Ҳуқуқ ба озодӣ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ҳуқуқ ба озодӣ — озодӣ ба мазмуни умумӣ ин ҳолати табиии халқ ва шахси алоҳида аст. Ҳуқуқ ба озодӣ мазмуни гуногунҷабҳа дорад, ки доираи васеи озодиҳои шаҳрвандиро дарбар мегирад. Қайд кардан зарур аст, ки дебочаи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон озодӣ ва ҳуқуқи шахсро муқаддас шуморида, доираи васеи ҳуқуқ ва озодиҳои инсон ва шаҳрвандро дар боби дуюм инъикос кардааст. Ҳуқуқ ба озодӣ аз инҳо иборатанд:
- озодии сухан, нашр, иттилоот;
- озодии виҷдон ва эътиқоди динӣ;
- озодона интихоб кардани маҳалли зист;
- озодии эҷодӣ;
- озодии меҳнат ва ҳуқуқ ба меҳнат ва ғайра.[1]