พระกาล
From Wikipedia, the free encyclopedia
พระกาฬไชยศรี หรือ พระกาล คติการบูชาพระกาลนั้นรับเอามาแต่อินเดียดั้งเดิม นิยมเรียก "พระกาลพระกุลี" หรือ "พระกาลกุลี" โดยดั้งเดิมจะนับถือพระกาลคู่กับพระกาลี ต่อมาภายหลังเรียกเพี้ยนเป็น "กุลี" ไป ต่อมาถึงสมัยรัตนโกสินทร์ ทีจะเห็นสร้อย "กลี" ฟังดูน่ากลัวนัก จึงเปลี่ยนสร้อยเสียใหม่ให้เป็น "ไชยศรี" ใช้เป็นทางราชการมาเห็นจะราวในสมัยรัชกาลที่สี่ ดังปรากฏในประกาศถือน้ำนั้นแต่คนทั่ว ๆ ไปก็จะเรียก "พระกาฬ" เฉย ๆ ตั้งแต่นั้น[1] แต่คติการบูชาพระกาลยังคงอยู่โดยผสมกับคติความเชื่อพื้นถิ่นในไทย คือ ตากะลายายกะลีแทน[2]
บทความนี้อาจต้องการตรวจสอบต้นฉบับ ในด้านไวยากรณ์ รูปแบบการเขียน การเรียบเรียง คุณภาพ หรือการสะกด คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความได้ |
บทความนี้อาจต้องเขียนใหม่ทั้งหมดเพื่อให้เป็นไปตามมาตรฐานคุณภาพของวิกิพีเดีย หรือกำลังดำเนินการอยู่ คุณช่วยเราได้ หน้าอภิปรายอาจมีข้อเสนอแนะ |
ข้อมูลเบื้องต้น พระกาฬชัยศรี, ชื่อในอักษรเทวนาครี ...
พระกาฬชัยศรี | |
---|---|
พระกาฬชัยศรีภายในศาลหลักเมืองกรุงเทพมหานคร | |
ชื่อในอักษรเทวนาครี | काल |
ชื่อในการทับศัพท์ภาษาสันสกฤต | kāla |
พาหนะ | นกแสก (พราหมณ์ไทย) |
คู่ครอง | กาลี |
ปิด
รูปเคารพของพระกาฬไชยศรีของไทยตั้งอยู่ภายในศาลหลักเมืองกรุงเทพมหานคร[3]