กลุ่มภาษาอิหร่านตะวันตก

กลุ่มภาษาอิหร่านตะวันตกเป็นกลุ่มย่อยของกลุ่มภาษาอิหร่าน แบ่งได้อีกเป็น 2 กลุ่มย่อย คือ กลุ่มภาษาอิหร่านตะวันตกเฉียงเหนือและกลุ่มภาษาอิหร่านตะวันตกเฉียงใต้

กลุ่มภาษาอิหร่านตะวันตก
ภูมิภาค:	เอเชียตะวันตกเฉียงใต้, เอเชียกลาง, คอเคซัส และเอเชียใต้ฝั่งตะวันตก
การจําแนก ทางภาษาศาสตร์:	อินโด-ยูโรเปียน อินโด-อิเรเนียน อิหร่าน กลุ่มภาษาอิหร่านตะวันตก
กลุ่มย่อย:	อิหร่านตะวันตกเฉียงเหนือ อิหร่านตะวันตกเฉียงใต้ (เปอร์เซีย)
กลอตโตลอก:	west2794[1]

กลุ่มภาษาอิหร่านตะวันตกเฉียงเหนือ

มีผู้พูด 40 - 50 ล้านคนในเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ แบ่งได้เป็น 9 กลุ่ม ภาษายุคโบราณของกลุ่มนี้คือภาษาเมเดีย ภาษาในยุคกลางคือภาษาพาร์เทียน

• กลุ่มบาโลชิ ประกอบด้วย ภาษาบาโลชิ ซึ่งมีสำเนียงเหนือ ใต้ และตะวันออก ภาษาบัสการ์ดี ภาษาโกโรชิ
• กลุ่มคัสเปียน ประกอบด้วย ภาษาคิเลกิ ภาษามาซันดารานี
• กลุ่มอิหร่านกลาง ประกอบด้วย ภาษาอัสเตียนี ภาษาดารี
• กลุ่มเคิร์ด ประกอบด้วยภาษาเคิร์ด สำเนียงเหนือ ใต้
• กลุ่มโอร์มูรี-ปาราชี ประกอบด้วย ภาษาโอร์มูรี ภาษาปาราชี
• กลุ่มเซมนานี ประกอบด้วยภาษาซังกิซารี กลุ่มภาษาเซมนานี
• ภาษาคาลาซ
• กลุ่มตาติก ประกอบด้วย ภาษาอัลวิรี-วิดารี ภาษาเอสเตรฮันดี ภาษาโกซาร์คานี ภาษาฮาร์ซานี ภาษากาบาเตย ภาษากาบาลี ภาษาตาเลียซ ภาษาตาโรมีบน
• กลุ่มซาซา-โกรานี ประกอบด้วย สำเนียงบาเยลานี สำเนียงคิมลี สำเนียงโกรานี เป็นต้น

ภาษาที่จัดจำแนกไม่ได้คือภาษาลากี ซึ่งเป็นภาษาที่อยู่ระหว่างภาษาลูรีในกลุ่มอิหร่านตะวันตกเฉียงใต้กับภาษาเคิร์ดในกลุ่มอิหร่านตะวันตกเฉียงเหนือ

กลุ่มภาษาอิหร่านตะวันตกเฉียงใต้

ประกอบด้วยภาษาที่ใกล้เคียงกัน 16 ภาษา และสำเนียงต่างๆ แบ่งย่อยได้เป็น

• สำเนียงลูรี ได้แก่ ภาษาลูรี ภาษากุมากรี
• ภาษาเปอร์เซีย สำเนียงต่างๆ ได้แก่ ภาษาเปอร์เซียโบราณ ภาษาเปอร์เซียกลาง ภาษาเปอร์เซียมาตรฐาน สำเนียงอิหร่านสมัยใหม่ ภาษาดารีเปอร์เซีย สำเนียงทาจิกิ ภาษาอายมัก ภาษาบูโครี ภาษาดัรวาซี ภาษาเดห์วารี ภาษาเปอร์เซียซิดี ภาษาฮาซารากี ภาษายิวซิราซี ภาษาเปอร์เซียคูเซสถาน ภาษาลารี ภาษาปะห์ลาวานี
• สำเนียงตัต ได้แก่ ภาษายูฮูรี ภาษาตัต

ดูเพิ่ม

• กลุ่มภาษาอิหร่านตะวันออก

อ้างอิง

1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, บ.ก. (2013). "Western Iranian". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.

บรรณานุกรม

• Compendium Linguarum Iranicarum, ed. Rüdiger Schmitt. Wiesbaden: L. Reichert Verlag, 1989; p. 99.

อ่านเพิ่ม

• "Contact and the diversity of noun-noun subordination strategies among Western Iranic languages" (PDF). Nicholas Kontovas, Indiana University Bloomington, Bloomington, Indiana, USA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2021-02-06. สืบค้นเมื่อ 2021-03-14.
• Hanaway Jr, William L. "Persian and West Iranic: History and State of Research: Part One: Persian Grammar.[Trends in Linguistics: State-of-the-Art Reports, No. 12]." (1982): 56-58.