తెలుగు వ్యాకరణం

తెలుగు వ్యాకరణం లేదా తెలుగు నుడికట్టు పై సిద్ధాంత గ్రంథాన్ని నన్నయ్య సంస్కృతంలో ఆంధ్రశబ్దచింతామణి అనే పేరుతో వ్రాశారు. ఆ తరువాత అధర్వణ, ఆహోబల సూత్రాలు, వార్తికాలు, భాష్యాలు వ్రాశారు. 19వ శతాబ్దంలో చిన్నయసూరి సులభమైన తెలుగు వ్యాకరణాన్ని బాలవ్యాకరణం అనే పేరుతో రాశారు.^[1] నన్నయ ప్రకారం నియమాలు లేని భాషను గ్రామ్యం లేక అపభ్రంశం కావున సాహిత్యానికి పనికిరాదనేవారు. కావున అప్పట్లో సాహిత్యమంతా వ్యాకరణానికి లోబడి వుండేది.^[1]

1. తెలుగు అక్షరాలు
2. తెలుగు పదాలు
3. తెలుగు వాక్యాలు
4. విభక్తి
5. వచనములు
6. సంధి
7. సమాసం
8. ఛందస్సు
9. అలంకారాలు
10. ప్రకృతి - వికృతి
11. భాషాభాగాలు

పుస్తకాలు

• తెలుగు వ్యాకరణం: వర్రే సాంబశివరావు, దేవీ పబ్లికేషన్స్, విజయవాడ, 1999.
• లిటిల్ మాస్టర్స్ తెలుగు వ్యాకరణం-యం.విశ్వనాథరాజు ఎం.ఎ, నవరత్న బుక్ సెంటర్ విజయవాడ

ఇవికూడా చూడండి

ఉపసర్గలు - సంస్కృత వ్యాకరణంలో ఉపసర్గలు

మూలాలు

1. Gopavaram, Padmapriya; Subrahmanyam, Korada (2011). "1". A Comparative Study Of Andhrasabdachintamani And Balavyakaranam. Hyderabad: University of Hyderabad.

బయటి లింకులు

Wikisource

తెలుగువికీసోర్స్ నందు ఈ వ్యాసమునకు సంబంధించిన మూల పాఠ్యము(లు) లేక మాధ్యమము(లు) కలవు:

లిటిల్ మాస్టర్స్ సులభ వ్యాకరణం