จักรพรรดิโคเม

จักรพรรดิโคเม (ญี่ปุ่น: 孝明天皇; โรมาจิ: Kōmei-tennō) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นพระองค์ที่ 121^[1][2] รัชสมัยของจักรพรรดิโคเมมีระยะเวลาหลายปีตั้งแต่ 10 มีนาคม ค.ศ. 1846 ถึง 30 มกราคม ค.ศ. 1867 ซึ่งตรงกับปีสุดท้ายของยุคเอโดะ^[3]

จักรพรรดิโคเม 孝明天皇
พระสาทิสลักษณ์โดยโคยามะ โชตาโร ในปี ค.ศ. 1902
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์	10 มีนาคม ค.ศ. 1846 – 30 มกราคม ค.ศ. 1867 (20 ปี 326 วัน)
พิธีขึ้น	31 ตุลาคม ค.ศ. 1847
ก่อนหน้า	จักรพรรดินินโก
ถัดไป	จักรพรรดิเมจิ
โชกุน	ดูรายชื่อ โทกูงาวะ อิเอโยชิ โทกูงาวะ อิเอซาดะ โทกูงาวะ อิเอโมจิ โทกูงาวะ โยชิโนบุ
พระราชสมภพ	22 กรกฎาคม ค.ศ. 1831 เกียวโต ประเทศญี่ปุ่น โอซาฮิโตะ (統仁)
สวรรคต	30 มกราคม ค.ศ. 1867 (35 พรรษา) พระราชวังหลวงเคียวโตะ เกียวโต ประเทศญี่ปุ่น
ฝังพระศพ	สึกิ โนะ วะ โนะ มิซาซางิ (後月輪東山陵) เกียวโต
คู่อภิเษก	จักรพรรดินีเอโช
พระราชบุตร	จักรพรรดิเมจิ
ราชวงศ์	ราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดา	จักรพรรดินินโก
พระราชมารดา	โองิมาจิ มาซาโกะ
ศาสนา	ชินโต
ลายพระอภิไธย
ช่วงเวลา
เหตุการณ์สำคัญ	เปิดประเทศ

ในรัชสมัยของพระองค์มีความวุ่นวายภายในอย่างมาก อันเป็นผลมาจากการติดต่อครั้งใหญ่ครั้งแรกของญี่ปุ่นกับสหรัฐ ซึ่งเกิดขึ้นโดยพลเรือจัตวาเพร์รีในปี พ.ศ. 2396 และ พ.ศ. 2397 ซึ่งต่อมาได้บังคับให้ญี่ปุ่นเปิดประเทศให้กับชาติตะวันตก เป็นการสิ้นสุดระยะเวลา 220 ปี แห่งความสันโดษของชาติ (นโยบายซาโกกุ) จักรพรรดิโคเมไม่ทรงสนใจต่างชาติมากนัก และไม่เห็นด้วยกับการเปิดประเทศญี่ปุ่นโดยมหาอำนาจตะวันตก รัชสมัยของพระองค์ยังคงถูกครอบงำโดยการจลาจลและความขัดแย้งของกลุ่มในรัฐบาลโชกุน ซึ่งนำไปสู่การล่มสลายของรัฐบาลโชกุนโทกูงาวะไม่นานหลังจากพระองค์สวรรคต และเริ่มต้นยุคการฟื้นฟูเมจิในรัชสมัยการครองราชย์ของจักรพรรดิเมจิพระโอรส^[4]

พระราชประวัติ

ก่อนขึ้นครองบัลลังก์ดอกเบญจมาศ ทรงพระนามว่า เจ้าชายโอะซะฮิโตะ (統仁) และมีราชทินนามว่า เจ้าชายฮิโระ (煕宮)^[5] เป็นพระราชโอรสลำดับที่ 4 ในจักรพรรดินินโกที่ประสูติกับพระสนมโองิมาจิ มาซาโกะ หลังจากขึ้นครองราชสมบัติแล้ว พระองค์และพระบรมวงศ์ก็พำนักอยู่ที่พระราชวังหลวงเฮอัง จักรพรรดิโคเมมีพระราชโอรส 2 พระองค์ และพระราชธิดา 4 พระองค์ อย่างไรก็ตาม พระราชโอรสธิดาทั้งหมดยกเว้นเจ้าชายมุสึฮิโตะ ล้วนสิ้นพระชนม์ขณะทรงพระเยาว์

จักรพรรดิโคเมมีพระอัครมเหสีนามว่า อะสึโกะ คุโจ (九条夙子) ซึ่งหลังจักรพรรดิโคเมสวรรคตในปี ค.ศ. 1867 พระนางได้รับโปรดเกล้าฯจากจักรพรรดิเมจิให้เป็นพระพันปีหลวง

เหตุการณ์ในรัชสมัย

พระองค์ขึ้นครองราชในยุคเอะโดะตอนปลาย แม้ว่าพระองค์จะทรงเป็นประมุขแห่งรัฐโดยนิตินัย แต่อำนาจในการปกครองและบริหารประเทศทั้งหมดอยู่กับรัฐบาลโชกุน^[6] พระองค์เปรียบเสมือนเป็นหุ่นเชิดของรัฐบาลโชกุน ทรงมีความคิดแบบคร่ำครึโบราณและกลัวการเปิดประเทศ ราชสำนักญี่ปุ่นในสมัยของพระองค์มีความยากแค้นลำเค็ญอย่างมาก ขุนนางในรัฐบาลโชกุนยังดูจะมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่าจักรพรรดิเสียอีก ราชสำนักได้ตัดทอนค่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือยทั้งหมดและใช้จ่ายอย่างประหยัดที่สุด หลายครั้งที่องค์จักรพรรดิอยากจะวาดภาพแต่ก็ทำไม่ได้ เนื่องจากกระดาษวาดภาพมีราคาแพงเกินกว่าราชสำนักจะจัดหาถวาย ข้าราชสำนักเองก็ยากจนข้นแค้น ต้องวาดรูปใส่พัดกระดาษหรือทำกระดาษพับไปขาย

รัชศก

• ยุคโคกะ (1844–1848)
• ยุคเคเอ (1848–1854)
• ยุคอันเซ (1854–1860)
• ยุคมันเอ็ง (1860–1861)
• ยุคบุงกีว (1861–1864)
• ยุคเก็นจิ (1864–1867)
• ยุคเคโอ (1865–1868)

โดยนับตั้งแต่รัชกาลจักรพรรดิเมจิเป็นต้นมา จึงมีการเรียกยุคในรัชกาลนั้น ๆ เป็นเพียงชื่อเดียว^[7]

ดูเพิ่ม

• จักรพรรดิญี่ปุ่น
• รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น
• ศาลเจ้าเฮอัง
• สึกิ โนะ วะ โนะ มิซาซางิ

อ้างอิง

เชิงอรรถ

1. Imperial Household Agency (Kunaichō): 孝明天皇 (121)
2. Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan. pp. 123–135.
3. Meyer, Eva-Maria. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit, p. 186.
4. "Japan:Memoirs of a Secret Empire". PBS. สืบค้นเมื่อ 2007-08-11.
5. Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 10.
6. Cullen (2003).
7. Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 17.

บรรณานุกรม

• Cullen, Louis M. (2003). A History of Japan, 1582–1941: Internal and External Worlds. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-52918-1. OCLC 50694793.
• Jansen, Marius B. (2002). The Making of Modern Japan. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-00991-2; OCLC 52086912
• Keene, Donald. (2002). Emperor of Japan: Meiji and His World, 1852–1912. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-12340-2; OCLC 46731178
• Meyer, Eva-Maria. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit: unter besonderer Berücksichtigung der Jahre 1846 bis 1867. Münster: LIT Verlag. ISBN 978-3-8258-3939-0; OCLC 42041594
• Nussbaum, Louis Frédéric and Käthe Roth. (2005). Japan Encyclopedia. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01753-5; OCLC 48943301
• Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• __________. (1956). Kyoto: the Old Capital, 794–1869. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 36644

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ จักรพรรดิโคเม

ก่อนหน้า		จักรพรรดิโคเม		ถัดไป
จักรพรรดินินโก		จักรพรรดิญี่ปุ่น (10 มีนาคม ค.ศ. 1846 - 30 มกราคม ค.ศ. 1867)		จักรพรรดิเมจิ