najmlađi podoficir u Prvom svetskom ratu From Wikipedia, the free encyclopedia
Momčilo Gavrić (Trbušnica, 1. maj 1906 — Beograd, 28. april 1993)[1] je bio podnarednik Šestog artiljerskog puka Drinske divizije i najmlađi podoficir na svetu u toku Prvog svetskog rata.[2] Bio je učesnik Solunskog fronta gde je i ranjen.[1] Posle cerske bitke, 1914. godine, sa osam godina je stekao čin kaplara[3], a vojvoda Živojin Mišić ga je na Kajmakčalanu, 1916. godine, u desetoj godini unapredio u čin podnarednika.[1]
| Momčilo Gavrić | |
|---|---|
| 1. maj 1906. – 28. april 1993. | |
 Momčilo Gavrić | |
| Mesto rođenja | Trbušnica (Kraljevina Srbija) |
| Mesto smrti | Beograd (SR Jugoslavija) |
| Sahranjen | Novo groblje (Beograd) |
| Služba | Vojska Kraljevine Srbije |
| Čin | podnarednik |
| Jedinica | Šesti artiljerijski puk Drinske divizije |
| Bitke/ratovi | Prvi svetski rat *Solunski front |
| Nagrade | Albanska spomenica Orden zasluga za narod Spomenica I svetskog rata |
Rođen je 1. maja 1906. godine u Trbušnici kod Loznice kao osmo dete Alimpija i Jelene Gavrić.[1] U početku Prvog svetskog rata imao je nepunih osam godina.[1] Početkom avgusta 1914. godine austrougarski vojnici iz Hrvatske domobranske 42. divizije (poznata i kao „Vražja divizija“) [4] su mu ubili oca, majku, tri sestre, četiri brata i babu, a kuću zapalili.[1] On je preživeo zahvaljujući ocu koji ga je poslao kod strica da nađe zapregu.[1] Ostavši i bez porodice i bez doma, pošao je na Gučevo da traži srpsku vojsku.[1] Pronašao je Šesti artiljerijski puk Drinske divizije[1] kojim je komandovao major Stevan Tucović, brat Dimitrija Tucovića.[3] Kada im je ispričao šta se dogodilo vojnici su istog dana osvetili Gavrićevu porodicu, a on je postao vojnik u njihovim redovima.[3] Major Tucović je naredio vojnicima da svakog dana daju Gavriću da opali tri puta iz topa da bi na taj način osvetio svoju porodicu.[3]
Posle rata pohađao je gimnaziju „Henri Rajt“ u Faveršamu, a zatim je završio grafičarski zanat i obuku za vozača u Beogradu. Oženio se Kosarom sa kojom je radio u fabrici hartije „Vapa“ u Beogradu.[5]
Dok je bio na odsluženju vojnog roka u Slavonskoj Požegi, 1929. godine, Momčilo je doživeo neprijatnosti i hapšenje od oficira Jugoslovenske kraljevske vojske, inače bivših austrijskih oficira, jer mu nisu verovali da on ima već četiri ratne godine iza sebe i da je nosilac Albanske spomenice.[4] Za vreme Drugog svetskog rata nemački okupatori su ga dva puta zatvarali u logor, a pred streljački stroj izvodili su ga i partizani. Nakon rata, u vreme političkog prijateljstva jugoslovenskog predsednika Josipa Broza sa albanskim predsednikom Enverom Hodžom, Momčilo je bio hapšen i od OZNE,[4] zbog javno izrečenog stava „da nam Albanci nisu braća“.
Velika dobrotvorka Lejdi Pedžet zvala ga je srpski vitez, a Grci su mu postavili zlatnu ploču na Krfu. Francuski predsednik Miteran mu je 1985. godine dodelio orden, a general Lepardije rekao: „Šteta što niste bili francuski vojnik, imali biste spomenik na Jelisejskim poljima“.[5] Po najmlađem savezničkom vojniku u Prvom svetskom ratu Momčilu Gavriću dobila je ime ulica u Beogradu, u naselju Stepa Stepanović.
Umro je u Beogradu, 28. aprila 1993. godine.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
