Indijsko-pakistanski rat (1965)

Indijsko-pakistanski rat 1965.
	Dio Indijsko-pakistanskih ratova
	; Sporna područja Indije
Vrijeme:	avgust – 23. septembar 1965.
Mjesto:	Južna Azija
Ishod:	primirje pod mandatom UN; bez permanentnih teritorijalnih promjena (v. Taškentska deklaracija).
Teritorijalne; promjene:	u skladu sa Taškentskom deklaracijom
Sukobljene strane
Indija	Pakistan
Komandanti i vođe
Sarvepali Radakrišnan; (predsjednik Indije); Lal Bahadur Šastri; (premijer Indije); Dž. N. Čauduri; (Načelnik štaba Vojske); Lt.Gen. Harbakš Sing; (Zapadna komanda Vojske) ; ACM Ardžan Sing; (načelnik Štaba vazduhoplovstva) ; Maj.Gen. Gurbakš Sing; (GOC, 15. pješadijska divizija)	Ajub Kan; (predsjednik Pakistana) ; Gen Muhamed Musa; (načelnik Štaba vojske) ; Adm S. M. Ahsan; (načelnik Štaba mornarice); AM Nur Kan; (načelnik Vazduhoplovnog štaba) ; MGen Tika Kan; (GOC, 12. pukovnija artiljerije) ; MGen A. H. Malik; (GOC, 12. divizija) ; MGen Iftikar Džandžua ; BGen A. A. Malik; (24. pješadijska); Cdre S. M. Anvar; (komandant, 25. mornarička grupa)
Žrtve i gubici
neutralne tvrdnje 3.000 ljudi; 150-190 tanks; 60–75 vazduhoplova; 540 km2 (210 mi2) teritorije izgubljene (pretežno u području Rann of Kutch); indijske tvrdnje 75 izgubljenih vazduhoplova ; 322 km2 izgubljene teritorije; pakistanske tvrdnje 8.200 ljudi ubijeno ili zarobljeno; 110, 113 vazduhoplova uništeno; 500 tenkova zarobljeno ili uništeno ; 2602, 2575 km2 teritorije ugrabljeno;	neutralne tvrdnje 3.800 ljudi; 200-300 tenkova; 20 vazduhoplova; preko 1.840 km2 (710 mi2) teritorije izgubljeno (pretežno u sektorima Sialkot, Lahore i Kashmir); pakistanske tvrdnje 19 izgubljenih vazduhoplova; indijske tvrdnje 5259 ljudi ubijeno ili zarobljeno ; 43, 73 vazduhoplova uništeno ; 471 tenkova uništeno ; 1920, 1078 km2 dobijeno;

Drugi Indijsko-pakistanski rat ili Drugi Kašmirski rat bio je oružani sukob koji se u ljeto 1965. godine vodio između Indije na jednoj, i Pakistana na drugoj strani. Uzrok je bio u neriješenim graničnim sporovima nastalim tokom podjele Indije, odnosno oko Kašmira, koji je 1947/48. bio predmet ranijeg rata. Povod za izbijanje sukoba je bila Operacija Gibraltar, odnosno slanje pakistanskih gerilaca u indijsku državu Džamu i Kašmir s ciljem da među tamošnjim većinski muslimanskim stanovništvom podignu ustanak i pripoje tu državu Pakistanu. Nakon neuspjeha gerilaca, Pakistan je u Kašmir poslao regularne snage koje su, nakon nekog vremena, počele da potiskuju Indijce; to je indijsku vladu natjeralo da otvori tzv. južni front, odnosno otpočne ofanzivne operacije u Pendžabu na indijsko-pakistanskoj granici. To je dovelo do intenzivnih borbi u kojima su obje strane koristile ratno vazduhoplovstvo i oklopne jedinice, a koje su imale promjenljiv uspjeh. Nakon mjesec dana su i Pakistan i Indija prodrle na teritoriju protivnika, ali i imale ogromne gubitke, pogotovo u oklopnoj tehnici. To, kao i zajednički diplomatski pritisak SAD i SSSR, obje je strane prisilio da pristanu na prijedlog o obustavi neprijateljstava, odnosno potpišu Taškentsku deklaraciju kojom su pristali na . Iako su se i Indija i Pakistan proglasili pobjednicima, negativna iskustva su Indiju potakla na intenzivno naoružavanje i vojne reforme koje će šest godina donijeti ploda u pobjedonosnom Trećem Indijsko-pakistanskom ratu.