Kadirije

Kadiritë (arabisht: القادِرية Alkadrie; transliteruar: Qādirīyah, Qadriya, Elkadri, Elkadry, Aladray, Adray, Kadray, Qadiri, Quadri o Qadri) janë anëtarë të tarikatit sunit kadiri. Tarikati mori emrin e tij nga Abdyl Kadir Gejlani (1077–1166, i transliteruar gjithashtu Gilani), i cili ishte një dijetar Hanbeli nga Provinca e Gilanit, Iran. Tarikati mbështetet fuqishëm në respektimin e bazave të Islamit Sunit.

Emblema e tarikatit Sufi Kadiriyya . Mbishkrimi : Ali Wali Ullah (Aliu është Autoriteti i Allahut në Tokë).

Tarikati, me degët e tij të shumta, është i përhapur, veçanërisht në botën jo-arabefolëse, dhe mund të gjendet gjithashtu në Turqi, Ballkan (Maqedoninë e Veriut dhe Kosovë), Indonezi, Afganistan, Indi, Bangladesh, Pakistan, Rusi, Palestinë, Kinë dhe Afrikën Lindore dhe Perëndimore.^[1]

Historia

Themeluesi i Kadirive, Abdyl Kadir Gejlani, ishte një dijetar dhe predikues.^[2] Duke qenë nxënës në medresenë e Ebu Said al-Mubarek, ai u bë udhëheqës i kësaj shkolle pas vdekjes së el-Mubarakut në vitin 1119. Duke qenë sheh i ri, ai dhe familja e tij e madhe jetuan në medrese deri në vdekjen e tij në vitin 1166, kur djali i tij, Abdul Razzaku, pasoi të atin si sheik. Abdul Razzaq botoi një hagjiografi të babait të tij, duke theksuar reputacionin e tij si themelues i një tarikati të veçantë dhe prestigjioz sufi.^[2]

Kadiritë lulëzuan, duke i mbijetuar pushtimit mongol të Bagdadit në vitin 1258 dhe mbeti një institucion sunit me ndikim. Pas rënies së Kalifatit Abasid, legjenda e Gilanit u përhap më tej nga një tekst i titulluar "Gëzimi i të fshehtave në veprat misterioze të Abdul-Kadirit" (Bahjat al-asrar fi ba'd manaqib 'Abd al-Kadir) që i atribuohet Nur al-Din 'Ali al-Shattanufi-it, i cili e përshkroi Gilanin si kanalin përfundimtar të hirit hyjnor^[2] dhe ndihmoi tarikatin Kadiri të përhapet përtej rajonit të Bagdadit.^[2]

Nga fundi i shekullit XV, tarikati Kadiri kishte degë të dallueshme dhe ishte përhapur në Marok, Spanjë, Turqi, Indi, Etiopi, Somali dhe Malin e sotëm. ^[2] Sheikët e themeluar sufi shpesh adoptuan traditën e Kadirive pa braktisur udhëheqjen e komuniteteve të tyre lokale. Gjatë sundimit të dinastisë Safavid të Bagdadit nga viti 1508 deri në vitin 1534, shehu i Kadirive u emërua kryesufi i Bagdadit dhe i tokave përreth. Menjëherë pasi Perandoria Osmane pushtoi Bagdadin në vitin 1534, Sulejmani i Madhërishëm porositi një kupolë për t'u ndërtuar në mauzoleumin e Abdul-Kadir Gilani, duke vendosur Kadiritë si aleatët e tij kryesorë në Irak .

Hawaxha Abdul-Allah, një sheik i Kadirive dhe një pasardhës i profetit islamik Muhamed, raportohet të ketë hyrë në Kinë në vitin 1674 duke udhëtuar dhe predikuar atje deri në vdekjen e tij në vitin 1689.^[2][3] Një nga studentët e Abdul-Allah, Qi Jingyi Hilal al-Din, thuhet se ka rrënjosur përgjithmonë sufizmin kadiri në Kinë. Ai u varros në qytetin Linxia, i cili u bë qendra e Kadirive në Kinë. Deri në shekullin XVII, Kadirijet kishin arritur në zonat e pushtuara nga osmanët të Evropës.

Shejh Sidi Ahmad al-Bakka'i (i familjes Kunta, i lindur në krahinën e lumit Emëror, v. 1504 në Akka) themeloi një Zavije Kadiri (rezidencë sufiste) në Walata. Në shekullin XVI, tarikati u përhap në të gjithë Saharanë në Timbuktu, Agades, Bornu, Hausaland dhe vende të tjera, dhe në shekullin XVIII një numër i madh Kunta u shpërngulën në rajonin e Nigerit të mesëm ku krijuan fshatin Mabruk. Sidi Al-Mukhtar al-Kunti (1728–1811) bashkoi fraksionet Kunta me negociata të suksesshme dhe krijoi një konfederatë të gjerë. Nën ndikimin e tij shkolla e ligjit islamik Maliki u rifuqizua dhe tarikati Kadirie u përhap në të gjithë Mauritaninë, rajonin e mesëm të Nigerit, Guinenë, Bregun e Fildishtë, Futa Toro dhe Futa Jallon. Kolonitë e Kuntas në rajonin e Senegambisë u bënë qendra të mësimdhënies myslimane.^[4]

Shejh Usman dan Fodio (1754-1817) nga Gobiri i popullarizoi mësimet Kadiri në Nigeri. Ai ishte i arsimuar mirë në shkencën klasike islame, filozofinë dhe teologjinë. Ai gjithashtu u bë një mendimtar fetar i nderuar. Në vitin 1789, një vizion e shtyu atë të besonte se kishte fuqinë për të bërë mrekulli dhe për të mësuar lirinë e tij mistike, ose litaninë. Litanitë e tij ende praktikohen dhe shpërndahen gjerësisht në botën islame.^[5] Dan Fodio më vonë kishte vizione të Abdyl Kadir Gejlanit, themeluesit të tarikatit Kadiri, një ngjitje në parajsë, ku ai u inicua në Kadiri dhe linjën shpirtërore të Muhamedit. Shkrimet e tij teologjike trajtonin konceptet e "përtëritësit" muxhadditë dhe rolin e ulemave në mësimin e historisë, dhe vepra të tjera në arabisht dhe në gjuhën Fula.^[6]

Veçoritë

Zavije Kadiri (lozha sufiste) në medinën e kryeqytetit të Libisë, Tripoli

• Udhëheqja e tarikatit Kadiri nuk është e centralizuar. Çdo qendër e mendimit Kadiri është e lirë të përvetësojë interpretimet dhe praktikat e veta.
• Simboli i tarikatit është trëndafili. Një trëndafil prej pëlhure jeshile dhe të bardhë, me një yll me gjashtë cepa në mes, vishet tradicionalisht në kapelën e dervishëve kadiri. Veshjet prej ndjesi të zezë janë gjithashtu zakon. ^[7]
• Emrat e Zotit përshkruhen si këngë për t'u përsëritur nga iniciatorët (dhikr). Më parë, kërkoheshin disa qindra mijëra përsëritje dhe të detyrueshme për ata që mbajnë detyrën e shehut.^[7]
• Çdo burrë mbi moshën 18 vjeç mund të inicohet. Atyre mund t'u kërkohet të jetojnë në komunën e tarikatit (hanikah ose teqe) dhe t'i tregojnë ëndrrat e tyre shehut të tyre. ^{[7] :94}
• Beqaria, varfëria, meditimi dhe misticizmi btarikata një konteksti asketik së bashku me adhurimin e përqendruar në varret e shenjtorëve u promovuan nga Kadiritë midis Huit në Kinë. ^{[8] [9]} Në Kinë, ndryshe nga sektet e tjera myslimane, udhëheqësit (Shejhët) e tarikatit sufi Kadiri janë beqarë.^{[10][11][12] [13][14]} Ndryshe nga tarikatet e tjerë sufi në Kinë, udhëheqja btarikata tarikatit nuk është një pozicion i trashëguar; përkundrazi, një nga dishepujt e Shejhut beqar zgjidhet nga Shejhu për ta pasuar atë. Shejh Yang Shijun, beqar 92-vjeçar, ishte udhëheqësi i tarikatit kadiri në Kinë që nga viti 1998.^[15]

Degëzime

Degëzimet apo nëndegët më të njohura të tarikatit kadiri janë:

Halisa – Halisiyya

Qadri Noshahi

Sarwari Kadiri

Kadiriyya – Mukhtariyya

Kadirija Hararija

Kadrijah Barkaatiyah

Kadriyah Barkaatiyah Razviyah

Qadriyah Barkaatiyah Razviyah Nooriyah

Ansari Qadiri Rifai Tarika

Shih edhe

• Halveti
• Alevinjtë
• Ryfai

Literatura

• Abun-Nasr, Jamil M. "The Special Sufi Paths (Taqiras)", in Muslim Communities of Grace: The Sufi Brotherhoods in Islamic Religious Life. New York: Columbia UP, 2007. 86–96.
• Chopra, R. M., Sufism, 2016, Anuradha Prakashan, Nju-Delhi 
• "Halisa and the Distinguished Ones", Mehmet Albayrak, Ankara, 1993, Turkey
• Omer Tarin, Hazrat Ghaus e Azam Shaykh Abdul Qadir Jilani sahib, RA: Aqeedat o Salam, Urdu monograph, Lahore, 1996

Referime

1. Abun-Nasr, Jamil M. "The Special Sufi Paths (Tariqas)". Muslim Communities of Grace: The Sufi Brotherhoods in Islamic Religious Life. New York: Columbia UP, 2007. 86–96.
2. Tarin, Omer (1996)
3. Jonathan Neaman Lipman (1 korrik 1998). Familiar strangers: a history of Muslims in Northwest China. University of Washington Press. fq. 88–. ISBN 978-0-295-80055-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
4. Ira M. Lapidus, A History of Islamic Societies, Cambridge University Press, p. 409
5. https://archive.org/details/DalailuShehu "Dalailu Shehu Usman Dan Fodio." Internet Archive. Accessed 27 May 2017.
6. Lapidus, Ira M. A History of Islamic Societies. 3rd ed. New York, NY: Cambridge University Press, 2014. pg 469
7. John Porter Brown, The Dervishes, OUP, 1927
8. Westerlund, David; Svanberg, Ingvar, red. (1999). Islam Outside the Arab World. St. Martin's Press. fq. 199. ISBN 978-0312226916. Marrë më 24 prill 2014. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
9. Westerlund, David; Svanberg, Ingvar (2012). Islam Outside the Arab World. Routledge. fq. 199. ISBN 978-1136113307. Marrë më 24 prill 2014. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
10. Manger, Leif O., red. (1999). Muslim Diversity: Local Islam in Global Contexts. NIAS studies in Asian topics: Nordisk Institut for Asienstudier. Vëll. 26 (bot. illustrated). Psychology Press. fq. 118. ISBN 978-0700711048. ISSN 0142-6028. Marrë më 24 prill 2014. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
11. Esposito, John L., red. (1999). The Oxford History of Islam (bot. illustrated). Oxford University Press. fq. 452. ISBN 978-0195107999. Marrë më 24 prill 2014. sufi china celibacy. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
12. Atabaki, Touraj; Mehendale, Sanjyot, red. (2004). Central Asia and the Caucasus: Transnationalism and Diaspora (bot. illustrated). Taylor & Francis. fq. 197. ISBN 978-0203495827. Marrë më 24 prill 2014. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
13. Gladney, Dru C. (2004). Atabaki, Touraj; Mehendale, Sanjyot (red.). Central Asia and the Caucasus: Transnationalism and Diaspora (bot. illustrated). Routledge. fq. 197. ISBN 978-1134319947. Marrë më 24 prill 2014. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
14. Gladney, Dru C. (1996). Muslim Chinese: Ethnic Nationalism in the People's Republic. Harvard East Asian monographs. Vëll. 149 (bot. illustrated). Harvard Univ Asia Center. fq. 44. ISBN 978-0674594975. ISSN 0073-0483. Marrë më 24 prill 2014. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
15. Lipman, Jonathan Neaman (1998). Familiar strangers: a history of Muslims in Northwest China. University of Washington Press. fq. 89. ISBN 978-0295800554. Marrë më 24 prill 2014. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)