ปืนกลเอ็ม 60

เอ็ม60 ชื่ออย่างเป็นทางการว่า ปืนกลสหรัฐ, คาลิเบอร์ 7.62 มม, เอ็ม60 เป็นตระกูลของปืนกลอเนกประสงค์สัญชาติอเมริกัน ซึ่งยิงด้วยกระสุนขนาด 7.62×51มม. นาโต้ จากการกระจัดกระจายของสายพานกระสุนของเอ็ม13 ลิงก์​ มีกระสุนหลายประเภทที่ได้รับการอนุมัติให้ใช้สำหรับปืนกลเอ็ม60 รวมทั้งกระสุนหัวบอล กระสุนส่องวิถี และกระสุนเจาะเกราะ

ปืนกลสหรัฐ, คาลิเบอร์ 7.62 มม, เอ็ม60
ชนิด	ปืนกลอเนกประสงค์
แหล่งกำเนิด	สหรัฐอเมริกา
บทบาท
ประจำการ	ค.ศ. 1957–ปัจจุบัน
ผู้ใช้งาน	ดู ผู้ใช้
สงคราม	สงครามเวียดนาม สงครามกลางเมืองลาว สงครามกลางเมืองกัมพูชา Moro conflict สงครามกัมพูชา–เวียดนาม Salvadoran Civil War The Troubles Operation Just Cause สงครามอ่าวเปอร์เซีย สงครามในอัฟกานิสถาน สงครามกลางเมืองเลบานอน สงครามอิรัก กรณีพิพาทพรมแดนไทย–กัมพูชา Colombian armed conflict Insurgency in the Philippines Bougainville Civil War และอื่น ๆ
ประวัติการผลิต
ช่วงการออกแบบ	ค.ศ. 1952–1957[1]
บริษัทผู้ผลิต	Saco Defense U.S. Ordnance
มูลค่า	6,000 ดอลลาร์[2]
ช่วงการผลิต	ค.ศ. 1957–ปัจจุบัน
แบบอื่น	See Variants
ข้อมูลจำเพาะ
มวล	10.5 kg (23.15 lb)
ความยาว	1,105 mm (43.5 in)
ความยาวลำกล้อง	560 mm (22.0 in)
กระสุน	7.62×51mm NATO
ขนาดลำกล้องปืน	7.62 mm (0.308 in)
การทำงาน	Gas-operated, short-stroke gas piston,[3] open bolt
อัตราการยิง	550 RPM
ความเร็วปากกระบอก	2,800 ft/s (853 m/s)
ระยะหวังผล	1,200 yd (1,100 m)
ระบบป้อนกระสุน	Disintegrating belt with M13 Links
ศูนย์เล็ง	Iron sights

ได้ถูกนำเสนอในปี ค.ศ. 1957 มันได้เข้าประจำการในกองทัพสหรัฐและยังคงมีการใช้งานในกองกำลังติดอาวุธอื่น ๆ มันได้ถูกผลิตและอัพเกรดอย่างต่อเนื่องสำหรับกองทัพ และการสั่งซื้อขายยังคงดำเนินต่อไปในศตวรรษที่ 21 แม้ว่ามันจะถูกแทนที่หรือเสริมเพิ่มเติมในหน้าที่ส่วนใหญ่โดยการออกแบบอื่น ๆ ที่โดดเด่นมากที่สุดคือ ปืนกลเอ็ม240 ที่ประจำการในกองทัพสหรัฐ

ภาพรวม

ทหารราบที่พรางตัวกับอาวุธปืนกลเอ็ม 60

เอ็ม 60 เป็นปืนกลใช้ระบบป้อนกระสุนแบบสายพาน ที่ยิงกระสุนปืน 7.62×51 มม. นาโต (คล้ายกับ .308 วินเชสเตอร์)

ผู้ใช้

ทหารเกาหลีใต้ใช้ปืนM60

Moro Islamic Liberation Front militant lying prone with an M60.

Portuguese Army V-150 Commando armed with an M60D.

สหรัฐอเมริกา Airman กับ M60 มอบหมายให้กองกำลังรักษาความปลอดภัยที่ 52 (SFS) ที่ Spangdahlem Air Base (AB), เยอรมนี

Senegalese soldier with an M60 in 2016.

•  แอลจีเรีย^[4]
•  ออสเตรเลีย:^[5] ถูกแทนที่ด้วย FN Minimi (บทบาทเบา)และ FN MAG (บทบาทเอนกประสงค์)
•  โบลิเวีย^[6]
•  บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา^[6]
•  บราซิล^[6]
•  กัมพูชา^[7]
•  ชิลี^[6]
•  จีน: ยึดปืนกลจากสงครามจีน-เวียดนามและ ความขัดแย้งจีน-เวียดนาม^{[ต้องการอ้างอิง]}
•  โคลอมเบีย^[6]
•  คอสตาริกา^[6]
•  เช็กเกีย: M60E4 ถูกใช้ในจำนวนเล็กน้อยโดยหน่วยพิเศษของกองทัพเช็ก^[8] ทราบว่าถูกใช้โดยกองกำลังพิเศษกลุ่มที่ 601 ในปี 2549 เพื่อแทนที่ UK-59L^[9]
•  สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก^[6]
•  เดนมาร์ก: ตั้งแต่ปี 2558 กองทัพเดนมาร์กจะได้รับ M60E6 มากกว่า 600 กระบอก^[10]
•  สาธารณรัฐโดมินิกัน^[6]
•  เอลซัลวาดอร์^[11]
•  อียิปต์^[4]
•  ฟีจี^[6]
•  กานา^[4]
•  กรีซ^[6]
•  เฮติ^[6]
•  ฮอนดูรัส^[6]
•  อิตาลี^[4]
•  อินโดนีเซีย^[6]
•  จอร์แดน^[6]
•  เลบานอน^[12]
•  ไลบีเรีย^[6]
•  ลิทัวเนีย: ได้รับมอบ M60 จำนวน 75 กระบอก ในปี 2545 จาก "สำนักงานส่งกำลังบำรุงกลาโหม" ของสหรัฐอเมริกา^[13]
•  ลักเซมเบิร์ก:^[14] ใช้มา พ.ศ. 2500 – 2515 แทนที่ด้วย FN MAG
•  มาเลเซีย: M60E3 ใช้ในกองทัพมาเลเซีย Grup Gerak Khas.^[15]
•  เม็กซิโก^[4]
•  โมร็อกโก^[6]
•  เนเธอร์แลนด์^[4]
•  นิการากัว^[6]
•  ปานามา^[6]
•  ปาปัวนิวกินี^[16]
•  เปรู^[6]
•  ฟิลิปปินส์^[6]
•  โปรตุเกส: กองทัพโปรตุเกสใช้ M60E และ D ติดตั้งบน V-150 Commando^[17]
•  เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์
•  เซเนกัล: ได้รับมอบ M60 จำนวน 2,500 ลำในปี 2545 จาก "สำนักงานส่งกำลังบำรุงกลาโหม" ของสหรัฐอเมริกา.^[13]
•  เกาหลีใต้:^[5] ผลิตภายใต้ลิขสิทธิ์ตั้งแต่ปี 1974^[18]
•  เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์^[6]
•  สเปน^[4]
•  ซูดาน^[6]
•  ไต้หวัน: ผลิตในประเทศ^[5][19]
•  ไทย^[6]
•  ตรินิแดดและโตเบโก^[6]
•  ตูนิเซีย^[6]
•  ตุรกี^[20]
•  ยูกันดา^[6]
•  สหราชอาณาจักร: ใช้โดยกองทัพอากาศ ติดตั้งบนเฮริคอปเตอร์ Chinook^[21]
•  สหรัฐ: มีโดยกองทัพบกสหรัฐ^[22] และกองทัพเรือสหรัฐ (บางหน่วย, บางรัฐได้ปลดประจำการ)^[23]
•  เวเนซุเอลา^[6]
•  เวียดนาม: ใช้โดย กองทัพประชาชนเวียดนามและอดีตของกองทัพบกเวียดนามใต้^[24]

ผู้ใช้ที่ไม่ใช่รัฐ

• Amal Movement^[25]
• Army of Free Lebanon (AFL)^{[ต้องการอ้างอิง]}
• Bougainville Revolutionary Army (BRA)^{[ต้องการอ้างอิง]}
• Lebanese Arab Army (LAA)^{[ต้องการอ้างอิง]}
• Lebanese Forces^{[ต้องการอ้างอิง]}
• Revolutionary Armed Forces of Colombia (FARC)^{[ต้องการอ้างอิง]}
• Moro Islamic Liberation Front (MILF)^[26]
• Nicaraguan Contras^[27]
• Progressive Socialist Party/People's Liberation Army (PLA) of Lebanon^{[ต้องการอ้างอิง]}
• Provisional Irish Republican Army^[28]
• Lord Resistance Army^[29]

อ้างอิง

1. "T52E3 – An M60 Prototype". March 14, 2012.
3. "Modern Firearms – M60". 2010-10-27. สืบค้นเมื่อ March 6, 2012.
4. Bonn International Center for Conversion; Bundeswehr Verification Center. "M60". SALW Guide: Global distribution and visual identification.
5. "Profiling the Small Arms Industry". 2009-11-13. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-11. สืบค้นเมื่อ 2019-06-22.
6. Jones, Richard D. Jane's Infantry Weapons 2009/2010. Jane's Information Group; 35 edition (January 27, 2009). ISBN 978-0-7106-2869-5.
7. "Small Arms Survey – Working Papers" (PDF). November 8, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2010-07-04. สืบค้นเมื่อ December 23, 2014.
8. http://www.army.cz/assets/files/9334/zbrane_definit.pdf
9. "601st Special Forces Group Official Website". สืบค้นเมื่อ December 23, 2014.
11. Gander, Terry J.; Hogg, Ian V. Jane's Infantry Weapons 1995/1996. Jane's Information Group; 21 edition (May 1995). ISBN 978-0-7106-1241-0.
12. "Ambassador Hale Reaffirms U.S. Commitment to the Lebanese Army at Humvee Handover Ceremony". 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ เมษายน 7, 2014.
13. "Archived copy". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 18, 2014. สืบค้นเมื่อ 2014-03-05.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)
14. GRAND-DUCHY OF LUXEMBOURG เก็บถาวร มกราคม 26, 2011 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
15. Thompson, Leroy (December 2008). "Malaysian Special Forces". Special Weapons. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-22. สืบค้นเมื่อ 2010-05-20.
16. Capie, David (2004). Under the Gun: The Small Arms Challenge in the Pacific. Wellington: Victoria University Press. pp. 63–65. ISBN 978-0864734532.
17. "LAV-150 – Textron Marine & Land / Portugal". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-09-30. สืบค้นเมื่อ December 23, 2014.
18. William Shaw (September 1984). "South Korean Foreign Military Sales Program" (PDF). Library of Congress. p. 9. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-04-28. สืบค้นเมื่อ 2019-06-22.
19. "Personal infantry weapons: old weapons or new hardware in the coming decades?". สืบค้นเมื่อ December 23, 2014.
20. "Turkey Army Turkish Land Forces modern military equipment armoured vehicle . Equipements vhicules b – Army Recognition". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 11, 2010. สืบค้นเมื่อ December 23, 2014.
21. "RAF – Chinook". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ มกราคม 2, 2015. สืบค้นเมื่อ ธันวาคม 23, 2014.
22. Miller, David (2001). The Illustrated Directory of 20th Century Guns. Salamander Books Ltd. ISBN 1-84065-245-4.
23. "M60E3 & MK43 Mod 0". Navy SEALs. สืบค้นเมื่อ December 23, 2014.
24. "Tại sao Việt Nam nên dùng lâu dài súng máy M60 Mỹ?". 2016-12-06. |publisher=kienthuc |date= |access-date=2016-12-05
25. Samuel M. Katz and Ron Volstad, Arab Armies of the Middle East Wars 2, Men-at-arms series 194, Osprey Publishing Ltd, London 1988, p. 46, Plate G3. ISBN 0-85045-800-5
26. Cecille Suerte Felipe (พฤษภาคม 18, 2015). "MILF has yet to yield SAF guns". The Philippine Star. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ กันยายน 23, 2016. สืบค้นเมื่อ สิงหาคม 30, 2016.
27. Carlos Caballero Jurado, Nigel Thomas and Simon McCouaig, Central American Wars 1959–89, Men-at-arms series 221, Osprey Publishing Ltd, London 1990, p. 45, Plate G1. ISBN 9780850459456
28. Christopher Dobson and Ronald Payne (1982). The Terrorists: Their Weapons, Leaders, and Tactics. Facts on File. pp. 119–120. ISBN 978-0871966681.{{cite book}}: CS1 maint: uses authors parameter (ลิงก์)
29. Small Arms Survey (2007). "Persistent Instability: Armed Violence and Insecurity in South Sudan" (PDF). The Small Arms Survey 2007: Guns and the City. Cambridge University Press. p. 325. ISBN 978-0-521-88039-8.