From Wikipedia, the free encyclopedia
(изговор: // прев. državni neprijatelj), poznatiji i kao , je hip-hop sastav iz Long Ajlеnda, poznat po politički angažovanim tekstovima, kritici medija i aktivnom rešavanju problema afroameričke zajednice.
 | |
| Активни период | 1982. — |
| Место оснивања |  Long Ajlеnd |
| Жанр | hip hop, repkor |
| Издавачка кућа | Columbia Records, Def Jam |
| Садашњи чланови | Chuck D Flavour Flav Proffesor Griff DJ Lord S1W (prateća grupa) |
| Бивши чланови | Sister Souljah Terminator X |
Godine 2004, časopis Roling stoun je rangirao Public Enemy[1] na 45. mesto na listi 100 najvećih izvođača svih vremena[2]. Akleid mjuzik ih je postavio na 29. mesto najboljih izvođača svih vremena i najbolju hip hop grupu[3]. Godine 2007. ušli su u Long Ajlеnd muzičku kuću slavnih[4].
Chuck D je morao snimiti pesmu za radio-stanicu u kojoj je bio zaposlen, WBAU, i pozvao je lokalnog repera sa kojim je snimio pesmu. To je bio Flavor Flav, budući član grupe. Pesmu je nazvao Public Enemy No.1 ("državni neprijatelj br. 1") zbog sukoba s lokalnom scenom.
Državni neprijatelj je takođe naziv jednog od prvih gangsterskih film noira, klasik iz 1931. u kojem glumi Džejms Kegni.
Prema Čaku, S1W, je skraćenica od Security of the First World ("sigurnost prvog sveta"):
U pesmi Louder Than a Bomb, sa albuma It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back, Chuck D otkriva da D u njegovom nadimku predstavlja "dangerous" ("opasan").
Dok je raznosio namještaj radeći sa svojim ocem, Chuck i Flav, tada u grupi Chuck and "Spectrum City", su izdali singl Check Out The Radio, te društveno angažovanu Lies; oboje će uticati na grupe iz RUSH produkcije — Run D.M.C. i Beastie Boys. Potpisali su ugovor s novom izdavačkom kućom Def Jam koju je vodio Rik Rubin.
Oko 1986, Bilu Stefni, bivšem glavnom uredniku na WBAU, je Rubin ponudio posao u izdavačkoj kući. Stefni je prihvatio, a njegov prvi zadatak je bio pomoći oko sklapanja ugovora s Chuckom D, čiju pesmu "Public Enemy No.1" je čuo od Andrea Brauna, zvanog Dr. Dre. Prema knjizi Kuki Lomel, The History of Rap Music:
Prvi album, Yo! Bum Rush The Show, su izdali 1987. uz odlične kritike. Potom su izdali revolucionarni It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back (1988), koji se uspešnije prodavao nego prethodnik.
Nation of Millions... je proglašen albumom godine u časopisu The Village Voice, na izboru Pazz and Jop, i bio je prvi rep album koji je proglašen najboljim od rock and roll kritičara u većim časopisima. Osim toga je proglašen 18. najboljim albumom svih vremena od Acclaimed Music[3].
Nakon toga su izdali album Fear of a Black Planet, koji se smatra jednako militantnim i kontroverznim kao njihova prva dva izdanja. Taj je album najuspešniji od svih albuma koje su izdali do danas; godine 2005. je bio izabran za čuvanje u Kongresnoj knjižnici. Na njemu se nalaze singlovi kao što su "911 (is a Joke)", koji optužuje hitnu pomoć i druge hitne službe da kasnije dolaze u crnačke četvrti nego u belačke, i Fight the Power, koji mnogi smatraju himnom grupe. Singl se smatra jednim od najpopularnijih i najuticajnijih u istoriji hip-hopa te se provlači kroz film Spajk Lija Učini pravu stvar (Do the Right Thing). Rangirana je kao 84. najbolja pesma svih vremena po Acclaimedmusic.net[3].
Njihovo sledeće izdanje, Apocalypse '91...The Enemy Strikes Black, je nastavilo ovaj trend, s pesmama kao što su Can't Truss It i I Don't Wanna Be Called Yo Nigga.
Nakon 1994. Public Enemy su izdali niz albuma, kojima nisu dostigli kvalitet prvih 4. Isprobavali su i alternativne načine distribucije. Uticali su na mogućnosti distribucije muzike na internetu, jer su bili jedna od prvih grupa koja je izdavala albume u MP3 formatu[6], slabo poznatom u to vreme.
.jpg)
Public Enemy su bili pioniri u mnogim pogledima. Kritičar Stefan Tomas Ervelajn je izjavio[7] da su Public Enemy:
uneli elemente fri džeza, hard fanka, čak musique concrète, kroz vlastiti producentski tim, Bomb Squad, kreirajući gusti, silni zvuk različit od svega što je postojalo do tada
.
Prije PE, politički rep je bio ograničen na nekoliko snimki Ice-T-ja i KRS-One, i autora kao što su Gil Scott-Heron i The Last Poets; PE su bili prvi hip-hoperi koji su pesme izgradili na političkom stavu. S uspehom Public Enemy, hip-hop je odjednom bio preplavljen novim izvođačima koji su se posvetili afrocentričnim temama, kao što su Kool Moe Dee, Gang Starr, X Clan, Eric B. & Rakim, Queen Latifah, the Jungle Brothers i A Tribe Called Quest.
Bili su prva rep skupina koja je odlazila na proširene svetske turneje, što im je donijelo veliku popularnost i uticaj u Evropi i Aziji. Nastupili su dvaput i u Beogradu, 2003. i 2008. godine[8].
Public Enemy su pomogli definirati i kreirati takozvani "rep-rok" ili "repkor" žanr (rep kombinovan sa hard rokom ili hevi metalom) sarađujući su njujorškom treš metal grupom Антракс u 1991.[9]. Singl Bring Tha Noize je bio mešavina polumilitantnih "black power" stihova, snažnih gitara i povremenog humora. Dve grupe, povezane međusobnim poštovanjem i ličnim prijateljstvom između Chucka D i predvodnika Antraksa Skota Iana, su predstavile dotad nepoznat žanr ljubiteljima roka, a dve na oko nespojive grupe su čak išle zajedno na turneju.
Članovi Bomb Squada su producirali ili remiksirali radove drugih izvođača kao što su Bell Biv DeVoe, Ice Cube, Vanessa Williams, Šinejd O'Konor, Blue Magic, Peter Gabriel, LL Cool J, Paula Abdul, Jasmine Guy, Jody Watley, Eric B & Rakim, Third Bass, Big Daddy Kane, EPMD i Chaka Khan.
.jpg)
Nekoliko članova PE su ozloglašeni po svojem svrstavanju s organizacijom Nation of Islam i njenim vođom Luisom Farakanom, čije su izjave i govori semplovani uz one Maloma X na nekoliko snimaka. Professor Griff (nakon što je pročitao knjigu The Secret Relationship Between Blacks and Jews, koja se skoro u celosti sastoji od citata koji se tiču uključenosti Jevreja u trgovinu robljem) je izjavio u razgovoru s Dejvidom Milsom iz The Washington Times da je većina Židova odgovorna za "većinu zla koje se zbivaju širom sveta"[10].
Prema knjizi Chucka D, Fight The Power, nakon što je Griff citirao nekoliko židovskih izvora u intervjuima koji su usledili, Mils se pokajao zbog članka i ispričao Griffu. Priča se kasnije pojavila u članku objavljenom u časopisu Village Voice. Nakon toga je Griff napustio Public Enemy i osnovao vlastitu grupu, Last Asiatic Disciples, čiji su tekstovi bili čak radikalniji i politički direktniji[11].
Jedan od njihovih singlova se zvao Swindler's Lust, iskrivljujući naziv Šindlerove liste. Po izdavanju singla, grupu je osudila Anti-Defamation League[12] iako je grupa izjavila da ne umanjuju događaje u Holokaustu, već uspoređuju ropstvo s Holokaustom.
Sister Souljah, tada malo poznata reperka i tekstopisac koja je gostovala na nekoliko njihovih pesama, je postala poznata u toku kampanje za američke predsjedničke izbore 1992, kad je Bil Klinton osudio njene radikalne stavove koje je izrazila u razgovoru s Dejvidom Milsom, koji je tada radio za The Washington Post.
Sledeći su članovi Bomb Squada, produkcijske grupe blisko povezane s PE (ponekad se smatraju i delom PE):
Chuck D se često navodi kao član Bomb Squada pod pseudonimom "Carl Ryder", skraćenim pravim imenom.
Grupa S1W (skraćenica od "Security of the First World") se ponekad smatra delom Public Enemy-ja. Članovi se stalno menjaju, a činili su je, između ostalih:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
