चीनी-तिब्बतीयभाषाः
भाषाकुटुम्बः / From Wikipedia, the free encyclopedia
चीन-तिब्बतीय, कतिपयेषु स्रोतेषु पारहिमाद्रिः इति अपि उद्धृतम्, ४०० तः अधिकानां भाषाणां कुटुम्बः अस्ति, मूलभाषिणां सङ्ख्यानुसारं हिन्द-यूरोपीयभाषायाः पश्चात् द्वितीयः अस्ति । एतेषु अधिकांशः चीनीभाषायाः १३० कोटिः मूलभाषिणः सन्ति । अन्येषु चीनी-तिब्बतीयभाषासु बहूनां भाषिणां मध्ये बर्मीभाषा (३.३ कोटिः/33 मिलियन्), तिब्बतीभाषा (६० लक्षं/6 मिलियन्) च सन्ति । हिमालये, आग्नेयजम्बुद्वीपस्य मासिफ्-प्रदेशे, तिब्बती-पठारस्य पूर्वप्रान्ते च अस्य कुटुम्बस्य अन्याः भाषाः भाष्यन्ते । एतेषु अधिकांशेषु दूरस्थेषु पर्वतक्षेत्रेषु लघुवाक्समुदायाः सन्ति, तेषां लेख्यकरणं दुर्बलम् अस्ति च ।
त्वरिततथ्यानि चीनी-तिब्बतीय, भौगोलिकविस्तारः ...
चीनी-तिब्बतीय | |
---|---|
पारहिमाद्रिः | |
भौगोलिकविस्तारः | पूर्व-दक्षिण-आग्नेयजम्बुद्वीपाः |
भाषायाः श्रेणीकरणम् | विश्वस्य प्राथमिक-भाषाकुटुम्बानाम् अन्यतमम् |
आदि-भाषाः | आद्यचीनी-तिब्बतीय |
उपश्रेण्यः |
केचन ४० सुस्थापिताः उपसमूहाः, येषु अधिकवक्तारयुक्ताः सन्ति –
चीनीय (चीनी)
लोलो-बर्मी
तिब्बतिक
करेनिक
बोडो-गारो
कुकी-चीन्
तमङ्गिक
बै
जिङ्ग्फो-लुइस्
|
आइसो ६३९-२ व ६३९-५: | sit |
चीनी-तिब्बतीयभाषाणां समूहीकरणम् |
पिदधातु