poet italian From Wikipedia, the free encyclopedia
Dante Aligeri (italisht: Dante Alighieri), ose Aligiero (italisht: Alighiero), i pagëzuar Durante di Alighiero degli Alighieri dhe i njohur thjesht si Dante, nga familja Aligieri (Firence, 1 qershor 1265 – Ravenna, 14 shtator[1] 1321), ka qenë një poet, shkrimtar dhe politikan italian.
Dante Aligeri | |
|---|---|
 Portreti pas lindjes në tempera nga Sandro Botticelli, 1495 | |
| U lind më | 1 qershor 1265 Firencia,Republika e Firences |
| Vdiq më | 14 shtator 1321 (Mosha 56 vjeç) Ravenna, Shtetet Papale |
| Punët e shquara | Komedia Hyjnore |
Emri "Dante", sipas dëshmisë së Jacopo Aligieri-t, është shkurtimi i emrit Durante[2]; në dokumente emri shoqërohet nga patronimi Alagherii ose nga emri i fisit de Alagheriis, ndërsa varianti Alighieri u krijua vetëm me ardhjen e Bokaços.
Ai shquhet si babai i gjuhës italiane; fama e tij është kryesisht për shkak të krijimit të veprës "Komedia" (italisht: Comedìa), dhe më pas e quajtur Divina nga Bokaço duke u bërë e famshme si Komedia Hyjnore (italisht: Divina Commedia), dhe në përgjithësi konsiderohet si vepra më e madhe e shkruar në italisht dhe një nga kryeveprat më të mëdha të letërsisë botërore.[3] Një shprehje e kulturës mesjetare, e filtruar përmes lirisë së Dolçe stil novo, është gjithashtu një mjet alegorik i shpëtimit njerëzor, i cili arrihet duke prekur tragjeditë e dënimeve, ndëshkimet purgatore dhe lavdat qiellore, duke i lejuar Dantes t'i ofrojë lexuesit një pasqyrë të moralit dhe etikës.
Një gjuhëtar i rëndësishëm, filozof dhe teoricist politik, Dante filloi të lëvizte brenda diturisë njerëzore, duke shënuar thellësisht letërsinë italiane të shekujve të ardhshëm dhe të njëjtën kulturë perëndimore, që të quhej "Poeti i Madh" ose, "Poeti".[4] Dante, eshtrat e të cilit ndodhen pranë varrit në Ravenë të ndërtuar në vitin 1780 nga Kamillo Morixha, u bë një nga simbolet e Italisë në botë, falë emrit të trupit kryesor të përhapjes së gjuhës italiane, "Shoqata Dante Aligieri",[5] ndërsa studimet kritike dhe filologjike mbahen gjallë nga "Shoqata Dante".
Nga shekulli XX dhe në vitet e hershme të shekullit XXI, Dante u bë pjesë e kulturës masive, ndërsa puna e tij dhe figura e tij frymëzuan botën e vizatimeve komike, mangave, videolojërave dhe letërsisë. Dante (shkurtimi emrit Duranie) Aligieri lindi në Firence, në maj të vitit 125 në me familje pronarësh modeste guelfe. Dihet shume pak rreth fëmijërisë e adoleshencës, s dhe studimeve që kreu Dantja. Ai ka studiuar gramatikën, retorikën, filozofinë teologjinë e interpretimin e teksteve të shenjta. Dantja studioi me zell e dashuri dhe poetët antikë, veçanerisht Vingilin. Biografët e tij dëshmojnë se Dante Aligeiri ishte një poetët më të kulturuar në Europë dhe një rol të rëndësishëm në formimin intelektual e moral të Dantes luajti mësuesi i tij, Bruneto Latini, një burrë me horizont të gjerë, poet dhe financier i Komunës së Firencës. Por, krahas shkencës e artit, Dantja nuk la mënjanë as gjimnastikën, kalërimin ose qitjet me hark.
Në vitin 1274, në moshën 9-vjeçare, Dantja takoi për herë të parë Beatriçen, e cila i mbeti në zemër si një kujtim i ëmbël fëmijërie. Ai do ta ndeshe atë sërish në mugë në moshën 18-vjeçare. Dashuria i mbushi shpirtin, i ngrohu zemrën, ndaj vendosi t'i këndojë dashurisë së tij për Beatriçen, e cila paraqitej me tërë bukurinë e saj shpirtërore. Por, më 9 qershor 1290, në moshën 24-vjeçare, Beatriçja vdiq dhe Dantja pëson një tronditje të thellë në jetën e tij.
Dantja u lind dhe u rrit në Firencen e ndarë në dy grupime, që kërkonin bashkimine Italisë nën pushtetin e Perandorit.
Këto rrethana të jetës politike dhe shoqërore të vendit janë të lidhura ngushtë me jetën dhe veprimtarinë e Dante Aligierit, i cili nuk ka qenë vetëm poet i madh, por edhe personalitet i shquar politik. Në vitin 1289, ai lufton denjësisht në Kompaladino, ku u ndeshën guelfët e Firences me gibelinët e Arccos, Dantja bënte pjesë te kalorësit dhe fiorentinët e fituan këtë betejë.
Data e lindjes së Dante-s nuk dihet me saktësi, megjithëse i referohet rreth vitit 1265. Ky datim bazohet në disa aluzione autobiografike të raportuara në Vita Nova dhe në këngën e Ferrit, e cila fillon me vargun e famshëm "Në mes të ecjes së jetës sonë". Meqenëse gjysma e jetës së njeriut është për Danten, viti i tridhjetë e pestë i jetës[6][7] dhe që nga udhëtimi imagjinar ndodh në 1300, ajo si rrjedhje daton 1265. Përveç thënieve të kritikëve, kjo hipotezë është mbështetur nga një bashkëkohës i Dantes, historiani fiorentin Xhovani Vilani, i cili në Nova Kronika raporton se "ky Dante vdiq në mërgim larg qytetit të Firences në moshën 56-vjeçare".[8] Disa vargje të Parajsës na tregojnë se ai ka lindur nën shenjën e Binjakëve, pra në një periudhë ndërmjet 21 majit dhe 21 qershorit.[9]
Megjithatë, nëse është e panjohur dita e lindjes së tij, ajo e pagëzimit njihet me siguri: 27 mars 1266, i së shtunës së shenjtë.[10] Atë ditë të gjithë të lindurit e vitit u sollën në burimin e shenjtë për një ceremoni solemne kolektive. Dante u pagëzua me emrin Durante, pastaj u shkurtua në Dante, në kujtim të një të afërmi Gibelin.[11] Plotë me referenca klasike është legjenda e rrëfyer nga Xhovani Bokaço në Il Trattatello in laude di Dante rreth lindjes së poetit: sipas Bokaços, nëna e Dantes, pak para se të lindte, pati një vizion duke ëndërruar që ishte nën një dafine shumë të lartë, në mes të një livadhi të gjerë me një burim i papërmbajtur së bashku me Danten porsa i lindur; atje ajo po shikonte fëmijën që shtrinte dorën e vogël drejt degëve, për të ngrënë manaferrat duke u shndërruar në një pallua madhështore.[12][13]
Dantja i përkiste Aligierit, një familje me rëndësi dytësore brenda elitës shoqërore fiorentine që, në dy shekujt e fundit, kishte arritur një farë bujarie ekonomike. Edhe pse Dantja pohon se familja e tij zbriti nga romakët e lashtë,[14] paraardhësi i tij më i largët të cilin ai kujton, është stëtgjyshi Kaçaguida delji Elisei,[15] fiorentin jetuar në 1100 dhe kalorës fisnik në kryqëzatë e dytë nën perandorin Korrado III.[16]
Siç është theksuar nga Arnaldo D'Addario tek Enciclopedia dantesca, familja e Aligierit (që e mori emrin nga familja e gruas së Kaçaguidas)[16] ka kaluar nga një gjendje fisnike meritokratike[17][18] tek një borgjezi të pasur, por më pak prestigjioze nga ana shoqërore.[19] Gjyshi i babait të Dantes, Belinçione, ishte në fakt njëri i thjeshtë, gjithashtu motra e Dantes u martua me një njëri të thjeshtë.[13] I biri i Belinçiones (i ati i Dantes), Aligiero ose Alegiero i Belinçiones, mbajti zanatin "compsor" (këmbimi i monedhës), me të cilin ai arriti të sigurojë një gjendje të mirë për familjen e madhe.[20][21] Megjithatë, zbulimi i dy dorëshkrimeve të ruajtura në Arkivin Dioçeskan të Lukës, tregon se i ati i Dantes ishte gjithashtu një fajdexhi (duke i dhënë fillim duelit mes Dantes dhe shokut të tij Forese Donati) [22] duke përfituar nga pasurimi nëpërmjet pozitës së tij si prokuror gjyqësor në gjykatën e Firences.[23] Ai ishte gjithashtu një Guelf, por pa ambicie politike: prandaj Gibelinët nuk e dëbuan pas betejës së Montapertit, siç bënë me Guelfët të tjerë, duke gjykuar atë si një kundërshtar jo të rrezikshëm.[13]
Nëna e Dantes quhej Bela delji Abati, e bija e Durante Skolaros[24] dhe i përkiste një familjeje të rëndësishme Gibeline të vendit.[13] Djali i saj, Dante, nuk do ta citojë kurrë atë midis shkrimeve të tij, me rezultatin që ne kemi shumë pak informacione biografike për të. Bela vdiq kur Dante ishte pesë apo gjashtë vjeç dhe Aligiero u martua përsëri, ndoshta midis 1275 dhe 1278,[25] me Lapa Kiarisimo Çialufi. Nga kjo martesë lindi Françesko dhe Tana (Gaetana) Aligieri, edhe ndoshta, por ajo gjithashtu mund të ketë qenë e bija e Bela delji Abati – një tjetër vajzë e cila kujtohet nga Bokaçio si gruaja e lajmëtarit fiorentin Leone Poxhi dhe nëna e mikut të tij Andrea Poxhi.[25] Besohet se Dantja e përshkruan atë në Vita nova-n (XXIII, 11-12), duke e quajtur atë «grua e re dhe e dhembshur [...] e afërm me një gjak të përbashkët».[25].
Ne nuk dimë shumë për formimin e Dantes. Sipas gjasave, ndoqi procesin e arsimit të kohës, e cila ishte bazuar në stërvitjen me një gramatikan (ndoshta i njohur edhe si doctor puerorum) me të cilin mësoheshin fillimisht elementet e para gjuhësore, dhe më pas artet liberale, shtyllë e arsimit mesjetar:[26][27] teologjia, filozofia, fizika, astronomia nga njëra anë (quadrivium); dialektika, gramatika dhe retorika nga ana tjetër (trivium). Siç mund të nxirret në përfundim nga Convivio II, 12, 2-4,[28] rëndësia e latinishtes si mjet i dijes ishte thelbësor për formimin e nxënësit, pasi ratio studiorum bazohej kryesisht në leximin e Ciceronit dhe Virgjilit nga njëra anë dhe e latinishtes mesjetare nga ana tjetër (në veçanti Arrigo da Settimello).[29]
Edukimi zyrtar shoqërohet më pas nga kontaktet "joformale" me stimuj kulturorë që vinin nga mjedise urbane të rangut të lartë ose nga kontakti i drejtpërdrejtë me udhëtarët e huaj dhe tregtarët që importoshin në Toskanë inovacionet filozofike dhe letrare të vendeve të tyre të origjinës.[29] Dante pati fat të mirë për t'u takuar, në vitet tetëdhjetë, me politikanin dhe dijetarin fiorentin Ser Bruneto Latini-n, i cili kishte qëndruar me një kohë të gjatë në Francë, si ambasador i Republikës dhe si i dëbuar politikisht.[30] Ndikimi faktik i Ser Brunetto tek Dante i ri ka qenë objekt studimi më parë nga Francesco Mazzoni,[31] dhe më vonë nga Giorgio Inglese.[32] Të dy filologët, në studimet e tyre, u përpoqën të përshkrueshin ndikimin e trashëgimnisë së Latinit në formimin intelektual të bashkëqytetarit e tij të ri. Dante, nga ana e tij, kujtoi me ndjeshmëri figurën e Latinit në Komedin, duke vërejtur njerëzimin dhe përzemërsinë e tij:
[...] e or m'accora,
la cara e buona imagine paterna
di voi quando nel mondo ad ora ad ora
m'insegnavate come l'uom s'etterna [...]— Dante, Ferri, kënga XV, vv. 82-85
Nga këto vargje, Dantja shprehu qartë vlerësimin e një literature të përshkruar në kuptimin e "qytetrimit", domethënë në kuptim të bashkimit shoqëror.[26] Komuniteti në të cilin jeton poeti, në fakt, do të ruajë kujtesën edhe pas vdekjes së tij. Umberto Bosko dhe Xhovanni Rexho, për më tepër, tregojnë analogjinë midis mesazhit të Dantes dhe atij të shprehur nga Bruneto në Tresor, siç mund të shihet nga vulgarizimi toskan i punës së Bono Giamboni-t.[33].
E da questo imaginare cominciai ad andare là dov’ella [la Donna Gentile] si dimostrava veracemente, cioè ne le scuole de li religiosi e a le disputazioni de li filosofanti. Sì che in picciol tempo, forse di trenta mesi, cominciai tanto a sentire de la sua dolcezza, che lo suo amore cacciava e distruggeva ogni altro pensiero.
— Dante, Convivio, II, 12 7
Dantja vdiq në qytetin e Firences rreth viteve 1321
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
