![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cd/Jgbzt.jpg/640px-Jgbzt.jpg&w=640&q=50)
Świątynia Zhenjue
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Świątynia Zhenjue (chin. upr. 真觉寺, chin. trad. 真覺寺, pinyin Zhēnjué Sì; dosł. "Świątynia Prawdziwego Przebudzenia"), nazywana również Świątynią Pięciu Pagód (五塔寺, Wǔtǎ Sì) – świątynia buddyjska znajdująca się w dystrykcie Haidian w Pekinie[1], około 200 metrów na północ od pekińskiego zoo[2].
![]() | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Wyznanie | |||
Historia | |||
Data budowy |
XV wiek | ||
Dane świątyni | |||
Stan obecny |
Pekińskie Muzeum Rzeźby Kamiennej | ||
![]() | |||
|
Budowę świątyni rozpoczęto za panowania cesarza Yongle (1403-1424) i ukończono w 1473 roku[3]. Wyjątkowy styl budowli ma swoje źródło we wzorowaniu się jej budowniczych na Pagodzie Diamentowego Tronu świątyni Mahabodhi w Bodh Gaja. Kształt pięciu szczytów nawiązuje do góry Meru z indyjskiej mitologii i pełniącej ważną funkcję zarówno w hinduizmie, jak i dżinizmie oraz buddyzmie. Nie jest jasne, w jaki sposób ta architektoniczna forma dotarła do Chin, niemniej świątynie buddyjskie w tym kształcie są spotykane na północy kraju m.in. Świątynia Pięciu Pagód w Hohhocie[4].
Zgodnie z tradycją pekińska świątynia Zhenjue została zbudowana według instrukcji indyjskiego mnicha, który przybył na dwór Yongle, przynosząc ze sobą pięć złotych figurek Buddy, które potem umieszczono pod każdą ze świątynnych pagód[5].
Świątynia składa się z czworokątnego tarasu (nazywanego tronem), z którego wyrasta pięć pagód[2]. Taras ma wysokość 17 metrów[1] i dzieli się na sześć pięter[2]. Z zewnątrz, ze wszystkich stron, każde z pięter ozdobione jest ustawionymi w rzędzie figurkami Buddów, a także buddyjskimi symbolami i literami sanskryckimi[3]. Na każdym z rogów podstawy wznosi się pięciopiętrowa pagoda, a pośrodku piąta pagoda, wyższa od pozostałych, licząca 7 pięter[1]. Podobnie jak podstawa, pagody są ozdobione z zewnątrz buddyjskimi motywami[2].
Świątynia przeszła gruntowną renowację w 1761 roku[1]. Dawniej obecny budynek świątyni otaczały liczne drewniane pawilony, które zostały doszczętnie zniszczone przez wojska cudzoziemskie podczas II wojny opiumowej w 1860 roku i powstania bokserów w 1900 roku[5]. Obecnie budowla nie pełni już funkcji sakralnych i mieści się w niej Pekińskie Muzeum Rzeźby Kamiennej, liczące ponad 2000 eksponatów[1].