017	ซาอุล	5	มาร์โก อาเซนซิโอ	3	บรูมา	3	^[14]
อิตาลี 2019	ลูคา วายชมิดท์	7	โจนเจ ปุสกัส	4	มาร์โก ริทแตร์	3	^[15]
ฮังการีและสโลวีเนีย 2021	ลูคัส อึนเมชา	4	ปาตริก กูโตรเน	3	ดานี โมตา	3	^[16]

ปิด

ทีมผู้เล่นยอดเยี่ยมตลอดกาล

ในวันที่ 17 มิถุนายน 2015 ยูฟ่า ได้ประกาศทีมผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำการแข่งขันตลอดกาล โดยจัดอันดับจากผลงานในการแข่งขันรอบสุดท้ายของรายการนี้^[17]

ข้อมูลเพิ่มเติม ผู้รักษาประตู, กองหลัง ...

ผู้รักษาประตู	กองหลัง	กองกลาง	กองหน้า
มานูเอ็ล น็อยเออร์	มัทซ์ ฮุมเมิลส์ จอร์โจ กีเอลลีนี อาเลสซันโดร เนสตา บรานิสลัฟ อิวานอวิช	แฟรงก์ แลมพาร์ด เมซุท เออซิล อันเดรอา ปีร์โล ชาบี	ฟรันเชสโก ตอตตี ราอุล

ปิด

[1]
"U21 final tournament expanding to 12 teams". UEFA.com. 24 January 2014.
[2]
"Aleksander Čeferin re-elected UEFA President until 2023". UEFA.com (ภาษาอังกฤษ). 7 February 2019. สืบค้นเมื่อ 7 February 2019.
[3]
"Europe – U-23/U-21 Tournaments". rsssf.com. สืบค้นเมื่อ 2 March 2020.
[4]
"U21 EURO – Champions". worldfootball.net (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2 March 2020.
[5]
UEFA.com (2013-06-21). "Thiago leads all-star squad dominated by Spain". UEFA.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-05-13.
[6]
"2013: Thiago Alcântara". UEFA.com. Union of European Football Associations. 26 July 2013. สืบค้นเมื่อ 29 June 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
[7]
"William named U21 EURO player of the tournament". UEFA.com. Union of European Football Associations. 1 July 2015. สืบค้นเมื่อ 3 July 2015.
[8]
"Spain's Dani Ceballos named Player of the Tournament". UEFA.com.
[9]
"Fabián Ruiz named SOCAR Player of the Tournament". UEFA.com.
[10]
"2021 Under-21 EURO Player of the Tournament: Fábio Vieira". UEFA.com. 6 June 2021. สืบค้นเมื่อ 7 June 2021.
[11]
"England's Anthony Gordon named 2023 Under-21 EURO Player of the Tournament". UEFA.com. Union of European Football Associations. 8 July 2023. สืบค้นเมื่อ 8 July 2023.
[12]
"Czech striker Kliment wins Golden Boot award". UEFA.com. 30 June 2015.
[13]
Adams, Sam (18 June 2013). "Morata wins Golden Boot in Spanish clean sweep". UEFA.com. สืบค้นเมื่อ 1 July 2017. 2013 Under-21 finals top scorers
Golden Boot: Álvaro Morata, Spain – 4 goals, 1 assist
Silver Boot: Thiago Alcántara – 3 goals, 1 assist
Bronze Boot: Isco, Spain – 3 goals
[14]
"Saúl Ñíguez wins U21 EURO adidas Golden Boot". UEFA.com. 30 June 2017. สืบค้นเมื่อ 1 July 2017. Golden Boot: Saúl Ñíguez (Spain) – 5 goals, 1 assist
Silver Boot: Marco Asensio (Spain) – 3 goals, 1 assist
Bronze Boot: Bruma (Portugal) – 3 goals
[15]
"Spain beat Germany for fifth U21 title". UEFA.com. สืบค้นเมื่อ 30 June 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
[16]
"Germany's Lukas Nmecha wins U21 Top Scorer award". UEFA.com. 6 June 2021. สืบค้นเมื่อ 7 June 2021.
[17]
"Our all-time Under-21 EURO dream team". UEFA.com. Union of European Football Associations. 17 June 2015. สืบค้นเมื่อ 25 July 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation Contains full record of U-21/U-23 Championships.
UEFA European U-21 Championship at uefa.com

[5] รวมการแข่งขันของเยอรมนีตะวันตก

[1] [1]
"U21 final tournament expanding to 12 teams". UEFA.com. 24 January 2014.

[2] [2]
"Aleksander Čeferin re-elected UEFA President until 2023". UEFA.com (ภาษาอังกฤษ). 7 February 2019. สืบค้นเมื่อ 7 February 2019.

[3] [3]
"Europe – U-23/U-21 Tournaments". rsssf.com. สืบค้นเมื่อ 2 March 2020.

[4] [4]
"U21 EURO – Champions". worldfootball.net (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2 March 2020.

[6] [5]
UEFA.com (2013-06-21). "Thiago leads all-star squad dominated by Spain". UEFA.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-05-13.

[7] [6]
"2013: Thiago Alcântara". UEFA.com. Union of European Football Associations. 26 July 2013. สืบค้นเมื่อ 29 June 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[8] [7]
"William named U21 EURO player of the tournament". UEFA.com. Union of European Football Associations. 1 July 2015. สืบค้นเมื่อ 3 July 2015.

[9] [8]
"Spain's Dani Ceballos named Player of the Tournament". UEFA.com.

[10] [9]
"Fabián Ruiz named SOCAR Player of the Tournament". UEFA.com.

[11] [10]
"2021 Under-21 EURO Player of the Tournament: Fábio Vieira". UEFA.com. 6 June 2021. สืบค้นเมื่อ 7 June 2021.

[12] [11]
"England's Anthony Gordon named 2023 Under-21 EURO Player of the Tournament". UEFA.com. Union of European Football Associations. 8 July 2023. สืบค้นเมื่อ 8 July 2023.

[golden_boot-13] [12]
"Czech striker Kliment wins Golden Boot award". UEFA.com. 30 June 2015.

[14] [13]
Adams, Sam (18 June 2013). "Morata wins Golden Boot in Spanish clean sweep". UEFA.com. สืบค้นเมื่อ 1 July 2017. 2013 Under-21 finals top scorers
Golden Boot: Álvaro Morata, Spain – 4 goals, 1 assist
Silver Boot: Thiago Alcántara – 3 goals, 1 assist
Bronze Boot: Isco, Spain – 3 goals

[15] [14]
"Saúl Ñíguez wins U21 EURO adidas Golden Boot". UEFA.com. 30 June 2017. สืบค้นเมื่อ 1 July 2017. Golden Boot: Saúl Ñíguez (Spain) – 5 goals, 1 assist
Silver Boot: Marco Asensio (Spain) – 3 goals, 1 assist
Bronze Boot: Bruma (Portugal) – 3 goals

[16] [15]
"Spain beat Germany for fifth U21 title". UEFA.com. สืบค้นเมื่อ 30 June 2019.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[17] [16]
"Germany's Lukas Nmecha wins U21 Top Scorer award". UEFA.com. 6 June 2021. สืบค้นเมื่อ 7 June 2021.

[18] [17]
"Our all-time Under-21 EURO dream team". UEFA.com. Union of European Football Associations. 17 June 2015. สืบค้นเมื่อ 25 July 2015.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[1]

[2]

[3]

[4]

[lower-alpha 1]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]