Ebu Bekri
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ebu Bekri ose Ebu Beqiri (arabisht: ابو بكر الصديق, shqip: 'Abdullah ibn Ebi Kuhafe el-Kureshi et-Tejmi') ishte sahabi më i dashur i Muhamedit dhe ndër burrat e parë që e pranoi Islamin si dhe udhëheqësi (kalifi) i parë pas vdekjes së Muhamedit. Lindi më 23 gusht të vitit 573 në Mekke. Ai ishte dy vjet më i ri se Profeti Muhamedi, i përkiste një familje të respektuar, Beni Tamim me rrënjë tek fisi Kurejsh. Prejardhja familjare e tij lidhet me atë të Profetit gjashtë gjenerata më parë. Emri i tij ishte Abdullah. Ebu Bekri ishte kunija e tij me të cilin ai u bë shumë i famshëm kështu shumë njerëz nuk e dinin emrin e tij të vërtetë. Posa pranoi Islamin ai mori titullin es-Sidik ("i sinqertë"). Emri i babait të tij ishte Osman i çili ishte i njohur me kunijën e tij Ebu Kahafa. Nëna e tij quhej Selma, edhe ajo gjithashtu njihej me emrin Umul Hair.
Ebu Bekër أَبُو بَكْرٍ | |
---|---|
Kalifi i 1-rë i Kalifatit Rashidun | |
Mbretërimi | 8 qershor 632 – 23 gusht 634 |
Paraardhës | Pozita u themelua |
Pasardhës | Omeri |
Bashkëshorte |
|
Fëmijë |
|
I ati | Ebu Kuhafa |
E ëma | Umm Hajr |
U lind | 27 tetor 573 Meka, Hixhaz, Arabia |
Vdiq | 23 gusht 634 (60 vjet) Medina, Hixhaz, Kalifati Rashidun |
Varrimi | Xhamia e Profetit, Medina |
Punësimi | Biznesmen Administrator publik Ekonomist |