From Wikipedia, the free encyclopedia
Vuk Drašković (29. novembar 1946) je srpski pisac i političar, poznat po izuzetnoj burnoj i kontroverznoj karijeri. Rodio se u porodici hercegovačkih Srba doseljenih u Vojvodinu posle Drugog svetskog rata. Za vreme studija prava u Beogradu je postao član Saveza komunista Jugoslavije i saradnik hrvatskog komunističkog čelnika Mike Špiljka kome je pisao govore. Posle je našao posao u novinskoj agenciji TANJUG. Od režima se počeo distancirati kada je počeo pisati romane koji opisuju stradanja Srba u Drugom svetskom ratu na prostoru NDH, a za koje je autor optužio njihove hrvatske i bošnjačke komšije. Ta su dela doživela uspeh među srpskom publiku, ali je zbog njih Drašković optužen da potkopava bratstvo i jedinstvo te dobio reputaciju srpskog nacionalista.
Vuk Drašković | |
 | |
zamijenika premijera SR Jugoslavije | |
| Na dužnosti 18. januar 1999 – 28. april 1999 | |
| Predsjednik vlade | Momir Bulatović |
|---|---|
Ministar spoljnih poslova Srbije i Crne Gore | |
| Na dužnosti 3. mart 2004 – 15. maj 2007 | |
| Predsjednik | Svetozar Marović |
| Predsjednik vlade | Vojislav Koštunica |
| Prethodnik | Goran Svilanović |
| Nasljednik | Vuk Jeremić (kao ministar spoljnih poslova Srbije) |
| Rođen/a | 29. 11. 1946. Međa, Žitište, NR Srbija, FNRJ |
| Državljanstvo | Srbin |
| Politička stranka | Srpski pokret obnove |
| Suprug/a | Danica Drašković |
| Alma mater | dipl. iur. Pravnog fakulteta u Beogradu |
| Profesija | pisac, političar |
| Religija | Srpska pravoslavna crkva |
Tu je reputaciju Drašković potvrdio kada se krajem 1980-ih stekao reputaciju jednog od najistaknutijih srpskih antikomunista i monarhista, te počeo otvoreno zalagati za Veliku Srbiju te postao bliski saradnik i kum Vojislava Šešelja. Njihova saradnja je, međutim, ubrzo prestala, te je Drašković osnovao stranku Srpski pokret obnove, koja je na prvim višestranačkim izborima u Srbiji postala vodeća stranka opozicije prema tadašnjem vlastodršcu Slobodanu Miloševiću. U martu 1991. je Drašković vodio velike demonstracije s ciljem rušenja Miloševićevog režima, koje je zaustavila intervencija JNA. U sledećih nekoliko meseci, kada je ustavna kriza u SFRJ eskalirala u oružani sukob, Drašković je od pristaša svoje stranke organizovao paravojnu formaciju zvanu Srpska garda, koja se borila u Hrvatskoj, ali prestala delovati 1992. Posle izbijanja rata u Bosni i Hercegovini je Drašković postao jednim od najvećih kritičara Miloševićeve politke sukoba sa drugim bivšim jugoslovenskim republikama, zalažući se za kompromis sa "separatističkim" republikama.
Godine 1996. je Drašković zajedno sa svojom strankom sudelovao u Zajedno, koaliciji srpskih opozicijskih stranaka koja je odnela pobedu na lokalnim izborima, a potom i demonstracijama koje su prisilile Miloševića da prvi puta prizna izborni poraz. Nakon toga, partneri odlučuju da bojkotuju izbore i napuštaju koaliciju Zajedno, pa SPO na narednim izborima nastupa samostalno i ne uspeva da zbaci Miloševićev režim. U predvečerje rata na Kosovu ulazi u nacionalnu vladu kako bi pokušao da spreči NATO-vo bombardovanje SRJ, međutim kako nije uspeo, a sve vreme se javno bunio protiv Miloševića, ubrzo je smenjen. Nekoliko meseci kasnije je Miloševićeva policijska jedinica JSO na Draškovića pokušala izvesti atentat koji je Drašković preživeo, a u kome je stradalo nekoliko njegovih bliskih saradnika.
Iako su mu ti događaji, slično kao i ranija premlaćivanja i zlostavljanja od strane Miloševićeve tajne policije, donele status mučenika kod dela srpske javnosti, 2000. godine se smatrao marginalizovanom i "potrošenom" ličnošću, a čemu je doprinela odluka da se ne pridruži Demokratskoj opoziciji Srbije na izborima koji će konačno srušiti Miloševića. Njegova stranka je izgubila parlamentarni status, a vratila ga je tek 2003. godine kada je uspela preći izborni cenzus u koaliciji sa Novom Srbijom, te sudelovala u koaliciji premijera Vojislava Koštunice. Drašković je od 2003. do 2007. bio ministar spoljnih poslova. Godine 2008. je sa svojom strankom bio na listi Tadićeve koalicije Za evropsku Srbiju.
U leto 2010. je postao prvi vodeći srpski političar nakon Čedomira Jovanovića koji se založio da Srbija prizna nezavisnost Kosova, obrazloživši da je to jedini način da se stekne naklonost Zapada, i time obezbedi članstvo u Evropskoj Uniji. Te je stavove njegov dotadašnji partner Tadić kritikovao. Pred izbore 2012. godine Drašković je sa svojom strankom ušao u koaliciju sa Jovanovićevim LDP-om, poznat kao Koalicija Preokret.
Novinarstvo je napustio 1980. godine i posvetio se književnosti. Njegovi romani bili su jugoslovenski i balkanski bestseleri. Neki od njih prevedeni su na engleski, francuski, ruski, grčki, rumunski i češki jezik.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
