Këllëç
From Wikipedia, the free encyclopedia
Këllëç ose këlliç është një shpatë e lakuar me origjinë në Lindjen e Mesme. Shpata e lakuar ose "këllëçi" ishte e përhapur në të gjithë Lindjen e Mesme nga të paktën periudha osmane, me shembuj të hershëm që datojnë në epokën Abasid (shekulli 9).[1] Shpata persiane e quajtur tani "shamshir" shfaqet në shekullin e 12 dhe u popullarizua në Persi në fillim të shekullit të 16-të. Në vijim janë variacionet rajonale të këllëçit: