عظيم برطانيا

نظر ھيٺ مضمون the island تي آهي. the state of which it is a part جي لاءِ United Kingdom ڏسو. ٻين استعمالن لاءِ the historical state Kingdom of Great Britain ڏسو. وڌيڪ other usesعظيم برطانيا (سلجھائپ) ڏسو.

برطانيا، گريٽ برٽين (انگريزي ٻولي: Great Britain) کي چيو ويندو آهي، جنهن ۾ انگلينڊ، ويلز ۽ اسڪاٽلئنڊ شامل آهن.^[4] اُتر ائٽلانٽڪ سمنڊ ۾ عظيم برطانيا نالي سان هڪ ٻيٽ آهي جيڪو يورپ کان اُتر-اولهہ طرف سامونڊي ساحل تي آهي.

عظيم برطانيا

Other native names Breten Veur (Cornish) Great Breetain (Scots) Breatainn Mhòr (Scottish Gaelic) Prydain Fawr (Welsh) Albion
Satellite image, 2012, with Ireland to the west and France to the south-east
جاگرافي
جڳھ	North-western Europe
مقانيت	54°N 2°W
ٻيٽن جي جھرمٽ	British Isles
ڳولڳ پاڻي	Atlantic Ocean
ايراضي	209٬331 km2 (80٬823 sq mi)[1]
شماريل ايراضي	9th
مٿاھون علائقو	1,345 m (4,413 ft)
مٿاھين چوٽي	Ben Nevis, Scotland[2]
انتظاميا
United Kingdom
_خالي_
England Scotland Wales
وڌيڪ city	London (pop. 8,866,180 in 2022[3])

سرزمين يورپ سان 9,000 سال اڳ هڪ لينڊ برج ذريعي ڳنڍيو ويو، جيڪو هاڻي ڊاگرلينڊ جي نالي سان مشهور آهي. برطانيه تقريبن 30,000 سالن اگ کان جديد انسانن طرفان آباد آهي. سال 2011ع ۾، ان جي آبادي اٽڪل 6 ڪروڙ 10 لک (61 ملين) هئي، ان کي جاپان ۾ هونشو ۽ انڊونيشيا ۾ جاوا کان پوءِ دنيا جو ٽيون سڀ کان وڌيڪ آبادي وارو ٻيٽ ۽ ايشيا کان ٻاهر سڀ کان وڌيڪ آبادي وارو ٻيٽ بڻائي تو.

اصطلاح "عظيم برطانيه" انگلينڊ، اسڪاٽلينڊ ۽ ويلز جي سياسي علائقي کي پڻ اشارو ڪري سگهي ٿو، جنهن ۾ انهن جا آف شور ٻيٽ شامل آهن. هي علائقو ۽ اتر آئرلينڊ برطانيه ٺاهي ٿو. برطانيه جي سلطنت انگلينڊ جي بادشاهن ۽ اسڪاٽلينڊ جي وچ ۾ 1707ع جي ايڪٽس آف يونين جو نتيجو آهي (جنهن وقت ويلز انگلينڊ شامل هو).

Great Britain (commonly shortened to Britain) is an island in the North Atlantic Ocean off the north-west coast of continental Europe, consisting of the countries England, Scotland and Wales. With an area of 209٬331 km² (80٬823 sq mi), it is the largest of the British Isles, the largest European island and the ninth-largest island in the world.^{[5][lower-alpha 1]} It is dominated by a maritime climate with narrow temperature differences between seasons. The island of Ireland, with an area 40 per cent that of Great Britain, is to the west—these islands, along with over 1,000 smaller surrounding islands and named substantial rocks, form the British Isles archipelago.^[6]

Connected to mainland Europe until 9,000 years ago by a landbridge now known as Doggerland,^[7] Great Britain has been inhabited by modern humans for around 30,000 years. In 2011, it had a population of about 61 million, making it the world's third-most-populous island after Honshu in Japan and Java in Indonesia,^[8][9] and the most populated island outside of Asia.

The term "Great Britain" can also refer to the political territory of England, Scotland and Wales, which includes their offshore islands.^[10] This territory and Northern Ireland constitute the United Kingdom.^[11] The single Kingdom of Great Britain resulted from the 1707 Acts of Union between the kingdoms of England (which at the time incorporated Wales) and Scotland.

يونائيٽيڊ ڪنگڊم آف گريٽ برٽين اينڊ نادرن آئرلينڊ اسڪاٽش ٻوليء ۾ نالو: Unitit Kinrick o Great Breetain an Northren Ireland السٽر اسڪاٽ لھجي ۾ نالو: Claught Kängrick o Docht Brätain an Norlin Airlann ويلش ٻوليءَ ۾ نالو: Teyrnas Unedig Prydain Fawr a Gogledd Iwerddon ڪورنش ٻوليءَ ۾ نالو: Rywvaneth Unys Breten Veur ha Kledhbarth Iwerdhon گالڪ ٻوليءَ ۾ نالو: Rìoghachd Aonaichte Bhreatainn is Èireann a Tuath آئرش ٻوليءَ ۾ نالو: Ríocht Aontaithe na Breataine Móire agus Thuaisceart Éireann
جھنڊو Royal coat of arms[note 2]
ترانو: "God Save the Queen"[note 3]
تيز سائي رنگ ۾ ڏيکاريل برطانيه جو نقشو ۽ ھلڪي سائي رنگ ۾ ڏيکاريل يورپي يونين
يونائيٽيڊ ڪنگڊم جو مقام شاھي تخت جا ماتحت علائقا ۽ برطانوي سمنڊ پار علائقا ڳاڙهي رنگ ۾ ڏيکاريل
گادي جو هنڌ	لنڊن 51°30′N 0°7′W
سڀ کان وڏو شهر	لنڊن
سرڪاري ٻولي سانچو:قومي ٻولي	انگريزي
تسليم شدہ علائقائي ٻوليون[note 4]	اسڪاٽ السٽر اسڪاٽ ويلش ڪورنش اسڪاٽش گئلڪ آئرش
نسلي گروھ (2011)	87.1% White 7.0% Asian 3.0% Black 2.0% Mixed 0.9% others
مذهب (2011)	59.5% Christian 25.7% Irreligious 4.4% Muslim 1.3% Hindu 0.4% Jewish 1.5% other religions 7.2% unknown[14]
مقامي آبادي	برٽش يا برٽن
گڏيل بادشاھت جا ملڪ	انگلينڊ، اسڪاٽ لينڊ، ويلش ۽ نادرن آئرلينڊ
حڪومت	يونيٽري پارلياماني آئيني بادشاھت
• گڏيل بادشاھت جو شاھي سربراهه	ملڪہ اليزبيٿ ٻئين
• وزيراعظم	ٿريسا مئي
• نائب وزيراعظم	ڊيوڊ لڊنگٽن(de facto)
• يونائيٽيڊ ڪنگڊم جي سپريم ڪورٽ جو صدر	بيرنيس ھيل آف رچمنڊ
مقننه	پارليامينٽ
•  مٿيون ایوان	ھائوس آف لارڊز
• ھيٺيون ایوان	ھائوس آف ڪامنز
گڏيل بادشاھت جي قيام جي تاريخ
• ويلز ائڪٽ جو قانون	1535 and 1542
• جيمز ڇھين جي وقت ۾ شاھي اتحاد	24 March 1603
• انگلينڊ ۽ اسڪاٽ لينڊ جو اتحاد	1 May 1707
• گريٽ برطانيہ ۽ آئر لينڊ جو اتحاد	1 January 1801
• ائرش آزاد رياست جي آئين لاءِ قانون	5 December 1922
• يورپي يونين ۾ انضمام[note 5]	1 January 1973
پکيڙ
• جملي	242٬495 km2 (93٬628 sq mi)[15] (78th)
• پاڻي (%)	1.34
آبادي
• 2016 اندازو	65,648,100[16] (22nd)
• 2011 مردم شماري	63,181,775[17] (22nd)
•  گھاٽائي	270.7 /km2 (701.1 /sq mi) (50th)
جِي ڊي پي (مساوي قوت خريد )	2017 لڳ ڀڳ
• ڪل	$2.880 trillion[18] (9th)
• في سيڪڙو	$43,620[18] (25th)
جِي. ڊي. پي  (رڳو نالي ۾ )	2017 لڳ ڀڳ
• ڪل	$2.565 trillion[18] (6th)

اصطلاح

تاريخ

برطانيا کي دنيا جي تاريخ ۾ وڏي اهميت حاصل آهي، ان جا قديم رهاڪو بلڪل غيرمهذب هوندا هئا. تقريباً 2300 ق. م ۾ اسپين جي آئيبريا نسل جا ماڻهو برطانيا ۾ داخل ٿيا، تنهن کان پوءِ جلد ئي اسپين جو ٻيو گهراڻو ڪيلٽ برطانيا ۾ داخل ٿيو. هي ٻئي نسل گڏجي ڏکڻ برطانيا ۾ رهڻ لڳا ۽ پاڻ کي Britons (برطانوي) سڏائڻ لڳا. جڏهن فرانس جي گال ۽ روم جي وچ ۾ جنگ لڳي، تڏهن برطانوين، گال جي مدد ڪئي، جنهن جي نتيجي ۾ روم جو بادشاهه جوليس سيزر، برطانوين کي سزا ڏيڻ لاءِ 55 ق. م ۾ برطانيا تي حملو ڪري واپس هليو ويو. ان کان پوءِ روم جي هڪ ٻئي بادشاهه ڪلام ڊيس 43ع ۾ برطانيا کي فتح ڪري روم ملڪ جو هڪ صوبو بنائي ڇڏيو. رومين برطانيا تي 35 سال حڪومت ڪئي. پنجين صدي عيسويءَ ۾ جڏهن جرمنيءَ جي ڪجهه قبيلن رومي سلطنت تي حملو ڪيو، تڏهن رومين برطانيا مان پنهنجي فوج واپس گهرائي. 449ع ۾ جرمنيءَ جي ٽن قبيلن ائنگل، سيڪسن ۽ جيوٽ ڏکڻ برطانيا تي حملو ڪري اتي مستقل طور رهائش اختيار ڪئي. جرمنيءَ جي انهن ٽنهي قبيلن برطانيا ۾ سلطنت جو بنياد وڌو ۽ هڪٻئي کان فوقيت حاصل ڪرڻ لاءِ نسلي جنگيون شروع ڪري ڏنيون. آخرڪار وليسڪس جنگ کٽي. 597ع تائين سڄي برطانيا عيسائي ٿي وئي. اٺين صدي عيسويءَ ۾ وليسڪس جي بادشاهه الفريڊ، ڊينون کي شڪست ڏني، جنهن ڪري هن کي الفريڊ اعظم سڏڻ لڳا. الفريڊ جي مرڻ کان چند سال پوءِ ايٿلرڊ جي دور ۾ وري ڊينون نسل جي ماڻهن برطانيا تي حملا ڪيا، جنهن جي نتيجي ۾ ايٿلرڊ برطانيا ۾ رهندڙ ڊينون نسل جي ماڻهن کي مارڻ جو حڪم ڏنو. سوئين شاهه ڊينمارڪ، ڊينون نسل جي ماڻهن جو انتقام وٺڻ لاءِ 994ع ۾ برطانيا تي حملو ڪيو. ايٿلرڊ فرانس ڀڄي ويو. هڪ سال کان پوءِ سوئين مري ويو ۽ ان جو پٽ ڪينوٽ بادشاهه ٿيو. ڪينوٽ قابل ۽ عدل پسند بادشاهه هو. هن برطانيا جي انتظام هلائڻ لاءِ برطانيا کي چئن وڏن صوبن ۾ تقسيم ڪيو، ۽ هر صوبي جو هڪ ولي عهد مقرر ڪيو. 1035ع ۾ ڪينوٽ مري ويو ۽ ان جي ٻن پٽن هيرالڊ ۽ هارڊي ڪينوٽ گڏوگڏ ملڪ تي بادشاهي ڪئي. جنهن کان پوءِ جلد ئي انگريزن ايٿلرڊ جي پٽ ايڊورڊ نائب کي پنهنجو بادشاهه مقرر ڪيو. وليم وڪٽر (1154 1066ع) جنهن کي ”نارمن بادشاهه“ چيو وڃي ٿو، ان جي دور ۾ ٻه بغاوتون ٿيون، جيڪي جلد ئي ختم ٿي ويون. وليم وڪٽر برطانيا ۾ جاگيرداري نظام قائم ڪيو. ان کان سواءِ وليم ڪليسا کي به پنهنجي تابع ڪيو. وليم وڪٽر کان پوءِ ان جا ٻه پٽ بادشاهه بنيا، جن مان هينري اول (1135 1100ع) تمام مشهور ٿي گذريو آهي. برطانيا ۾ نارمن بادشاهه کان پوءِ پلانٽاجينسٽ بادشاهه جو دؤر شروع ٿئي ٿو، جنهن جو پهريون بادشاهه هينري ٻيو (1189 1154ع) ٿيو. هن جي دؤر ۾ برطانيا جي حڪومت تمام وسيع علائقي تائين پکڙجي وئي، جنهن ۾ فرانس جو گهڻو حصو به شامل هو. هينري ٻيو هڪ طاقتور بادشاهه هو. هن برطانيا جي جاگيرداري نظام کي نقصان پهچائڻ لاءِ تمام سخت قانون ٺاهيا. هينري ٻئي جي وفات کان پوءِ ان جي جانشين رچرڊ اول (1199 1189ع) کي برطانيا جو بادشاهه مقرر ڪيو ويو. هن کان پوءِ برطانيا ۾ اقتدار جو انتشار پکڙجي ويو، جنهن ڪري هن دؤر ۾ فرانس پنهنجو گهڻو حصو برطانيا کان آزاد ڪرايو. هن دؤر ۾ برطانيا اندر ڪيتريون ئي نسلي جنگيون لڳيون. 1399ع ۾ هينري لئنڪاسٽر، رچرڊ کي شڪست ڏئي لئنڪاسٽر خاندان جي بادشاهت جو بنياد وڌو. لئنڪاسٽر خاندان برطانيا تي تمام سٺو وقت حڪمراني ڪئي. هيءُ خاندان صلح پسند ۽ مضبوط طاقت وارو هو. هن خاندان جي مشهور بادشاهن ۾ هينري چوٿون (1413 1999ع)، هينري پنجون (1426 1413ع) ۽ هينري ڇهون (1461 1433ع) مشهور آهن. هن خاندان جي هينري ڇهين کي ايڊورڊ شڪست ڏني ۽ برطانيا ۾ يارڪ خاندان جي بادشاهيءَ جو بنياد وڌو. هن خاندان، لئنڪاسٽر خاندان جون ملڪيتون ضبط ڪيون ۽ واپارين تي تمام ڳرا ٽئڪس لاڳو ڪيا، جنهن جي نتيجي ۾ برطانيا حڪومت خوشحال ٿي وئي. هن خاندان جي مشهور بادشاهن ۾ ايڊورڊ چوٿون (1483 1461ع) ۽ ايڊورڊ پنجون (1483ع) سرفهرست آهن. هينري ٽيوڊر، رچرڊ ٽئين کي شڪست ڏيئي، ٽيوڊر خاندان جي حڪومت جو بنياد وڌو. هينري ستين (1509 1485ع) ايڊورڊ چوٿين جي ڌيءُ ايلزبيٿ سان شادي ڪئي، جنهنڪري لئنڪاسٽر ۽ يارڪ خاندان هڪ ٿي ويا. هن خاندان مختلف بادشاهن سان خانداني تعلقات قائم ڪيا ته جيئن برطانيا جي سلطنت کي بچائي سگهجي. هن خاندان جي مشهور بادشاهن ۾ هينري ستون ۽ هينري اٺون، جنهن پوپ جي اجازت سان پنهنجي بيواهه ڀاڄائيءَ سان شادي ڪئي هئي ۽ پوءِ هن کي طلاق ڏيئي، ڇهه شاديون ڪيون هيون. هينري اٺين کان پوءِ ان جي پٽ ايڊورڊ ڇهين (1554 1527ع) کي بادشاهه مقرر ڪيو ويو، جيڪو ننڍيءَ عمر جو هو، جنهن ڪري حڪومت جو ڪاروبار هن جي مامي ڊيوڪ آف سمرسٽ جي سنڀال هيٺ آيو. ميري (1558 1553ع) جيڪا هينري اٺين جي زال هئي، تنهن ايڊورڊ ڇهين جي دؤر ۾ مذهبي جهڳڙا ڪرايا، جنهن ڪري برطانيا ۾ پوپ جا اختيار بحال ٿيا ۽ پراٽيسٽنٽ فرقي جي ماڻهن جو قتل عام ڪرايو ويو. ان کان پوءِ ايلزبيٿ برطانيا جي راڻي ٿي.^[4]

ايلزبيٿ کان پوءِ، تخت جي حقدار اسڪاچ ملڪ ميري هئي؛ پنهنجي مڙس جي موت کان پوءِ، هوءَ اسڪاٽ لئنڊ واپس اچي تخت نشين ٿي. اسڪاٽ لئنڊ ۾ سندن خلاف بغاوت ٿي ته هوءَ، فرانس مان ٿيندي واپس برطانيه پهچي وئي. سندس خلاف ڪيٿولڪ عقيدي وارن مختلف سازشون ڪيون هيون، جن جي الزامن هيٺ ايلزبيٿ، ميري کي موت جي سزا ڏيئي ڇڏي. ايلزبيٿ جي عهد جو هڪ وڏو واقعو 1588ع ۾ اسپين جي جنگي ٻيڙي جي شڪست هئي. ايلزبيٿ کي آئرلئنڊ ۾ ڪيترين ئي شورشن جو مقابلو ڪرڻو پيو. ان دؤر ۾ هن ڪيترين ئي برطانوي شهرين کي آئرلئنڊ ۾ مقيم ڪرائي ڇڏيو. ايلزبيٿ جو دؤر، برطانوي تاريخ ۾ هڪ بهتر دور سمجهيو وڃي ٿو. ايلزبيٿ جي وفات کان پوءِ، اسڪاچ ميريءَ جو پٽ، جيمس پنجون، شاهه اسڪاٽ لئنڊ جيمس پهرئين جي نالي سان برطانيا جي تخت تي ويٺو. جيمس پهريون، اهل علم پر ڪوتاهه نظر هو؛ رومن ڪيٿولڪ عقيدي وارن کي، ايلزبيٿ جي دؤر ۾، جيڪي شڪايتون هيون، انهن جي ازالي نه ٿيڻ ڪري، انهن بغاوت ڪري وڌي. نه صرف ڪيٿولڪ عقيدي وارن، پر پراٽسٽنٽ عقيدي وارن سان پڻ جيمس جو سلوڪ چڱو نه هو. جيسمس اول جي پٽ چارلس پهرئين، فرانس جي دوستيءَ جي فائدن کي مدنظر رکندي، اسپين سان جنگ جو اعلان ڪري ڇڏيو. جنگ جي خرچن لاءِ چارلس، عوام کان جبري قرض وصول ڪيا ۽ جڏهن ان مان به ڪم نه ٿيو ته 1628ع ۾ هن پنهنجي ٽين پارليامنيٽ طلب ڪئي، جنهن وڃي رقم منظور ڪئي. 1629ع ۾، چارلس، ايليٽ کي قيد ڪري، پارليامينٽ کان بغير حڪومت هلائڻ جو اعلان ڪري ڇڏيو. يارهن سالن تائين مطلق العناني جو دؤر رهيو. هُن مختلف قسم جي غيرقانوني رقمن وصول ڪرڻ جي مهم شروع ڪري ڇڏي. اهڙيءَ صورتحال ۾ عوام ۾، بادشاهه خلاف نفرت وڌڻ لڳي. نتيجي ۾ مخالفت ڪرڻ وارن ماڻهن کي سزائون ڏنيون ويئون. چارلس کان اسڪاٽ لئنڊ وارا به ناراض هئا، جنگ ۾ چارلس کي ناڪامي ٿي ۽ چارلس کي فوجي خرچ ڀري ڏيڻا پيا. 1640ع ۾ چارلس، پارليامينٽ سڏائي، جيڪا تاريخ ۾ طويل پارليامينٽ جي نالي سان مشهور آهي، جيڪا 40 سالن تائين برقرار رهي. پارليامينٽ سان وري، چارلس جا لاڳاپا خراب ٿيا ۽ آخر پارلياماني فوج ۽ بادشاهي فوج وچ ۾ جنگ لڳي. بادشاهي فوج هارايو ۽ چارلس گرفتار ٿيو. بعد ۾ پارليامينٽ صرف آزاد جماعتن جي رڪنن تي مشتمل هئي. عدالت ۾ چارلس خلاف مقدمو هليو، جنهن عدالت 1659ع ۾ چارلس جو سر قلم ڪري ڇڏيو. چارلس جي موت کان پوءِ، بادشاهيءَ جو خاتمو آڻي، دولتِ عامه جو قيام عمل ۾ آندو ويو. حڪومت لاءِ رمپ جي 41 رڪنن جي مجلسِ سلطنت چونڊي وئي. 1653ع ۾ هڪ نئين پارليامينٽ ترتيب ڏني ويئي، جنهن ۾ نه صرف برطانيا پر اسڪاٽ لئنڊ جي ميمبرن کي پڻ شريڪ ڪيو ويو. ان دؤر ۾ ”ڪرامول“ کي لامحدود اختيار ڏنا ويا. 1658ع ۾ ڪرامول جي وفات کان پوءِ سندس پٽ رچرڊ ڪرامول، جانشين ٿيو؛ چند مهينن کان پوءِ، فوج سندس تختو اونڌو ڪري ڇڏيو. 1660ع ۾ هڪ نئين پارليامينٽ منعقد ٿي، جنهن چارلس ٻئي کي تخت نشين ٿيڻ لاءِ، فرانس مان اچڻ لاءِ دعوت ڏني ويئي. چارلس ٻئي جي 60 1658ع ۾ تخت نشينيءَ کان پوءِ، طويل پارليامينٽ جو خاتمو آيو ۽ 1661ع ۾ ٻي پارليامينٽ مقرر ٿي. 1668ع ۾ وليم، برطانيه تي وارد ٿيو. وليم جي دؤر ۾ مذهبي فرقيواريت ختم ٿي ۽ ملڪ ۾ ڪيترائي اصلاحي ڪم ڪيا ويا. ان پارليامينٽ جو عرصو، هڪ قانون تحت ٽي سال رکيو ويو. بعد ۾ جيمس ٻئي جي ڌيءُ، ملڪه اين جي تخت نشيني ٿي. بعد ۾ آسٽريا جي وراثت جي جنگ ٿي ۽ برطانيه، يورپ ۾ جبل الطارق (جبل الٽر) ۽ مائي ناريڪا ۽ آمريڪا ۾ نوواسڪوشيا ۽ نيوفائونڊ لئنڊ وارا حصا حاصل ڪري ورتا. ملڪه اين جو جانشين وري جارج پهريون ٿيو ۽ 1715ع ۾ جيمس ٽئين کي تخت تي ويهاريو ويو. 1716ع ۾ پارليامينٽ جي مدت ٽن سالن مان وڌائي ست سال ڪئي ويئي. بعد ۾ هڪ وزير وال پول کي پهريون وزيراعظم بڻايو ويو. وال پول، 1739ع ۾ اسپين سان جنگ جو اعلان ڪيو، پر جنگ ۾ ناڪاميءَ جي ڪري، 1742ع ۾ استعيفيٰ ڏيئي ڇڏيائين. بعد ۾ جارج ٻئي جو پوٽو جارج ٽيون تخت نشين ٿيو. 1783ع ۾ جارج ٽئين، وليم پٽ، کي وزيراعظم مقرر ڪيو. 1798ع ۾ آئرلئنڊ ۾ بغاوت وڌي وئي، سال 1800ع ۾، وليم پٽ، بغاوت کي مُنهن ڏيڻ لاءِ، آئرلئنڊ ۽ برطانيه ۾ اتحاد وارو قانون پارليامينت مان پاس ڪرايو. 1801ع ۾ جارج ٽئين جي بيماري ڪري، سندس پُٽ جارج چوٿون، سلطنت جو نائب مقرر ٿيو، جيڪو 1820ع ۾ پيءُ جي وفات کان پوءِ تخت نشين ٿيو. جارج چوٿين کان پوءِ، سندس ڀائٽي وڪٽوريه تخت نشين ٿي. راڻي وڪٽوريه جي عهد (18371901) وڏي خوشحالي وارو دور هو، قانون ۾ اصلاح ٿي ته اقتصادي قانونن سان ڪيتريون ئي بدترين سماجي بدعنوانين جو خاتمو ٿيو. نئين لبرل پارٽيءَ جي اثر سان غلاميءَ جو خاتمو ٿيو. ايسٽ انڊيا ڪمپنيءَ، هندستان ۾ تجارت جي بهاني 1857ع تائين پوري برصغير کي سلطنت برطانيه جو حصو بڻائي ڇڏيو هو.^[4]

1901ع ۾ وڪٽوريه جي بيماريءَ دوران سندس پٽ ايڊورڊ ستين کانئس تاج حاصل ڪرڻ ۾ ڪامياب ٿيو، جنهن 1910ع تائين حڪمراني ڪئي. هن وقت برطانيه جي راڻي ايلزبٿ II آهي، جيڪا 1952ع ۾ تخت نشين ٿي.^[4]

جاگرافي

انتظام

آبادي

پڻ ڏسو

• ايسٽ انڊيا ڪمپني

خارجي ڳنڍڻا

• عظيم برطانيا جو انٽايڪٽو ميپ آرڪائيو ڪيا ويا 2013-12-27 حوالو موجود آهي وي بيڪ مشين.
• Coast – the BBC explores the coast of Great Britain
• برطانوي ٻيٽ
• 200 Major Towns and Cities in the British Isles
• CIA Factbook United Kingdom آرڪائيو ڪيا ويا 2021-01-02 حوالو موجود آهي وي بيڪ مشين.
• Touring Britain and Ireland Interactive Map آرڪائيو ڪيا ويا 2018-07-30 حوالو موجود آهي وي بيڪ مشين.

وڊيو ڳنڍڻا

• Pathe travelogue, 1960, Journey through Britain
• Pathe newsreel, 1960, Know the British
• Pathe newsreel, 1950, Festival of Britain

سانچو:British Isles

سانچو:United Kingdom topics 53°50′N 2°25′W

حوالا

1. ISLAND DIRECTORY آرڪائيو ڪيا ويا 8 August 2017 حوالو موجود آهي وي بيڪ مشين., United Nations Environment Programme. Retrieved 9 August 2015.
2. "A Beginners Guide to UK Geography (2023)". Open Geography Portal. Office for National Statistics. حاصل ڪيل 31 May 2024.
3. "Estimates of the population for the UK, England, Wales, Scotland, and Northern Ireland". Office for National Statistics. حاصل ڪيل 9 April 2024.
4. انسائيڪلوپيڊيا سنڌيانا، جلد پھريون. سنڌي لئنگئيج اٿارٽي، حيدرآباد. سال:2012ع
5. "Islands by land area, United Nations Environment Programme". Islands.unep.ch. وقت 20 February 2018 تي اصل کان آرڪائيو ٿيل. حاصل ڪيل 24 February 2012. Unknown parameter |url-status= ignored (مدد)
6. "says 803 islands which have a distinguishable coastline on an Ordnance Survey map, and several thousand more exist which are too small to be shown as anything but a dot". Mapzone.ordnancesurvey.co.uk. حاصل ڪيل 24 February 2012.
7. Nora McGreevy. "Study Rewrites History of Ancient Land Bridge Between Britain and Europe". smithsonianmag.com. Smithsonian Magazine. حاصل ڪيل 25 April 2022.
8. "Population Estimates" (PDF). National Statistics Online. Newport, Wales: Office for National Statistics. وقت 14 November 2010 تي اصل (PDF) کان آرڪائيو ٿيل. حاصل ڪيل 24 September 2010. Unknown parameter |url-status= ignored (مدد)
9. See Geohive.com Country data آرڪائيو ڪيا ويا 21 September 2012 حوالو موجود آهي وي بيڪ مشين.; Japan Census of 2000; United Kingdom Census of 2001. The editors of List of islands by population appear to have used similar data from the relevant statistics bureaux and totalled up the various administrative districts that make up each island, and then done the same for less populous islands. An editor of this article has not repeated that work. Therefore this plausible and eminently reasonable ranking is posted as unsourced common knowledge.
10. "Who, What, Why: Why is it Team GB, not Team UK?". BBC News. حاصل ڪيل 6 August 2018.
11. Oliver, Clare (2003). Great Britain. Black Rabbit Books. p. 4. ISBN 978-1-58340-204-7. https://books.google.com/books?id=VZUBixBVBxAC&pg=PA4.
12. "National Anthem". Official web site of the British Royal Family. حاصل ڪيل 4 June 2016.
13. "List of declarations made with respect to treaty No. 148". Council of Europe. حاصل ڪيل 12 December 2013.
14. Philby, Charlotte (12 December 2012). "Less religious and more ethnically diverse: Census reveals a picture of Britain today". The Independent (London). https://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/less-religious-and-more-ethnically-diverse-census-reveals-a-picture-of-britain-today-8406506.html.
15. (PDF) Demographic Yearbook – Table 3: Population by sex, rate of population increase, surface area and density. United Nations Statistics Division. 2012. http://unstats.un.org/unsd/demographic/products/dyb/dyb2012/Table03.pdf. Retrieved 9 August 2015.
16. "Population estimates – Office for National Statistics U.K.". www.ons.gov.uk.
17. "2011 UK censuses". Office for National Statistics. حاصل ڪيل 17 December 2012.
18. "Report for Selected Countries and Subjects – United Kingdom". International Monetary Fund. حاصل ڪيل 6 January 2018.

1. The political definition of Great Britain – that is, England, Scotland, and Wales combined – includes a number of offshore islands such as the Isle of Wight, Anglesey, and Shetland, which are not part of the geographical island of Great Britain. Those three countries combined have a total land area of 228٬948 km² (88٬397 sq mi).^[3]

1. An alternative variant of the Royal coat of arms is used in Scotland: [click to view image].
2. An alternative variant of the Royal coat of arms is used in Scotland: [click to view image].
3. There is no authorised version of the national anthem as the words are a matter of tradition; only the first verse is usually sung.^[12] No law was passed making "God Save the Queen" the official anthem. In the English tradition, such laws are not necessary; proclamation and usage are sufficient to make it the national anthem. "God Save the Queen" also serves as the Royal anthem for certain Commonwealth realms. The words Queen, she, her, used at present (in the reign of Elizabeth II), are replaced by King, he, him when the monarch is male.
4. Under the Council of Europe's European Charter for Regional or Minority Languages, Scots, Ulster Scots, Welsh, Cornish, Scottish Gaelic and Irish are officially recognised as regional or minority languages by the British Government for the purposes of the Charter.^[13] See also Languages of the United Kingdom.
5. European Union since 1993.