Абдуллоҳ ибни Муборак
From Wikipedia, the free encyclopedia
Абдулло́ҳ и́бни Мубора́к (машҳур ба Ибни Мубарак ар. ابن المبارك, номи пуррааш Абуабдурраҳмон Абдуллоҳ ибни Муборак ал-Ханзалий ал-Марвазӣ; 736—797) — донишноманавис, суфии машҳур, муҳаддис.
Quick Facts Абдуллоҳ ибни Муборак, Иттилооти инфиродӣ ...
Абдуллоҳ ибни Муборак | |
---|---|
Иттилооти инфиродӣ | |
Касб, шуғл: | муаррих, фақеҳ, муҳаддис, шоир |
Таърихи таваллуд: | 736[1] |
Зодгоҳ: | |
Таърихи даргузашт: | 1 ноябр 797 |
Маҳалли даргузашт: | |
Кишвар: | |
Эътиқод: | ислом ва суннӣ |
Самти фаъолият: | таърих, фиқҳ ва илми ҳадис |
Устодон: | Абуҳанифа Нуъмон ибни Собит, Abd al-Rahman al-Awza'i[d], Shu'ba Ibn al-Ḥajjāj[d], Hisham ibn Urwah[d], Sulaimān Ibn-Mihrān Al-A’mash[d], Суфёни Саврӣ[d] ва Молик ибни Анас |
Шогирдон: | Яҳё ибни Маъин, Ibn Abī Shaiba[d] ва Абу Довуди Сиҷистонӣ[d] |
![]() |
Close