organ që gjendet brenda shumicës së kafshëve From Wikipedia, the free encyclopedia
Zemra gjithashtu peshon 300g (tek i rrituri) dhe ka shtuar masën e grushtit të tij.
Zemra ndodhet në pjesën e mesme të zgavrës së kraharorit, në nivelin e vertebrave T5-T8. Pjesa më e madhe e zemrës është zakonisht e zhvendosur paksa në anën e majtë të kraharorit (edhe pse ka raste që mund të jetë e zhvendosur në të djathtë) dhe ndihet të jetë në të majtë sepse gjysma e majtë e zemrës është më e fortë, pasi ajo pompon në të gjitha pjesët e trupit. Meqënëse zemra ndodhet midis mushkërive, mushkëria e majtë është më e vogël se mushkëria e djathtë dhe ka një zgavër kardiake në kufirin e saj me zemrën për të lejuar vendosjen e zemrës.
Zemra është furnizuar nga qarkullimi koronar dhe është e mbyllur në një qeskë membrane të dyfishtë, perikardi. Ky i fundit i bashkangjitet zgavrës së kraharorit duke i siguruar zemrës një vend ku të mbahet.[1] Sipërfaqja e prapme e zemrës ndodhet në afërsi të kolonës vertebrale, dhe sipërfaqja e përparme ndodhet thellë pas derrasës së kraharorit dhe kërceve të kafazit të kraharorit.[2] Dy nga venat e mëdha, venat tubolare, dhe arteriet e mëdha, aorta dhe arteria pulmonare, janë të bashkangjitura në pjesën e sipërme të zemrës, të quajtur bazë, e cila ndodhet në nivelin e kërcit të tretë të kafazit të kraharorit.[2] Maja e poshtme e zemrës , apeksi, ndodhet në të majtë të dërrasës së kraharorit (8 deri 9 cm nga vija qendrore e dërrasës së kraharorit) midis vendit ku brinja katërt dhe e pestë bashkohen me dërrasën e kraharorit, pranë artikulimit të tyre me kërcet e kafazit.[2] Ana e djathtë e zemrës është deformuar përpara, dhe e majta e deformuar prapa.[2]
Zemra ka formën e një koni, me bazën e tij të pozicionuar lart dhe kulmin poshtë.[2] Një stetoskop duhet të vendoset direkt mbi kulm (apeks) në mënyrë që mund të numërohen të rrahurat e zemrës. Zemra e një të rrituri peshon 250-350 gram.[3] Zemra ka zakonisht madhësinë e grushtit: 12 cm e gjatë, 8 cm e gjerë, dhe 6 cm e trashë.[2] Atletët e trajnuar mirë mund të kenë zemër shumë më të madhe për shkak të efekteve të ushtrimit të muskujve të zemrës, të ngjashme me reagimin e muskujve skeletik.[2]
Muri i zemrës përbëhet nga tri shtresa: e brendshme (endokardi), e mesme (miokardi) dhe e jashtme (epikardi). Këto janë të rrethuar nga një qeskë me membranë të dyfishtë të quajtur perikardi.
Shtresa e brendshme e zemrës quhet endokardi. Ajo është e përbërë nga një shtresë e epitelit të thjeshtë njështresësh, dhe mbulon dhomat e zemrës dhe valvulat. Ajo vazhdon me shtresën e brendshme (endoteli) të venave dhe arterieve të zemrës, dhe bashkohet me miokardin me një shtresë e hollë të indit lidhor.[2] Endokardi, duke sekretuar endothelinë, gjithashtu mund të luajë një rol në rregullimin e tkurrjes së miokardit.[2]
Shtresa e mesme e murit të zemrës është miokardi, që është muskul kardiak. Miokardi ka edhe enë gjaku dhe fibrave nervore drejt epikardit që ndihmojnë për të rregulluar rrahjet e zemrës.[2] Indi i muskujve të zemrës ka autoritmiciti, aftësi unike për të nisur një potencial kardiak veprimi në një ritëm të pandryshueshëm, duke përhapur impuls të shpejtë nga qeliza në qelizë për të shkaktuar tkurrjen e tërë zemrës. Kjo (autoritmiciti) modulohet nga sistemet endokrine dhe nervor.[2]
Ka dy lloje të qelizave të muskujve kardiakë: kardiomiocitet të cilat kanë aftësinë për të kontraktuar me lehtësi, dhe kardiomiocitet e modifikuara, qeliza kontraktuese të sistemit të përçueshmërisë. Kardiomiocitet përbëjnë pjesën më të madhe (99%) të qelizave në barkushe dhe veshëza. Këto qeliza të kontraktueshme janë të lidhura me disqe ndërmjetës që lejojnë një përgjigje të shpejtë ndaj impulseve të potencialit të veprimit nga qelizat stimuluese kardiake. Disqet ndërmjetës lejojnë qelizat për të vepruar si një sincit dhe për të mundësuar kontraktimet që të pompojnë gjak nga zemra në arteriet kryesore.[2]
Qelizat stimuluese përbëjnë vetëm 1% të qelizave dhe formojnë sistemin e stimulimit të zemrës. Ato janë përgjithësisht shumë më të vogla sesa qelizat kontraktuese dhe kanë pak miofibril që u jep atyre kontraktueshmëri të kufizuar. Funksioni i tyre është i ngjashëm në shumë aspekte me neuronet.[2]
Vendosja e muskujve kardiakë është elegante dhe komplekse, sepse qelizat e muskujve vendosen në mënyrë spirale rreth dhomave të zemrës.[2] Ato vendosen në formën e numrit 8 rreth barkushes dhe rreth bazave të enëve të mëdha.[2] Muskujt më të brendshëm ventrikularë gjithashtu formojnë shifrën 8 rreth dy veshëzave dhe vazhdojnë drejt kulmit. Shtresat më sipërfaqësore e muskujve ventrikularë mbështillen rreth dy veshëzave.[2] Ky model kompleks i përdredhjes së muskujve lejon zemrën të pompojë gjakun në mënyrë më efikase se sa do ta bënte një model i thjeshtë i drejtë.[2]
Ashtu si me muskujt skeletor zemra mund të rritet në madhësi dhe efikasitet me ushtrime.[2] Kështu vrapuesit e maratonës mund të kenë një zemër të rritur në madhësi deri në 40%.[4]
Cipa e zemrës-perikardi rrethon zemrën. Ai përbëhet nga dy membrana: Një membranë e brendshme seroze e quajtur epikardi, dhe një membranë e jashtme fibroze.[5] Këto mbyllin zgavrën perikardiake, e cila përmban lëngun perikardiak, që lubrikon sipërfaqen e zemrës.
Zemra ka katër dhoma, dy të sipërme, barkushet, që janë dhomat e marrjes, dhe dy të poshtme, veshëzat, që janë dhomat e dërgimit. Barkushet janë të lidhura me veshëzat nëpërmjet valvulave atrioventrikulare.
Të katër valvulat e zemrës shtrihen përgjatë të njëjtit plan. Valvulat u sigurojnë rrjedhjen në një drejtim të gjakut në zemër dhe parandalojnë rrjedhjen në drejtim të kundërt. Midis barkushes së djathtë dhe veshëzës së djathtë është valvula trefletëshe. Ajo përbëhet nga tre fletë, të përbëra nga endokardi përforcuar me inde lidhëse shtesë. Secila prej tre fletëve të valvulës është e bashkangjitur në disa fillesa me inde lidhëse, korda tendine, nganjëherë referuar si fijet e zemrës. Ato përbëhen nga rreth 80% fibra kolagjene me pjesën e mbetur të përbërë nga fibra elastike dhe endotel. Kordat tendine lidhin secilën prej fletëve me muskujt papilarë që dalin nga sipërfaqja e poshtme e veshëzës. Këto muskuj kontrollojnë hapjen dhe mbylljen e valvulave. Tre muskujt papilarë në veshëzën e djathtë quhen muskujt e pëparmë, të pasmë, dhe septal, të cilat korrespondojnë me tre pozicionet e fletëve të valvulës.
Midis barkushes së majtë dhe veshëzës të majtë është valvula mitrale, e njohur gjithashtu si valvula dyfletëshe sepse ka dy fletë, një të përparme dhe një të pasme. Këto fletë i janë bashkangjitur nëpërmjet kordave tendine me dy muskujt papilare që dalin nga muri i veshit të majtë.
Valvulat trifletëshe dhe mitrale janë valvulat atrioventrikulare (midis barkushes dhe veshit). Gjatë fazës së relaksimit të ciklit kardiak, muskujt papilarë janë gjithashtu të relaksuar dhe tensioni në kordat tendine është e lehtë. Megjithatë, kur veshëza kontraktohet, kontraktohen edhe muskujt papilarë. Kjo krijon tension në kordën tendine, duke ndihmuar për të mbajtur fletët e valvulave atrioventrikulare në vend dhe parandalimin e tyre për të shkuar përsëri drejt barkushes.
Zemra përbëhet prej dy pjesëve:
Meqë rezistenca në enët e gjakut në trup është pesë herë më e madhe se rezistenca në mushkëri, pjesa e majtë e zemrës duhet të jetë më e fuqishme se pjesa e djathtë. Për këtë arsye pjesa e majtë e ka murin më të trashë se pjesa e djathtë, por volumi është i njëjtë në të dyja pjesët e zemrës.
Barkushet janë pompa të fuqishme me mure të trasha muskulore, dhe prandaj presioni i gjakut venoz (0–2 mm Hg) nuk arrin t'i tendosë. Veshëzat janë dhoma të zemrës, me mure të holla e të tendosshme, që shërbejnë si rezervuarë për gjakun venoz, por që njëkohësisht mund të tkurren e ta pompojnë gjakun me njëfarë presioni për në drejtim të barkusheve.
Forma e zemrës është e ngjajshme me formen një koni, maja e të cilit tregon nga ana e majtë poshtë. Zemra tek njerëzit ndodhet në anën e majtë të kraharorit, në raste të ralla nga ana djathtë (Situs inversus).
Tek të posalindurit pesha e zemrës është rreth 20g, tek të rriturit 250-350g. Në moshën e pleqërisë pesha e zemres bie. Në trupin e njeriut, zemra ndodhet në mediastinum, 2/3 majtas dhe 1/3 djathtas nga qendra. Mediastinum është pjesa qendrore e zgavrës së kraharorit që kufizohet nga dy mushkëritë, kafazi i kraharorit dhe shpina. Zemra është e mbështjellë nga një qeskë me mur të dyfishtë të quajtur cipë e zemrës-Perikardi. Pjesa sipërfaqësore e kësaj qeske quhet perikard fibroz. Kjo qeskë e mbron zemrën, mban strukturat përreth saj, dhe parandalon tejmbushjen e zemrës me gjak. Madhësia e zemrës është afërsisht sa madhësia grushtit dhe ka një masë midis 250 dhe 350 gr. Zemra është e përbërë nga tri shtresa, të cilat janë të pasura me enë gjaku. Shtresa sipërfaqësore, e quajtur shtresa e organeve të brendshme, shtresa e mesme, e quajtur myocardium, dhe shtresa e tretë që quhet endocardium. Zemra ka katër dhoma, dy të sipërme që quhen veshëza dhe dy të poshtme që quhen barkushe. Veshëzat janë dhomat hyrëse dhe barkushet janë dhomat e shkarkimit. Rrugët e gjakut nëpër zemër përbëhen nga një qark pulmonar dhe një qark sistemik. Gjaku rrjedh nëpër zemër në një drejtim, nga veshët në barkushe, dhe jashtë në arteriet e mëdha, ose Aorta për shembull. Kjo realizohet nëpërmjet katër valvulave.
Një mur i trashë muskujsh, atrio-ventricular septum, ndan veshëzën dhe barkushen e majtë nga veshëza dhe barkushja e djathtë, duke shmangur kalimin e gjakut mes dy gjysmave të zemrës. Valvulat midis veshëzave dhe barkusheve lejojnë kalimin e koordinuar në një drejtim të gjakut nga veshëzat në barkushe. Organi qendror i qarkullimit të gjakut është i përbërë aktualisht nga dy zemra të bashkuara me njëra tjetrën, por plotësisht të dallueshme nga njëra-tjetra.
Gjaku me oksigjen të varfëruar nga trupi hyn në veshëzën e djathtë nëpërmjet tre venave. Prej këtej gjaku kalon në barkushen e djathtë. Kjo e fundit pompon gjakun në mushkëri nëpërmjet arteries pulmonare.
Pas humbjes së dioksidit të karbonit në mushkëri dhe pajisjes me oksigjen, gjaku përmes venave pulmonare hyn në veshëzën e majtë. Nga atje gjakut i pasur me oxygen hyn në barkushen e majtë. Kjo është dhoma kryesore e pompimit, që dërgon gjakun përmes aortës në të gjitha pjesët e trupit përveç mushkërive.
Barkushja e majtë është më e madhe se sa e djathta, sepse ajo duhet të dërgojë gjakun në gjithë pjesët e trupit përveç mushkrisë, ndërsa barkushja e djathtë dërgon gjak vetëm në mushkëri.
Edhe pse ventricles janë në fund të atria, dy anije të gjakut përmes të cilave lë zemrën (arterien pulmonare dhe Aorta) në krye të zemrës.
Shkalla-pushimi i zemrës është 60-80 rreh për minutë, për një xhiro 4,5-5 litra gjak në minutë. Në total, zemra mund të rrah më shumë se 2 miliardë herë në jetë. Rrahje Gjithkush e drejton një sekuencë të ngjarjeve kolektivisht quhet revolucion i zemërs . Ai përbëhet nga tre faza kryesore: sistollë atrial, sistollë ventricular dhe diastole: 1. Gjatë sistollë atrial, kontrata atria dhe gjaku gufon në ventricles (plotësoni aktiv). Pasi gjakut përjashtuar nga atria, atrio-valvolat ventricular mes atria dhe ventricles ngushtë. Kjo parandalon zbaticë e gjakut në atria. Mbyllja e këtyre valvulave prodhon zë të njohur e zemrës rrahje. 2-Ventricular sistollë përfshin tkurrje të ventricles, dëbuar të gjakut në sistemin e qarkullimit të gjakut. Pasi gjaku i dëbuar dy valvula sigmoid - valvulave pulmonar të djathtë dhe të majtë aortic valve - afërt. Kështu gjaku nuk rrjedh përsëri në ventricles. Mbyllja e valvulave semilunar prodhuar një zemër të shëndoshë e dytë më e mprehtë se parë. Gjatë sistollë atria lëshuar tani, mbushur me gjak. 3-Së fundi, diastole është relaksim të gjitha pjesët e zemrës, duke mbushur (detyrimet) e ventricles nga atria dhe të drejtën dhe u largua nga Cava vena dhe mushkërive. Zemra shkon 1 / 3 e kohës në sistollë dhe 2 / 3 në diastole.
Dëbimi ritmike e gjakut dhe shkakton dridhmë që mund të ndjehen.
Muskujve të zemrës është 'myogenic'. Kjo do të thotë se, ndryshe nga muskujve skeletik, e cila kërkon një stimul i vetëdijshëm apo refleks, excites muskujve të zemrës vetë. Kontraktimet ritmike të ndodhë spontanisht, megjithëse frekuenca e tyre mund të jenë prekur nga ndikimet nervor ose hormonal si ushtrim apo perceptimin e rrezikut. Depolarization e qelizave të zemrës gjatë një cikël
Rend kontraktimet ritmike të koordinohet nga një depolarization (kthimin e polarizimit elektrike membrana me kalimin aktiv i joneve nëpërmjet saj) nyjeve ose kanal shkarkimi qelbi nyjeve nga Keith dhe reklama (nyjet sinuatrialis) të vendosura në murin e sipërm të atrium e drejtë. Aktuale elektrike detyruar në mënyrë të millivolts, është transmetuar në të gjithë atria dhe kalon në ventricles përmes atrio-nyjë ventricular. Ajo përhapet nëpër mur ndarës nga pako e tij, të përbërë prej fibrave të specializuar të quajtur fibrave Purkinje dhe shërbejnë si filtra në rastin e aktivitetit tepër të shpejtë të atria. Fibrave Purkinje janë të specializuar fibrave muskulore të mirë duke i lejuar përçueshmëri elektrike, e cila siguron tkurrje të njëkohëshme e mureve ventricular. Sistemin elektrik shpjegon rregullsinë e rrahje zemre dhe koordinon atrio-kontraktimet ventricular. Është ky aktivitet elektrik është analizuar nga elektroda të vendosura në sipërfaqe të lëkurës dhe është elektrokardiogramë ose EKG.
Zemra është pompa.Në mënyrë që pompa (zemra) të kryejë funksionin e saj duhet që muskuli i zemrës të jetë shëndoshë e mirë. Duhet që sistemi elektrik i zemrës të koordinojë tkurrjen e valvulave dhe të barkusheve si dhe duhet që muskuli të furnizohet rregullisht me gjak. Gjatë tkurrjes (sistolës) të barkushes së majtë, presioni brenda barkushes natyrisht është më i lartë sesa presioni në aortë. Kjo e pengon qarkullimin e gjakut në shtratin koronar. Gjithashtu, fillesa e arterieve koronare gjatë sistolës mbyllet nga kuspet e valvulës të hapur të aortës. Si rrjedhojë, enët koronare nuk mund ta furnizojnë me gjak barkushen e majtë gjatë sistolës. Barkushja e majtë furnizohet me gjak vetëm gjatë diastolës . Nëse diastola shkurtohet, barkushja e majtë ka më pak kohë për t'u furnizuar me gjak. Valvulat e zemrës duhet të jenë të afta të hapen plotësisht dhe të mbyllen plotësisht. Stenoza është ngushtim i vrimës të valvulës. Mbyllja jo e plotë përbën pamjaftueshmëri të valvulës. Pasojë e pamjaftueshmërisë është regurgitimi (rikthimi i gjakut).Venat rikthejnë gjakun në zemër. Që të kryejnë këtë funksion, venat janë të pajisura me valvula që nuk lejojnë kthimin e gjakut mbrapsht. Tkurrja e muskujve të gjymtyrëve i shtrydh venat dhe e shtyn gjakun drejt qendrës ('pompa muskulore'). Po ashtu, presioni negativ gjatë frymëmarrjes ndihmon kthimin e gjakut për në zemër.
Ky seksion është i zbrazët, jo mjaft të hollësishme ose të paplota. Ndihma juaj është e mirëseardhur!
Hormone si adrenalina dhe noradrenaline (hormonet dhe sistemi adrenergic [orto] simpatik) ose hormon i tiroides (T3) promovon contractility. Në kontrast, hormonet si acetilkolinės (hormon parasympathetic ose cholinergic sistemit) ngadalëson rrahje zemre.
Sistemit nervor simpatik, përveç veprimit të saj të drejtpërdrejtë në zemër në mënyrë të veçantë do të shkaktojë zgjerim të arterieve koronare bronchioles (dhe) se furnizimit me zemër duke lejuar rritjen e fluksit të gjakut dhe në këtë mënyrë një rritje në përpjekjet e muskujve mund prandaj frekuenca nëin zh as ka rritje e kontraktimet. Sistemi parasympathetic në vend të kësaj do të prodhojë një ngushtim të arterieve koronare (dhe bronchioles) pastaj shkakton një rënie në rrjedhjen e gjakut rënë fuqia potenciale e muskujve, duke vepruar si një frena "motor".
Studimi i sëmundjeve të zemrës është quajtur kardiologji. Sëmundje primare kardiake përfshijnë:
Nëse arterie koronare është ngushtuar ose i bllokuar, ju mund të punojë rreth vendin e prekur me operacion bajpas koronare, ose zgjeroni me angioplasty.
Beta-blockers barnave që janë të ngadalshëm rrahjen e zemrës dhe për të reduktuar nevojat oksigjen zemrës. Nitroglycerin dhe komponimet e tjera që nxjerr oksidit nitrik janë përdorur në trajtimin e sëmundjeve të zemrës, sepse ato shkaktojnë përhapje e enët koronare.
Zemra është organi paresor ne trupin e njeriut
| Gjatësia e zemrës | 12 cm |
| Gjeresia e zemres | 8 cm |
| Pesha e zemrës | 300 g |
| Volumi (i gjakut) | 70 cm3 |
| Volumi / min në qetësi | 4900 cm3 |
| Volumi / min gjatë punës maksimale | bis 20-30 Litër |
| Volumi i gjakut gjatë 70 vjetëve | ~180.000.000 Litër |
| Puna për rrahje, ana e majtë | ~ 0,8 J |
| Puna për rrahje, ana e djathtë | ~ 0,16 J |
| Puna gjatë ditës | ~ 100.000 J |
| Numri i rrahjeve për një vit (mesatare) | 36.000.000 |
| Numri i rrahjeve për 70 vjet | 3.000.000.000 |
Numri i rrahjeve te zemres gjatë gjithë jetës te gjitarët është maksimumi 1 miliardë, kurse njerzit arrijnë deri reth 4 miliardë rrahje gjatë jetës së tyre.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
