Spastrimi etnik

Spastrimi etnik është largimi sistematik i detyruar i grupeve etnike, racore dhe fetare nga një zonë e caktuar, me synimin për ta bërë një rajon etnikisht homogjen. Së bashku me largimin e drejtpërdrejtë, si shfarosja, dëbimi ose transferimi i popullsisë, ai përfshin gjithashtu metoda indirekte që synojnë migrimin e detyruar duke detyruar grupin e viktimave të arratiset dhe duke parandaluar kthimin e tij, të tilla si vrasja, përdhunimi dhe shkatërrimi i pronës. Ai përbën një krim kundër njerëzimit dhe gjithashtu mund të përfshihet në Konventën e Gjenocidit, edhe pse spastrimi etnik nuk ka përkufizim ligjor sipas ligjit penal ndërkombëtar.

Shumë raste të spastrimit etnik kanë ndodhur gjatë historisë; termi u përdor për herë të parë nga autorët si eufemizëm gjatë Luftërave Jugosllave në vitet 1990. Që atëherë, ai ka fituar një pranim të gjerë për shkak të gazetarisë dhe përdorimit të shtuar nga media të termit në kuptimin e tij të përgjithshëm.

Gjenocidi

Spastrimi etnik është pjesë e një vazhdimësie dhune, forma më ekstreme e së cilës është gjenocidi, ku qëllimi i autorit është shkatërrimi i grupit të synuar. Spastrimi etnik është i ngjashëm me dëbimin e detyruar ose transferimin e popullsisë ndërsa gjenocidi është përpjekja për të shkatërruar një pjesë ose të gjithë një grup të caktuar etnik, racor, fetar ose kombëtar. Ndërsa spastrimi etnik dhe gjenocidi mund të ndajnë të njëjtin qëllim dhe aktet që përdoren për të kryer të dyja krimet shpesh mund të ngjajnë me njëra-tjetrën, spastrimi etnik synon të zhvendosë një popullsi të persekutuar nga një territor i caktuar, ndërsa gjenocidi synon të shkatërrojë një grup.^[1]

Disa akademikë e konsiderojnë gjenocidin si një nëngrup të "spastrimit etnik vrasës".^[2] Siç shkruan Norman Naimark, këto koncepte janë të ndryshme, por të lidhura, sepse "fjalë për fjalë dhe figurativisht, spastrimi etnik rrjedh gjak në gjenocid, pasi vrasja masive kryhet për të pastruar tokën nga një popull".^[3] William Schabas shton, "Spastrimi etnik është gjithashtu një shenjë paralajmëruese e gjenocidit që do të vijë. Gjenocidi është zgjidhja e fundit e pastruesit etnik të frustruar."^[1] Sociologu Martin Shaw ka kritikuar dallimin midis spastrimit etnik dhe gjenocidit pasi që të dyja përfundimisht rezultojnë në shkatërrimin e një grupi përmes dhunës shtrënguese.^{[4][lower-alpha 1]}

Shembuj

Lista e fushatave të spastrimit etnik përfshin ngjarje që shpesh quhen raste të spastrimeve etnike. Në shumë raste, pala që ka kryer spastrimin e pretenduar etnik dhe aleatët e saj e kanë kundërshtuar ashpër akuzën. Spastrimi etnik zakonisht shoqërohet me përpjekje për të hequr provat fizike dhe kulturore të grupit të synuar në territor përmes shkatërrimit të shtëpive, qendrave sociale, fermave dhe infrastrukturës, si dhe përmes përdhosjes së monumenteve, varrezave dhe vendeve të kultit.

Spastrim reciprok etnik

Pastrimi i ndërsjellë etnik ndodh kur dy grupe konfliktuale kryejnë spastrim etnik ndaj pakicave të grupit tjetër brenda territorit të tyre. Për shembull, në vitet 1920, grekët dëbuan minoritetin turk dhe turqit dëbuan minoritetin grek.^[5] Një shembull tjetër i spastrimeve reciproke etnike janë Konflikti i Karabakut të Sipërm^[6] dhe zhvillimi demografik i polakëve dhe ukrainasve pas Luftës së Dytë Botërore.^[7]

Shënimet

1. "How could ‘forced deportation’ ever be achieved without extreme coercion, indeed violence? How, indeed, could deportation not be forced? How could people not resist? How could it not involve the destruction of a community, of the way of life that a group has enjoyed over a period of time? How could those who deported a group not intend this destruction? In what significant way is the forcible removal of a population from their homeland different from the destruction’ of a group? If the boundary between ‘cleansing’ and genocide is unreal, why police it?"^[4]

Referime

1. Schabas, William (2000). Genocide in International Law (në anglisht). Cambridge: Cambridge University Press. fq. 199–201. ISBN 9780521787901. Arkivuar nga origjinali më 2 janar 2016. Marrë më 29 tetor 2015.
2. Mann, Michael (2005). The Dark Side of Democracy: Explaining Ethnic Cleansing (në anglisht). Cambridge: Cambridge University Press. fq. 17. ISBN 9780521538541. Arkivuar nga origjinali më 2 janar 2016. Marrë më 29 tetor 2015.
3. Naimark, Norman (4 nëntor 2007). "Theoretical Paper: Ethnic Cleansing". Online Encyclopedia of Mass Violence (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 6 mars 2016.
4. Shaw, Martin (2015b), What is Genocide, Polity Press, ISBN 978-0-7456-8706-3 ‘Cleansing’ and genocide.
5. Pinxten, Rik; Dikomitis, Lisa (1 maj 2009). When God Comes to Town: Religious Traditions in Urban Contexts (në anglisht). Berghahn Books. ISBN 978-1-84545-920-8. Marrë më 31 dhjetor 2021.
6. "cfp | call for papers". call-for-papers.sas.upenn.edu (në anglisht). Marrë më 31 dhjetor 2021.
7. Snyder, Timothy (11 korrik 2004). The Reconstruction of Nations: Poland, Ukraine, Lithuania, Belarus, 1569-1999 (në anglisht). Yale University Press. ISBN 978-0-300-10586-5. Marrë më 31 dhjetor 2021.