Świętosław

Świętosław, Święcesław, Święcsław, Święsław (chorw. Svjetoslav, serb. Svetoslav) – starosłowiańskie imię męskie. Złożone jest z członów: Święto- („święty”, „silny, mocny”) i -sław („sława”) i oznacza człowieka cieszącego się mocną sławą. W materiałach źródłowych występuje od XII wieku^[1]. Do końca XV wieku imię to zanotowano u około 1000 osób^[2].

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Świętosław

Ten artykuł dotyczy imienia. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.

Żeńskie odpowiedniki: Świętosława, Święcsława, Święsława.

Świętosław imieniny obchodzi: 3 maja, 2 sierpnia, 29 sierpnia i 31 sierpnia^[1].

Znane osoby noszące imię Świętosław:

• Świętosław (?–1410) – biskup łucki
• Swiatosław Richter – rosyjski pianista
• Światosław I – kniaź Rusi Kijowskiej
• Swetosław Todorow – bułgarski piłkarz
• Świętosław Milczący – polski Sługa Boży
• Światosław Szewczuk – biskup Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej

Przypisy

1. Świętosław [online], deon.pl [dostęp 2024-08-29].
2. Por. średniowieczna frekwencja imion Więcesław, Więc(s)ław, Stanisław, Jarosław, Władzisław, Bogusław, Sędziwuj, Zbygniew, B. Raszewska-Żurek, Najstarsze ślady asymilacji osadników niemieckich do kultury polskiej zachowane w ich imionach, [w:] Z. Kaleta [red.], Nazwy własne a kultura. Polska i inne kraje słowiańskie, Warszawa 2003, ISBN 83-89191-14-8