Sōmer

Sōmer (sōm. 𒌦 𒊕 𒈪 𒂵 Ki-en-gir, hebr. שִׁנְעָר Szinear^[1]) to bōła antycznŏ krajina rozlygowanŏ we połedniowyj tajli Mezopotamije (terŏz połedniowy Irak) w latach (kole) 4500–1900. p.n.e. Zamiyszkowali jōm Sōmery, kerzi stworzili wysoko rozwiniyntõ cywilizacyjõ uznŏwanõ za kolybkã kultur Bliskigo Weschodu i Ojropy. Wybudowali na terynie Mezopotamije moc miast, z kerych nojsrogsze to: Eridu, Ur, Lagasz, Umma, Uruk, Kisz, Sippar.

Nojwŏżniyjsze miasta Sōmeru ze antycznym wybrzyżym

Sōmery kludziyli ôsiadły tryb życiŏ. Trudziyli sie zaôbycz cuchtym, bauerstwym i rzymiosłym. Jednak niy utworzili scentralizowanego państwa, a jyno systym miast-państw. Kożde z nich posiadało swojigo krōla, a wrŏz nojwyższego kapelōna, w kerych rynkach spoczywała władza religijnŏ, administracyjnŏ, jak tyż militarnŏ.

Przipisy

1. K. van der Toorn, P. W. van der Horst, Nimrod before and after the Bible. The Harvard Theological Review 83 (1), styczyń 1990