Sinekdoka

Sinekdoka (nga greq. συνεκδοχή, synekdoké "të kuptuarit së bashku") është një figurë stilistike në të cilën një fjalë merr kuptim më të gjerë ose më të ngushtë nga ai që realisht ka në të vërtetë.^[1]

Kështu përdoret e tëra për pjesën «dhe fshati qeshet (fshatarët) / dhe bota tallet (njerëzit)» (Musaraj, Epopeja e Ballit Kombëtar) ose pjesa për të tërën «E ruaj si dritën e syrit» (syrin). Përdoret ndryshe edhe njëjësi për shumësin «U tëhuej Inglizi: s'ka me dalë ushtari / me i grahë bulkut si kaut me sjeçe t'begut» (Mjeda, Liria II) ose shumësi për njëjësin «N'ato male ku sundonin Markagjona (Markagjoni, të fisit Markagjoni) / shkrep më shkrep gjëmon jehona» (Nonda Bulka, Soditje).

Lëndën nga e cila është bërë sendi në vend të sendit vetë «Hekurat në dorë t'i mbani, (armët) / erdhi koha për me vdekë» (Siliqi, Kanga e Çetës).

Vendi për banorët e tij «Me Shqipëri të lëftonem (shqiptarët) / kam frikës mos turpëronem.» (Çajupi, Sulltani).^[1]

Shih edhe

• Accumulatio.

Weblinks

 WikiFjalori: Sinekdoka – shfletoni më shumë në fjalorin e lirë

Referime

1. F. Leka, F. Podgorica, S. Hoxha (1972). Fjalor shpjegues i termave të letërsisë. Tiranë: Universiteti Shtetëror i Tiranës, Instituti i Historisë dhe i Gjuhësisë. fq. 211–212. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)