Stjepan Funarić

Stjepan Funarić Jota (1921 — 1979), pravnik, učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i narodni heroj Jugoslavije.

STJEPAN FUNARIĆ
Profesija	pravnik
Član KPJ od	1940.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Služba	NOV i PO Jugoslavije
Čin	pukovnik JNA
Narodni heroj od	27. novembra 1953.
Odlikovanja	Orden narodnog heroja Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem Orden bratstva i jedinsta Orden za vojne zasluge Orden za hrabrost Orden partizanske zvezde Orden partizanske zvezde Partizanska spomenica 1941.

Biografija

Rođen je 7. aprila 1921. godine u Slobodnici kod Slavonskog Broda, u radničkoj porodici. Osnovnu školu završio je u rodnom selu, a gimnaziju u Slavonskom Brodu 1940. godine. U gimnaziji se povezao sa marksistički orijentisanim đacima. Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije postao je školske godine 1935./'36. U Funarićevoj kući tada je bila smeštena tehnika Okružnog komiteta KPH Slavonski Brod. Po završetku gimnazije 1940., primljen je u Komunističku partiju Jugoslavije, a na jesen 1940. upisao se na Pravni fakultet u Zagrebu.

Pred rat, Funarić je ostao aktivan u partijskom radu u okolici Slavonskog Broda, a posebno u tehnici Okružnog komiteta. Učestvovao je na Okružnoj partijskoj konferenciji za Slavonski Brod, održanoj 22. juna 1941. godine nedaleko od Broda, kojoj je prisustvovao i sekretar Centralnog komiteta KPH, Rade Končar, a koji je dao direktive za daljnje jačanje partijske organizacije. U izvršenju takvih direktiva, Funarić je učestvovao u prvim diverzantskim akcijama kod Broda, u miniranju železničke pruge Zagreb–Beograd, te napadima na ustaške funkcionere i žandare u Slobodnici i Sibinju. Ove akcije vršila je tzv. Zapadna diverzantska grupa Slavonskobrodskog odreda, formirana u šumi Cerovac 5. juna 1941. godine.

Funarić je jedno vreme do kraja 1941. boravio na području Đakova sa zadatkom obnavljanja rada skojevskih organizacija, stvaranja narodnooslobodilačkih odbora i njihovom povezivanju sa partizanima i sa OK u Brodu. U martu 1942. godine, postao je zamenik političkog komesara, a u leto iste godine i politički komesar Drugog slavonskog odreda. Posle formiranja Prve slavonske brigade, postavljen je za sekretara brigadnog komiteta SKOJ-a. Sa te dužnosti otišao je decembra 1942. godine na Prvi kongres USAOJ-a u Bihać, gde je bio predstavnik omladine iz Slavonije. Tamo je bio izabran u Centralni odbor USAOJ-a.

Nakon Četvrte neprijateljske ofanzive i povratka u Slavoniju u martu 1943. godine, Funarić je neko vreme vodio partijske kurseve na Papuku i Dilj gori. Uskoro je postao rukovodilac politodela Osamnaeste brigade, a od jeseni 1943. zamenik političkog komesara 25. brodske brigade. Septembra 1944. otišao je na rad u Politički odel 28. udarne divizije, dužnost na kojoj je ostao sve do kraja rata.

Posle rata, bio je na raznim vojnim, partijskim i drugim dužnostima. Najpre je bio raspoređen na rad u OZN-i za Jugoslaviju, zatim do 1956. u službi bezbednosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji. Od 1956. do 1961. godine bio je na radu u Centralnom komitetu SKJ. Docnije je bio sekretar Saveznog odbora SUBNOR-a Jugoslavije, savezni narodni poslanik u Saveznoj skupštini za Slavonski Brod, od 1967. generalni sekretar Savezne skupštine, a zatim delegat i predsednik Komisije za izbor i imenovanja u Skupštini SFRJ.

Umro je 26. avgusta 1979. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.

Literatura

• Jugoslovenski savremenci: Ko je ko u Jugoslaviji. „Sedma sila“, Beograd 1957. godina.
• Narodni heroji Jugoslavije. „Mladost“, Beograd 1975. godina.