From Wikipedia, the free encyclopedia
Vaginoplastika je metoda hirurškog preoblikovanje vagine kojom se koriguje ulazni otvor i unutrašnjost vagine ili radnice što doprinosi intenzivnijem osećaju i seksualnom zadovoljstvu. Ponekad se izraz koristi i za operacije pola u slučaju da se žena rodi bez vagine, dakle za transrodne žene.[1] Ovoj metodi najčešće se podvrgavaju žene koje su više puta rađale ili imale traumatičan porođaj, što je kod njih zbog mehaničkog rastezanja vaginalnog zida dovelo do povećanja prečnika, izmeni oblika i smanjenja seksualnog osećaja usled slabljenja mišića, ili transseksualne osobe. Danas je vaginoplastika postala i sinonim za estetsku hirurgiju stidnih usana za žene koje izgledom vlastite vagine nisu zadovoljne.
Kada popuste mišići male karlice, dolazi i do spontanog mokrenja pri naprezanju, pri kijanju, smejanju, kašljanju, bilo kakvom fizičkom naporu. Dolazi do prolapsa samog uterusa ili bešike i dolazi do slabljenja vaginalnih zidova i čitave karlične muskulatura. Ovaj problem se javlja zbog nedovoljnog vežbanja, težine, ali na prvom mestu kao uzrok navodi se trudnoća. Tada se i seksualno zadovoljstvo žene znatno smanjuje.
Od tehnik vaginoplastike zavisi i ispeh intrvencije jer smanjivanje samog vaginalnog otvora neće rešiti ovaj problem. Neophodno je raditi na svim zidovima vagine, suziti prednji i zadnji deo, lateralno ili spoljšanji deo. Prema tome samo ukoliko se suzi kompletno lumen vagine moguće je ponovo vratiti fiziološki doživlkaj ženi tokom seksualnom odnosu. Ukoliko se suzi samo ulaz vagine, zadovoljstvo se povećava partneru, ali ne i ženi.
U indikacije za vaginoplastiku spadajuj sledeće hirurške intervencije:[2]
U nekim slučajevima je potrebno dodatno tkivo (kalem) za rekonstrukciju ili izgradu vagine. Ovi kalemi koji se koriste u vaginoplastici mogu biti alogeni, heterografski, autotransplantacijski, ksenograftski ili autologni materijal.[8] [12] Žena može da koristi autologno in vitro kultivisano tkivo uzeto iz njenog vaginalnog vestibuluma kao transplantirano tkivo da formira sluzokožu rekonstruisane vagine.[8]
Rekonstruisana ili novoizgrađena vagina nosi naziv neovagina. [13]
Stanja kao što je urođena nadbubrežna hiperplazija virilizuju genetski ženu zbog nedostatka 21-hidroksilaze. Specifični postupci u ovom stanju uključuju:[14]
Atrezija vagine ili urođeno odsustvo vagine mogu biti drugi razlog za operaciju formiranja normalne i funkcionalne vagine.
Neuobičajene izrasline, ciste, septumi u vagini takođe mogu biti indikacija za vaginoplastiku.[тражи се извор]
Vaginoplastika se koristi i kao deo u seriji operacija potrebnih za lečenje devojaka i žena rođenih sa bešikom koja se nalazi izvan stomaka. Nakon operacije, žene su mogle da rode, ali postoji rizik od prolapsa.[16]
U medicinskom pravu nameće se pitanje o saglasnosti, koju deca ne mogu da daju, pre vaginoplastike i drugih genitalnih operacija, jer nisu dovoljno stara da daju pristanak, uključujući i zabrinutost zbog nametnutih posthirurških seksualne funkcije,[17] i pretpostavke heteronormativnosti. Među kliničarima nema konsenzusnog stava o njihovoj neophodnosti, vremenu, metodi ili proceni operativnog zahvata.[15]
Vaginoplastike se mogu izvoditi deci ili adolescentima sa interseksualnim stanjima ili poremećajima polnog razvoja.[18]
Uprkos činjenici da je hirurška intervencija prilično usavršena ona je ipak složena sa tehničke strane, i da bi se izegle moguće komplikacije u literturi se navode sledeće kontraindikacije:
Čnjenici da je hirurška intervencija prilično složena sa tehničke strane, komplikacije vaginalne plastike iako relativno retke ipak se primjećuju nakon kontrola.
Rekonstruktivna vaginoplastika kod dece i adolescenata nosi rizik od superinfekcije, dok kod odraslih broj i vrste komplikacija variraju i nešto su češće kod vaginoplastikom izvršene u cilju promene pola.[19]
Nekroze klitorisa kao komplikacija javlja se u 1-3% slučajeva,dok jatrogena nekroza vagine iznosi 3,7-4,2%.
Kontrakcija vagine javilka se u 2-10% lečenih, a stenoza ili suženje otvora vagine u 12-15% slučajeva. Od onih koji su prijavili stenozu, 41% je imalo drugu operaciju radi ispravljanja stenotičnih promena.
Genitalni bol se može javiti u 4-9% slučajeva, a formiranje rektovaginalne fistule, je retka pojava u oko 1% slučajeva.
Prolaps vagine može se javiti kod 1-2% osoba koji su bili podvrgnuti ovom zahvatu.[20]
Nakon vaginoplastike može doći i do poremećaja pražnjenja bešike, koje se uspešno leči u 13% slučajeva, dok kod 68% nema promena nakon lečenja, ili je su u 19% slučajeva mokrenje pogoršalo.
Gubitak kontrole bešike i urinarna inkontinencija javlaja se u 19% slučajeva.
Infekcije urinarnog trakta nakon vaginoplastike mogu se javiti u 32% slučajeva nakon operacije.[20]
Hirurški tretman treba da bude uzet u obzir, onoga trenutka kada hirurg smatra da su kriterijumi za posebne operativne zahvate ispunjeni, i nakon što je obavio preoperativne hirurške konsultacije. Tokom ovih konsultacija, sa pacijentom treba detaljno razmotriti proceduru i postoperativni tok, kako bi pacijenti stekli realistična očekivanja u vezi sa ishodima zahvata. Ove konsulacije sa pacijentom predstavljaju srž procesa informisanog pristanka, što istovremeno predstavlja i etički i zakonski uslov za bilo koju hiruršku proceduru.[21][22]
Pripreme i konsulacije su posebno bitno za postizanje rezultata kod pacijenata koji žele da nakon intervencije ublaže sosptvenu rodnu disforiju. U tom smisli pre operacije hirurzi treba da razmotre sledeća pitanja sa pacijentima koji žele hirurški tretman rodne disforije:[13][21]
Nehirurško stvaranje vagine se koristilo u prošlosti za lečenje urođenog odsustva vagine. Procedura je uključivala nošenje uređaja nalik na sedlo i upotrebu dilatatora povećanog prečnika. Postupak je trajao nekoliko meseci i ponekad je bio bolan i nije bio efikasan u svim slučajevima.[4]
Radiološki tretman raka može dovesti do uništenja ili promene vaginalnog tkiva. Kod takvih pacijenat radi se vaginoplastika i/ili rekonstrukciju vagine i drugih genitalnih struktura. U nekim slučajevima, nakon ove intervencije normalna seksualna funkcija se može vratiti.[4]
Kod ove tehnike kanal se hirurški konstruiše između mokraćne bešike i uretre u prednjem delu karličnog regiona i rektuma. Za presađivanje se koristi koža sa drugog dela tela osobe koja se operiše. Kožni graft se uzima sa butine, zadnjice ili ingvinalne regije. Korišćeni su i drugi materijali za stvaranje obloge nove vagine (kožni režanj, amnionske membrane i bukalna sluzokoža).[4]
Vaginoplastika crevom još jedna često korišćena metoda za stvaranje neovagine u operaciji promene pola.[23]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
