Edward VII od Ujedinjenog Kraljevstva

Edward VII rođen kao Albert Edward (London, 9. novembar 1841. – Buckinghamska palača, London, 6. maj 1910.), bio je kralj Ujedinjenog Kraljevstva Velike Britanije i Irske i svih ondašnjih i Britanskih dominiona od 22. januar 1901. do svoje smrti, a od 1901. i indijski car.^[1]

Edward VII
Krunidba Edwarda VII
Kralj Ujedinjenog kraljevstva i Britanskih dominiona
Vladavina	22. januar 1901. - 6. maj 1910.
Krunidba	9. august 1902.
Prethodnik	Viktorija
Nasljednik	George V
Supruga	Alexandra od Danske
Djeca	Albert Victor, George V, Louise, Viktorija, Maud, Alexander John
Puno ime
Albert Edward od Saxe-Coburg-Gothe
Dinastija	Saxe-Coburg-Gotha
Otac	Princ Albert
Majka	kraljica Viktorija
Rođenje	9. novembar 1841. London
Smrt	6. maj 1910. Buckinghamska palača, London
Vjera	Anglikanac

On je bio prvi i jedini monarh iz njemačke dinastije Saxe-Coburg-Gotha, neobično popularan zbog svog izuzetno simpatičnog i ljubaznog ponašanja.^[1]

Biografija

Albert Edward bio je drugo po redu dijete, ali najstariji sin kraljice Viktorije i Princa Alberta, pa ga je majka već sa mjesec dana proglasila Princem od Walesa, tako da je već kao mali bio na brojnim protokolarnim događajima.^[1] Studirao je na oba glasovita univerziteta Oxfordu i Cambridgeu. U vrijeme kad je služio vojsku u Irskoj (jun - septembar 1861) spetljao se sa nekom glumicom, pa je nakon tog izbio skandal. Kad je nedugo iza tog (14. decembar 1861.) umro njegov otac Princ Albert od trbušnog tifusa, kraljica Viktorija optužila je njega za njegovu smrt jer ga je po njenom taj skandal teško pogodio, pa je on na taj način uzrokovao njegovu smrt.^[1]

Nakon toga incidenta Viktorija ga je isključila iz svih ozbiljnijih državnih poslova, a to je potrajalo sve dok nije nakupio više od 50 godina, tek tad počeo je dobijati informacije o vladinim poslovima.^[1]

Kao Princ od Walesa oženio se 10. marta 1863. Alexandrom, najstarijom kćerkom danskog princa Christiana (kasnijeg kralja Christiana IX).^[1] Od šestoro njihove djece, samo je petoro doživjelo punoljetnost, ali mu je najstariji sin Albert Victor naglo umro za epidemije gripe 1892. što ga je teško pogodilo.

Dok mu se supruga Alexandra uglavnom bavila užom porodicom, Edward je imao znatno šire interese, pa je stalno putovao kako po Britaniji tako i po Evropi i svijetu. On je bio i poznati sportaš onog vremena, a naročito je volio utrke, jedrenje i lov.^[1] Ali su ga upravo te aktivnosti i buran život, dovele u nekoliko velikih skandala, a ondašnje novine su mu stalno pronalazile nove ljubavnice. Čak je bio meta neuspjelog atentata u Belgiji 4. aprila 1900. koji je pokušao Jean-Baptiste Sipido, zbog Burskih ratova.

Za kralja je ustoličen 22. januara 1901. nakon smrti majke Viktorije, a okrunjen je 9. augusta 1902.^[1] Period njegove vladavine vratio je sjaj monarhije, koji je izbljedio za posljednjih godina Viktorijine vladavine, kad je bila osamljena udovica. Odmah po stupanju na tron, te iste 1902. poduzeo je turneju po Evropi, još je genijalnije postupio slijedeće 1903. kad se uputio u Pariz. Svojom srdašnošću osvojio je Francuze, i tako pomogao utrti put anglo-francuskom savezu Entente Cordiale 1904. godine. Dok mu to s druge strane sa njemačkim carem i vlastitim nećakom Wilhelmom II baš i nije uspjevalo.^[1] Iako je bio površan i nesposoban za duži mentalni napor, imao je urođeni talent za procjenjivanje ljudi.^[1]

Edward se osobito angažirao kod velike reforme vojske, koju je proveli državni sekretar obrane Richard Burdon (kasniji vikont Haldane), i admiral John Fisher u mornarici, zahvaljujući tome Britanija nije ušla nespremna u Prvi svjetski rat.^[1]

Izvori

1. „Edward VII” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 16. 10. 2014.

Vanjske veze

Edward VII od Ujedinjenog Kraljevstva na Wikimedijinoj ostavi

• Edward VII na portalu Encyclopædia Britannica ()

Prethodnik:	Kralj Ujedinjenog Kraljevstva	Nasljednik:
Viktorija		George V