ปงเนิฟ

ปงเนิฟ (ฝรั่งเศส: Pont Neuf) แปลตรงตัวว่า "สะพานใหม่" ซึ่งมีความหมายตรงกันข้าม เพราะเป็นสะพานข้ามแม่น้ำแซนที่เก่าแก่ที่สุดในกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส โดยถูกตั้งชื่อเพื่อแสดงให้เห็นความแตกต่างกับสะพานแบบเก่าที่มักจะมีบ้านพักอาศัยอยู่ริมสองข้างของราวสะพานในสมัยนั้น

ปงเนิฟ
Pont Neuf
บรรยากาศของปงเนิฟยามตะวันตกดิน
พิกัด	48°51′26.81″N 2°20′29.82″E
ข้าม	แม่น้ำแซน
ที่ตั้ง	กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส
ชื่อทางการ	ปงเนิฟ
สถานะ	อนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์
ข้อมูลจำเพาะ
ประเภท	สะพานโค้ง
วัสดุ	หินก่อ
ความยาว	232 เมตร
ความกว้าง	22 เมตร
จำนวนช่วง	7 ช่วง และ 5 ช่วง
ประวัติ
ผู้ออกแบบ	บาติสต์ อ็องดรูแอ เดอ แซร์โซ กีโยม มาร์ช็อง
วันเริ่มสร้าง	ค.ศ. 1578
วันสร้างเสร็จ	ค.ศ. 1607
ที่ตั้ง

ปงต์เนิฟเป็นสะพานโค้งพาดผ่านแม่น้ำแซน ตั้งอยู่ด้านตะวันตกของอีลเดอลาซีเตซึ่งเป็นเกาะกลางแม่น้ำแซนที่มีอยู่ตั้งแต่ยุคกลาง ตัวสะพานแบ่งออกเป็น 2 ช่วง โดยช่วงแรกประกอบด้วยฐานโค้งจำนวน 5 ฐานเชื่อมฝั่งซ้ายของแม่น้ำกับอีลเดอลาซีเต และช่วงที่สองประกอบด้วยฐานโค้งจำนวน 7 ฐาน เชื่อมจากเกาะไปยังฝั่งขวาของแม่น้ำ การก่อสร้างสะพานในยุคนั้นทำให้มีการสะสมของดินตะกอนแม่น้ำ ทำให้เกาะมีขนาดยาวขึ้นดั่งในปัจจุบัน ส่วนปลายที่แหลมที่สุดของอีลเดอลาซีเตเป็นที่ตั้งของจัตุรัสแวร์-กาล็อง ซึ่งเป็นสวนสาธารณะตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแด่พระเจ้าอ็องรีที่ 4 โดยในปัจจุบันได้ขึ้นทะเบียนเป็นอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์แห่งฝรั่งเศส

ประวัติ

ภาพเขียนสีแสดงให้เห็นแบบก่อสร้างปงเนิฟตามพระราชดำรัส

ในปี ค.ศ. 1550 พระเจ้าอ็องรีที่ 2 มีพระราชประสงค์ให้สร้างสะพานในบริเวณนี้ เนื่องจากสะพานน็อทร์-ดามที่ใช้ในขณะนั้นมีความหนาแน่นเกินไป แต่โครงการก็ได้ยกเลิกไปเนื่องจากค่าก่อสร้างมีราคาสูงเกินไปในขณะนั้น

ต่อมาในปี ค.ศ. 1577 พระเจ้าอ็องรีที่ 3 จึงมีพระราชดำรัสให้สร้าง โดยสะพานได้วางศิลาฤกษ์ในปี ค.ศ. 1578 ซึ่งฐานรากของตีนสะพานทั้ง 4 ฐานได้สำเร็จในเวลาเพียง 1 ปี หลังจากเริ่มก่อสร้าง และต่อมาในปี ค.ศ. 1579 ได้มีความพยายามเปลี่ยนรูปแบบให้ตีนสะพานมีขนาดยาวขึ้น เพื่อขยายพื้นที่บนสะพานเพื่อรองรับการสร้างบ้านเรือน (ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นในที่สุด) ซึ่งใช้เวลาก่อสร้างถึง 9 ปี เนื่องจากติดช่วงสงครามศาสนา (ช่วง ค.ศ. 1588 - 1599) การก่อสร้างจึงหยุดชะงักลง จนกระทั่งเสร็จสิ้นในปี ค.ศ. 1607 ในรัชสมัยของพระเจ้าอ็องรีที่ 4 ทรงเป็นผู้เสด็จพระราชดำเนินเปิดสะพาน

สะพานถูกสร้างด้วยเทคโนโลยีแบบโรมันในสมัยนั้น โดยรับน้ำหนักด้วยฐานเสาโค้งเป็นช่วงสั้น ๆ จำนวนหลายๆฐาน ปงต์เนิฟ เป็นสะพานแห่งแรกในปารีสที่ไม่ได้สร้างบ้านริมสองฝั่งของราวสะพาน และยังมีการปูถนนเพื่อป้องกันโคลน อีกทั้งยังมีป้อมขนาดเล็กทั้งสองด้าน เรียงรายเป็นช่วง ๆ เพื่อใช้เป็นที่หลีกทางของผู้ใช้ถนนยามที่มีรถม้าผ่าน โดยพระเจ้าอ็องรีที่ 4 มีรับสั่งให้งดสร้างบ้านบนสะพานเนื่องจากจะบดบังทัศนียภาพของพระราชวังลูฟวร์ซึ่งพระองค์ได้มีส่วนสำคัญในการปรับปรุงเพิ่มเติมอีกมาก

อีลเดอลาซีเตจากทางทิศตะวันตกและตัวสะพาน

ป้อมขนาดเล็กที่เรียงรายอยู่บนราวสะพาน

ตัวสะพานได้ผ่านการใช้งานอย่างโชกโชนตั้งแต่เปิดใช้ เนื่องจากเป็นสะพานที่กว้างที่สุดในปารีสในช่วงระยะเวลาอันยาวนาน สะพานได้ถูกซ่อมและปรับปรุงหลายครั้ง รวมถึงการสร้างเสาฐานทั้ง 7 ฐานขึ้นใหม่ และลดระดับความสูงของตัวสะพานโดยเปลี่ยนจากช่องโค้งทรงกลม เป็นทรงรูปไข่ (ในช่วงปี ค.ศ. 1848-1855) รวมถึงการแกะสลักตกแต่งขอบสะพาน รวมทั้งขอบบัวเชิงสะพานให้สวยงามเหมือนเดิมอยู่ตลอดเวลา ต่อมาในปี ค.ศ. 1885 เสาสะพานเสาหนึ่งได้พังทลายลงเป็นเหตุให้ต้องมีการปรับปรุงเสริมสร้างความแข็งแรงขึ้นใหม่ โดยได้เสริมความแข็งแรงของฐานรากของเสาแล้วสร้างใหม่ตามแบบเดิม

ต่อมาได้มีการปรับปรุงตัวสะพานครั้งใหญ่เริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1994 และเสร็จสิ้นในปี ค.ศ. 2007 เพื่อเฉลิมฉลองครบรอบ 400 ปีของสะพาน

พระบรมรูป

ในปี ค.ศ. 1614 ได้มีการสร้างพระบรมรูปทรงม้าของพระเจ้าอ็องรีที่ 4 หล่อจากสำริด ตามพระราชเสาวนีย์พระราชินีและผู้สำเร็จราชการในสมัยนั้น คือมารี เดอ เมดีซิส สมเด็จพระราชินีแห่งฝรั่งเศส ตั้งอยู่บริเวณอีลเดอลาซีเตที่เชื่อมระหว่างสองส่วนของสะพานเข้าด้วยกัน ซึ่งสำเร็จในปี ค.ศ. 1618 และต่อมาได้ถูกทำลายลงในช่วงสงครามปฏิวัติฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1792 และถูกสร้างขึ้นใหม่ในปี ค.ศ. 1818